خودروهایی که زنان می‌پسندند
صنعت خودروسازی و محصولاتش همواره امری مردانه بوده است، اما هوندا مدعی است خودرویی که اخیرا طراحی کرده خاص زنان است.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، با توجه به رشد روز افزون توليد خودرو و با توجه به رقابت شديد در بازار خودروی جهان، تمامی خودروسازان در توليد تمامی كلاس‌ها یا جهت سلائق مختلف برای به‌دست آوردن مشتری بیشتر و متقابلا فروش بهتر سعي می‌كنند، تا جايی كه خودروسازان مشهوری كه فقط در يك كلاس و سليقه شخصي خودرو توليد می‌كردند هم‌اكنون دست به‌كار شده و كلاس‌های جديدی ارائه می‌كنند، مثلا صنعت خودروسازی و محصولاتش همواره امری مردانه بوده است، اما هوندا مدعی است خودرویی که اخیرا طراحی کرده خاص زنان است.
هوندا فیت
هوندا می‌گوید هوندا فیت(Honda Fit). هوندای تازه خودروی صورتی‌رنگ زیبایی است که البته با ديگر خودروهای کوچک هوندا شباهت‌هایی دارد، اما به گمان سازندگانش جزئیات ظریفی دارد که خانم‌های خریدار را به خود جذب می‌کند، اما آیا واقعا هوندا فیت برای زنان جالب است؟
پیشنهادهای قبلی به خانم‌ها، مانند دوج قدیمی Lafemme، چندان موفق از آب درنیامد. در واقع کسی را ذوق‌زده نکرد که هیچ، برخی آشکارا با آن دشمن شدند.
خودرو "Lafemme"
هوندا فیت با قیمتی در حدود 17 هزار و 500 دلار،
در حال حاضر تنها در بازار ژاپن در دسترس است و معلوم نیست سازندگانش چه زمانی آن
را روانه بازارهای جهانی می‌کنند.
هوندا قصد دارد این خودروی خاص را با رنگ دیگری هم به مشتریانش پیشنهاد کند: نوعی قهوه‌ای که بیشتر به سایه چشم می‌ماند. هرچند هوندا فیت ویژگی‌های دیگری هم دارد که ممکن است خانم‌ها را راضی کند. از جمله شیشه جلویی که راه اشعه ماورای بنفش –که پوست را چین می‌اندازد- سد می‌کند.
مطالعات اخیر بر این تاکید دارند که تداوم تابش خورشید روی پوست به هنگام رانندگی به اندازه تابش آفتاب ساحل به پوست آسیب می‌رساند. هوندا فیت همچنین به یک پلاسما کلاستر (دستگاهی برای تصفیه هوا) مجهز است که هوای داخل خودرو را کنترل و سلامت پوست را حفظ می‌کند.
با وجود سنت‌های کشور ژاپن، اینکه مدیران هوندا تصمیم گرفته‌اند فعلا هوندا فیت را فقط در بازار این کشور عرضه کنند کمی عجیب به نظر می‌رسد. بیش از نیمی از زنان ژاپنی خارج از دایره نیروی کارند و پس از ازدواج هر روز بیش از روز قبل به سمت خانه و خانه‌داری رانده می‌شوند. البته حتی سلیقه زنان ژاپنی فعال در بیرون از خانه هم با همتایان غربی‌شان بسیار فاصله دارد.
این همان چیزی است که پیشتر تلاش خودروسازان آمریکایی و اروپایی را در راه تولید محصولاتی مختص زنان ناکام گذاشت. در سال 1955، کرایسلر خیال می‌کرد Lafemme برگ برنده‌اش خواهد بود. این سواری فضایی خاص برای کیف و کلاه خانم‌ها داشت و صندلی راننده‌اش با توجه کامل به نوع پوشش آنها طراحی شده بود.
با این حال، همچون برخی محصولات به اصطلاح «خاص زن آمریکایی» Lafemme یک بازنده بود. تولید Lafemme تنها پس از 2 سال، در 1957 متوقف و در این مدت تنها 2 هزار و 500 دستگاه از آن تولید شد. شاید هوندا فیت الگوی خوبی برای صنعت خودروی آمریکا باشد، صنعتی که بالغ بر یک سوم تولیداتش و به گفته برخی منابع مانند J.D. Power 60 درصدشان را زنان می‌خرند، اما تا اینجای کار که همین برچسب «خودروی زنان» بوسه مرگ بوده است.
از نظر تام اسمیت، مدیر اجرایی بخش بازاریابی نیسان «مینی‌ون‌ها، به‌رغم انعطاف‌پذیری بالا و کارکرد قوی قافیه را وقتی باختند که به خودروهای «مامان خونه» معروف شدند.» کرایسلر سعی کرد با عرضه آخرین مدل دوج دورانگو در حکم «ون مرد» (man van) تصویر غالب اولی را کمرنگ کند، اما باز هم توفیقی نیافت. خودروی «بیتل» فولکس واگن نمونه دیگری است که سازندگان آن می‌گویند فروشش افت کرده، چون به «جوجه ماشین» معروف شده است.
جاناتان براونینگ، مدیر فولکس واگن در آمریکا می‌گوید مدل جدید این خودرو «مردانه‌تر» خواهد بود. تولید هوندا فیت به این معنا نیست که خودروسازان نیازهای زنان را نادیده می‌گیرند.
بسیاری از خودروسازان بزرگ دنیا زنان طراح و مهندس را در آتلیه‌هایشان به خدمت گرفته‌اند تا ظاهر و امکانات محصولاتشان را با نیازهای زنان متناسب کنند – و در عین حال مایه اعتراض مردها هم نشوند. مثلا طراحی دستگیره درها چنان باشد که ناخن احتمالا بلند خانم‌ها را نشکند؛ یا فضای بزرگ‌تر میان دو صندلی جلو برای جا دادن کیف یا کتاب جیبی مناسب باشد. مردها هم می‌توانند گوشی تلفن همراه یا آی‌پادشان را همانجا بگذارند.
برخی خودروسازها هم تصمیم گرفته‌اند همان خودروهای به ظاهر «مردانه» را با رنگ و لعابی زنانه روانه بازار کنند؛ بنابراین خودروهایشان را به رنگ‌هایی درمی‌آورند که علی‌القاعده فقط باید برای خانم‌ها جذاب باشد. اگرچه در بسیاری موارد خانم‌ها همان خودروهای سیاه، سفید یا نقره‌ای را ترجیح می‌دهند.
اگرچه این روزها خودروسازها بیش از قبل سلیقه زنان را پی می‌گیرند، بعید است همه راه هوندا را در پیش بگیرند، به خصوص خارج از ژاپن. چراکه در اغلب جاهای دنیا زنان راننده می‌خواهند مانند همه باشند: یک راننده. در اروپا و آمریکا کمتر زنی حاضر است خودرویی «زنانه» براند.
منبع:دنیای اقتصاد
هوندا فیت
هوندا می‌گوید هوندا فیت(Honda Fit). هوندای تازه خودروی صورتی‌رنگ زیبایی است که البته با ديگر خودروهای کوچک هوندا شباهت‌هایی دارد، اما به گمان سازندگانش جزئیات ظریفی دارد که خانم‌های خریدار را به خود جذب می‌کند، اما آیا واقعا هوندا فیت برای زنان جالب است؟
پیشنهادهای قبلی به خانم‌ها، مانند دوج قدیمی Lafemme، چندان موفق از آب درنیامد. در واقع کسی را ذوق‌زده نکرد که هیچ، برخی آشکارا با آن دشمن شدند.
خودرو "Lafemme"
هوندا قصد دارد این خودروی خاص را با رنگ دیگری هم به مشتریانش پیشنهاد کند: نوعی قهوه‌ای که بیشتر به سایه چشم می‌ماند. هرچند هوندا فیت ویژگی‌های دیگری هم دارد که ممکن است خانم‌ها را راضی کند. از جمله شیشه جلویی که راه اشعه ماورای بنفش –که پوست را چین می‌اندازد- سد می‌کند.
مطالعات اخیر بر این تاکید دارند که تداوم تابش خورشید روی پوست به هنگام رانندگی به اندازه تابش آفتاب ساحل به پوست آسیب می‌رساند. هوندا فیت همچنین به یک پلاسما کلاستر (دستگاهی برای تصفیه هوا) مجهز است که هوای داخل خودرو را کنترل و سلامت پوست را حفظ می‌کند.
با وجود سنت‌های کشور ژاپن، اینکه مدیران هوندا تصمیم گرفته‌اند فعلا هوندا فیت را فقط در بازار این کشور عرضه کنند کمی عجیب به نظر می‌رسد. بیش از نیمی از زنان ژاپنی خارج از دایره نیروی کارند و پس از ازدواج هر روز بیش از روز قبل به سمت خانه و خانه‌داری رانده می‌شوند. البته حتی سلیقه زنان ژاپنی فعال در بیرون از خانه هم با همتایان غربی‌شان بسیار فاصله دارد.
این همان چیزی است که پیشتر تلاش خودروسازان آمریکایی و اروپایی را در راه تولید محصولاتی مختص زنان ناکام گذاشت. در سال 1955، کرایسلر خیال می‌کرد Lafemme برگ برنده‌اش خواهد بود. این سواری فضایی خاص برای کیف و کلاه خانم‌ها داشت و صندلی راننده‌اش با توجه کامل به نوع پوشش آنها طراحی شده بود.
با این حال، همچون برخی محصولات به اصطلاح «خاص زن آمریکایی» Lafemme یک بازنده بود. تولید Lafemme تنها پس از 2 سال، در 1957 متوقف و در این مدت تنها 2 هزار و 500 دستگاه از آن تولید شد. شاید هوندا فیت الگوی خوبی برای صنعت خودروی آمریکا باشد، صنعتی که بالغ بر یک سوم تولیداتش و به گفته برخی منابع مانند J.D. Power 60 درصدشان را زنان می‌خرند، اما تا اینجای کار که همین برچسب «خودروی زنان» بوسه مرگ بوده است.
از نظر تام اسمیت، مدیر اجرایی بخش بازاریابی نیسان «مینی‌ون‌ها، به‌رغم انعطاف‌پذیری بالا و کارکرد قوی قافیه را وقتی باختند که به خودروهای «مامان خونه» معروف شدند.» کرایسلر سعی کرد با عرضه آخرین مدل دوج دورانگو در حکم «ون مرد» (man van) تصویر غالب اولی را کمرنگ کند، اما باز هم توفیقی نیافت. خودروی «بیتل» فولکس واگن نمونه دیگری است که سازندگان آن می‌گویند فروشش افت کرده، چون به «جوجه ماشین» معروف شده است.
جاناتان براونینگ، مدیر فولکس واگن در آمریکا می‌گوید مدل جدید این خودرو «مردانه‌تر» خواهد بود. تولید هوندا فیت به این معنا نیست که خودروسازان نیازهای زنان را نادیده می‌گیرند.
بسیاری از خودروسازان بزرگ دنیا زنان طراح و مهندس را در آتلیه‌هایشان به خدمت گرفته‌اند تا ظاهر و امکانات محصولاتشان را با نیازهای زنان متناسب کنند – و در عین حال مایه اعتراض مردها هم نشوند. مثلا طراحی دستگیره درها چنان باشد که ناخن احتمالا بلند خانم‌ها را نشکند؛ یا فضای بزرگ‌تر میان دو صندلی جلو برای جا دادن کیف یا کتاب جیبی مناسب باشد. مردها هم می‌توانند گوشی تلفن همراه یا آی‌پادشان را همانجا بگذارند.
برخی خودروسازها هم تصمیم گرفته‌اند همان خودروهای به ظاهر «مردانه» را با رنگ و لعابی زنانه روانه بازار کنند؛ بنابراین خودروهایشان را به رنگ‌هایی درمی‌آورند که علی‌القاعده فقط باید برای خانم‌ها جذاب باشد. اگرچه در بسیاری موارد خانم‌ها همان خودروهای سیاه، سفید یا نقره‌ای را ترجیح می‌دهند.
اگرچه این روزها خودروسازها بیش از قبل سلیقه زنان را پی می‌گیرند، بعید است همه راه هوندا را در پیش بگیرند، به خصوص خارج از ژاپن. چراکه در اغلب جاهای دنیا زنان راننده می‌خواهند مانند همه باشند: یک راننده. در اروپا و آمریکا کمتر زنی حاضر است خودرویی «زنانه» براند.
منبع:دنیای اقتصاد
