به گزارش
گروه علمي، پزشكي باشگاه خبرنگاران به نقل از وب دا، دکتر رضا افشاری، رئیس مرکز تحقیقات اعتیاد دانشگاه علوم پزشکی مشهد دکتر رضا افشاری با اشاره به اینکه مت آمفتامین که با نام شیشه شهرت دارد یکی از مواد محرک سیستم عصبی به شمار می رود که تاثیر مستقیم بر مغز می گذارد، اظهار داشت: افزایش فشار خون، خشکی دهان، افزایش دمای بدن، افزایش تنفس، بیماریهای دهان و دندان از دیگر اثرات نامطلوب جسمی مصرف مواد محرک به شمار می رود.
عضو هیئت علمی گروه سم شناسی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اینکه شیشه پودری سفید رنگ، بدون بو و تلخ مزه است که به راحتی در هر نوع نوشیدنی حل می شود، خاطر نشان کرد: مصرف کنندگان تصور می کنند، مصرف دوزهای پایین موجب بهبود توجه و عملکرد می شود اما واقعیت مت آمفتامین این است که با ادامه مصرف، بدن به دوزهای بالاتری نیاز پیدا کرده و اثرات زیانباری بر جسم و روح فرد می گذارد.
دکتر رضا افشاری احساس اجبار به مصرف را از دیگر مضرات مصرف شیشه عنوان کرد و گفت: بر خلاف اوایل مصرف که مصرف کنندگان استفاده از ماده را در اختیار و اراده خود می بینند با استمرار مصرف احساس اجبار به مصرف پدید می آید.
رئیس بخش مسمومین بیمارستان امام رضا(ع) خاطر نشان کرد: جنون از دیگر عوارض مصرف شیشه به شمار می رود و در مراحلی از مصرف، بیماران دچار حالات توهم، هذیان و حالات شبیه بیماری اسکیزوفرن شده و عملا جنون را تجربه می کنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد فراموشی، عدم تمرکز، وسواس، تیک عصبی، رفتارهای زشت تکراری، سوء ظن و بدبینی از دیگر اثرات نامطلوب مصرف این ماده برشمرد.
دکتر رضا افشاری با اشاره به راهکارهای درمانی مصرف کنندگان شیشه اظهار داشت: به علت عوارض مخرب، وابستگی شدید روانی، وسوسه و احساس اجبار به مصرف، درمان شیشه یک درمان چند بعدی در زمینه عوارض جسمانی و روانشناختی است که باید توسط یک تیم درمانی صورت گیرد.
وی افزود: پس ارزیابی های اولیه پزشک یا روانپزشک، می توان از الگوهای روان درمانی مخصوص مصرف کنندگان شیشه از جمله (درمان شناختی رفتاری، مدل ماتریکس یا مدیریت مشروط) استفاده کرد.
رئیس مرکز تحقیقات اعتیاد دانشگاه علوم پزشکی مشهد گسترش اطلاع رسانی در خصوص عوارض سوء مصرف مواد محرک را از جمله راهکارهای پیشگیرانه عنوان کرد و گفت: دادن اطلاعات در مورد مضرات مصرف مواد از جمله خطرات و عواقب، تغییر نگرش های مثبت در خصوص مصرف این ماده، گسترش مهارتهای اجتماعی از جمله آموزش مقاومت در مقابل فشارهای دوستان، شناسایی افراد در معرض خطر و اقدامات لازم، ارضای نیازهای اجتماعی و روانی نوجوانان و الگوبخشی و آموزش از طریق همسالان از راهکارهای پیشگیری از مصرف این ماده به شمار می رود./ح
