من آن آقا را دوست دارم
محبت به اهل بیت (ع) دارایی است که برای ما شیعیان از هر چیزی مهم تر است و دوست داریم این محبت و ارادت را به فرزندانمان نیز منتقل کنیم . اما اگر راه درست آنرا ندانیم ،ممکن است به هدفمان نرسیم.
به گزارش مجله شبانه
باشگاه
خبرنگاران، وبلاگ منتظران مهدی در آخرین پست خود نوشت:
چادر مشکی تور دورزی شده ی زیبایی رو سرم کرد و دستام رو گرفت و با هم حرکت کردیم . این اولین باری بود که چادر مشکی سرم می کردم و دوست داشتم مدام خودم را در آینه نگاه کنم . در راه مادرم مثل همیشه مهربان و صبور برایم قصه می گفت ، قصه هایی که بعد ها خوب درک کردم افسانه نیست واقعیت است هرچقدر هم که تلخ باشد.
مادرم اولین کسی بود که برایم از عاشورا گفت ، با همان زبان کودکانه ای که قشنگ ترین قصه های دنیا را می گفت. هنوز هم وقتی این ماه شروع می شود ناخودآگاه لباس مشکی ام را به تن می کنم . هنوز هم صدای طبل و بوی اسپند مرا می برد به روزهایی که کودکانه حسین (ع)را دوست داشتم.
یکی از وظایف مهم خانواده انتقال ارزش ها به فرزندان است. ما فقط وظیفه ی نگهداری و تغذیه و پوشاک فرزندانمان را نداریم. مهم ترین چیزی که باید فرزندمان را با آن آشنا کنیم ارزش های دینی است و گل سر سبد این ارزش ها ،شناخت و در قدم بعد محبت اهل بیت علیهم السلام می باشد.
پیامبر ما فرمودند : فرزندان خود را بر اساس سه صفت تربیت کنید : دوستی پیامبرتان ،انتقال محبت اهل بیت ع و قرائت قرآن
اما اول باید بدانیم محبت اهل بیت ع چیست تا بتوانیم آنرا به فرزندانمان نیز بیاموزیم.
محبت یعنی : دوستی همراه با عمل به دستورات و علاقه به ایجاد شباهت بین زندگی خودمان و آن بزرگواران.
این خیلی مهم است که فرزندان ما بدانند عشق و محبت اهل بیت ادعایی نیست که بتوان ده روز انرا بیان کرد و 355روز اصلا به آن کاری نداشت.
شیعه بودن و دوست داشتن اهل بیتع با خود مسئولیت به همراه دارد و این موضوعی است که فرزندان ما می آموزند اما نه از حرف های ما بلکه از عمل ما و نحوه ی زندگی مان.
وقتی پسر یا دخترمان می بیند که پدر یا مادرش برای اهل بیت سیاه می پوشد و به مجلس عزاداری می رود اما در زندگی روزمره اش سخنان و نحوه ی زندگی این بزرگواران هیچ تاثیری ندارد ، او هم در خوشبینانه ترین حالت چون والدین خود رفتار می کند اما اگر بر عکس آنرا ببیند و در طول زندگی متوجه شود که والدینش زندگی آن عزیزان را سر مشق قرار می دهند و کلام انان را می خوانند و سعی می کنند به آن عمل کنند ، آنوقت خودش هم سعی می کند چنین باشد.
شیعه بودن و دوست داشتن اهل بیت با خود مسئولیت به همراه دارد و این موضوعی است که فرزندان ما می آموزند اما نه از حرف های ما بلکه از عمل ما و نحوه ی زندگی مان.
اما پدر و مادر جز التزام رفتاری به احادیث امامان کارهای ملموس دیگری هم باید انجام دهند تا فرزندانشان به اهل بیت علاقه مند شودند :
بیان روایت ها و داستانهای زیبا از زندگی آن بزرگواران متناسب با سن فرزند در قالب داستان و شعر و غیره:
این نکته ی مهمی است و می تواند بسیار تاثیر گذار باشد . برخی داستان های کودکی مان را هنوز به یاد داریم و آن زمان برای مان خیلی تحت تاثیر آن قرار گرفته بودیم . اگر روایت های زیبا از زندگی پیامبر و امامان را با زبانی شیرین بیان کنیم می تواند یک عمر در قلب کودکمان حک شود.
پدر بزرگ من همیشه قصه ای می گفت که پیامبر بزرگی در راه رفتن به مسجد برای خواندن نماز بود که بچه ها در کوچه از او خواستند تا بیاید و با آن ها بازی کند و او با آنکه دیرش شده بود ، پذیرفت البته پدر بزرگ من با آب و تاب زیادی این موضوع را برایم تعریف می کرد و من آنزمان احساس می کردم چقدر آن پیامبری که همبازی بچه هاست را دوست دارم....
تغییر رنگ و بوی خانه با رسیدن به ایام شهادت و ولادت آن بزرگواران: البته شاید بهتر باشد وقتی بچه ها سن و سال کم تری دارند ایام ولادت را پر رنگ تر کنیم . خانه را تزیین کنیم ، خوراکی هایی که دوست دارند ،خریداری کنیم ، با آنها بازی های محبوب شان را انجام دهیم و در بین انجام این کارها راجع به آن بزرگوار صحبت کنیم.این خیلی خوب است که پدر خانواده شب های ولادت با جعبه ی شیرینی به خانه بیاید .
برای ایام شهادتی چون عاشورا نیز می توانیم پرچم سیاهی در خانه بزنیم ، با فرزند مان به عزاداری برویم و در حد فهم او برایش توضیح دهیم که چرا این روزها حال و هوای شهرمان تغییر کرده است.
اما چند نکته را باید مد نظر داشته باشیم
مراقب باشیم که در رفتن به مراسم عزاداری زیادی روی نکنیم تا فرزندمان خسته شود .اگر برخی مراسم را هم دوست داریم به تنهایی برویم بهتر است در آن نیز زیاده روی نکرده تا فرزندمان بیش از حد نبود ما را حس نکنند.
اگر فرزندمان نوجوان است می توانیم کتاب مناسبی درباره ی وقایع عاشورا را خریداری کنیم و با خانواده دور هم جمع شویم و هر شب بخشی از آنرا بخوانیم. در این صورت هم فرزند ما با مسائل کربلا بدون تحریف و خرافات آشنا می شود و هم این با هم بودن اعضای خانواده خاطره ی خوبی از این ایام در قلبش به جای می گذارد.
بعضی مراسم در برخی هیئت ها مخصوص کودکان یا نوجوانان برگزار می شود که شرکت فرزند شما در آن جمع می تواند بسیار مفید باشد. اصلا چطور است امسال خودتان یک هیئت کوچک در خانه به پا کنید و از تمام آشنایانی که بچه های همسن فرزند شما دارند بخواهید تا فرزندشان را بیاورند.ممکن است جمعیت 10 الی 15 نفر بشود.
یکی از والدین هم می تواند به زبان کودکانه برای بچه ها از امام حسین (ع) بگوید و بچه ها عزاداری زیبایی کنار هم سن و سالان خود داشته باشند و یک نذری خوشمزه با دستپخت مادر خانه بخورند. مطمئن باشید این مجلس می تواند تاثیر زیادی بر فرزندان شما داشته باشد. هدفمان را باید این قرار دهیم که در کنار بیان مصائب عاشورا ، فرزندمان را به این ایام و عزاداری علاقه مند کنیم.
البته بردن فرزندان به هیئت های معمول و مورد علاقه ی خودمان مانعی ندارد و چه بسا خوب هم باشد اما اعتدال را با توجه به شرایط سنی آنها دعایت کنیم.
یکی دیگر از راه های علاقه مند کردن فرزندان به ائمه ، بردن آنها به زیارت است.
می توانیم یک سفر خوب و مفرح به یک شهر زیارتی داشته باشیم و آنجا حواسمان به تفریح بچه ها هم باشد . مواقعی که همراهشان به زیارت می رویم باید سعی کنیم خوش اخلاق تر از همیشه باشیم . راجع به آن امام اطلاعات کامل و در حد فهمی به فرزندمان بدهیم. می توانیم یک کتاب در این باره به آنها بدهیم . از فرزندان بزرگ تر بخواهیم آنرا بخوانند و در پایان سفر به سوالات پاسخ دهند و جایزه ای که دوست داند را برای شان بخریم .فرزندان کوچک تر هم می توانند با رنگ آمیزی کتابی در خصوص آن امام بزرگوار در این مسابقه شرکت کنند.
اما فراموش نکنیم اگر زندگی مان رنگ حسینی نگیرد و اگر دستورات آنان را در زندگی پیاده نکنیم ، نمی توانیم توقع داشته باشیم فرزندی حسینی داشته باشیم.
چادر مشکی تور دورزی شده ی زیبایی رو سرم کرد و دستام رو گرفت و با هم حرکت کردیم . این اولین باری بود که چادر مشکی سرم می کردم و دوست داشتم مدام خودم را در آینه نگاه کنم . در راه مادرم مثل همیشه مهربان و صبور برایم قصه می گفت ، قصه هایی که بعد ها خوب درک کردم افسانه نیست واقعیت است هرچقدر هم که تلخ باشد.
مادرم اولین کسی بود که برایم از عاشورا گفت ، با همان زبان کودکانه ای که قشنگ ترین قصه های دنیا را می گفت. هنوز هم وقتی این ماه شروع می شود ناخودآگاه لباس مشکی ام را به تن می کنم . هنوز هم صدای طبل و بوی اسپند مرا می برد به روزهایی که کودکانه حسین (ع)را دوست داشتم.
یکی از وظایف مهم خانواده انتقال ارزش ها به فرزندان است. ما فقط وظیفه ی نگهداری و تغذیه و پوشاک فرزندانمان را نداریم. مهم ترین چیزی که باید فرزندمان را با آن آشنا کنیم ارزش های دینی است و گل سر سبد این ارزش ها ،شناخت و در قدم بعد محبت اهل بیت علیهم السلام می باشد.
پیامبر ما فرمودند : فرزندان خود را بر اساس سه صفت تربیت کنید : دوستی پیامبرتان ،انتقال محبت اهل بیت ع و قرائت قرآن
اما اول باید بدانیم محبت اهل بیت ع چیست تا بتوانیم آنرا به فرزندانمان نیز بیاموزیم.
محبت یعنی : دوستی همراه با عمل به دستورات و علاقه به ایجاد شباهت بین زندگی خودمان و آن بزرگواران.
این خیلی مهم است که فرزندان ما بدانند عشق و محبت اهل بیت ادعایی نیست که بتوان ده روز انرا بیان کرد و 355روز اصلا به آن کاری نداشت.
شیعه بودن و دوست داشتن اهل بیتع با خود مسئولیت به همراه دارد و این موضوعی است که فرزندان ما می آموزند اما نه از حرف های ما بلکه از عمل ما و نحوه ی زندگی مان.
وقتی پسر یا دخترمان می بیند که پدر یا مادرش برای اهل بیت سیاه می پوشد و به مجلس عزاداری می رود اما در زندگی روزمره اش سخنان و نحوه ی زندگی این بزرگواران هیچ تاثیری ندارد ، او هم در خوشبینانه ترین حالت چون والدین خود رفتار می کند اما اگر بر عکس آنرا ببیند و در طول زندگی متوجه شود که والدینش زندگی آن عزیزان را سر مشق قرار می دهند و کلام انان را می خوانند و سعی می کنند به آن عمل کنند ، آنوقت خودش هم سعی می کند چنین باشد.
شیعه بودن و دوست داشتن اهل بیت با خود مسئولیت به همراه دارد و این موضوعی است که فرزندان ما می آموزند اما نه از حرف های ما بلکه از عمل ما و نحوه ی زندگی مان.
اما پدر و مادر جز التزام رفتاری به احادیث امامان کارهای ملموس دیگری هم باید انجام دهند تا فرزندانشان به اهل بیت علاقه مند شودند :
بیان روایت ها و داستانهای زیبا از زندگی آن بزرگواران متناسب با سن فرزند در قالب داستان و شعر و غیره:
این نکته ی مهمی است و می تواند بسیار تاثیر گذار باشد . برخی داستان های کودکی مان را هنوز به یاد داریم و آن زمان برای مان خیلی تحت تاثیر آن قرار گرفته بودیم . اگر روایت های زیبا از زندگی پیامبر و امامان را با زبانی شیرین بیان کنیم می تواند یک عمر در قلب کودکمان حک شود.
پدر بزرگ من همیشه قصه ای می گفت که پیامبر بزرگی در راه رفتن به مسجد برای خواندن نماز بود که بچه ها در کوچه از او خواستند تا بیاید و با آن ها بازی کند و او با آنکه دیرش شده بود ، پذیرفت البته پدر بزرگ من با آب و تاب زیادی این موضوع را برایم تعریف می کرد و من آنزمان احساس می کردم چقدر آن پیامبری که همبازی بچه هاست را دوست دارم....
تغییر رنگ و بوی خانه با رسیدن به ایام شهادت و ولادت آن بزرگواران: البته شاید بهتر باشد وقتی بچه ها سن و سال کم تری دارند ایام ولادت را پر رنگ تر کنیم . خانه را تزیین کنیم ، خوراکی هایی که دوست دارند ،خریداری کنیم ، با آنها بازی های محبوب شان را انجام دهیم و در بین انجام این کارها راجع به آن بزرگوار صحبت کنیم.این خیلی خوب است که پدر خانواده شب های ولادت با جعبه ی شیرینی به خانه بیاید .
برای ایام شهادتی چون عاشورا نیز می توانیم پرچم سیاهی در خانه بزنیم ، با فرزند مان به عزاداری برویم و در حد فهم او برایش توضیح دهیم که چرا این روزها حال و هوای شهرمان تغییر کرده است.
اما چند نکته را باید مد نظر داشته باشیم
مراقب باشیم که در رفتن به مراسم عزاداری زیادی روی نکنیم تا فرزندمان خسته شود .اگر برخی مراسم را هم دوست داریم به تنهایی برویم بهتر است در آن نیز زیاده روی نکرده تا فرزندمان بیش از حد نبود ما را حس نکنند.
اگر فرزندمان نوجوان است می توانیم کتاب مناسبی درباره ی وقایع عاشورا را خریداری کنیم و با خانواده دور هم جمع شویم و هر شب بخشی از آنرا بخوانیم. در این صورت هم فرزند ما با مسائل کربلا بدون تحریف و خرافات آشنا می شود و هم این با هم بودن اعضای خانواده خاطره ی خوبی از این ایام در قلبش به جای می گذارد.
بعضی مراسم در برخی هیئت ها مخصوص کودکان یا نوجوانان برگزار می شود که شرکت فرزند شما در آن جمع می تواند بسیار مفید باشد. اصلا چطور است امسال خودتان یک هیئت کوچک در خانه به پا کنید و از تمام آشنایانی که بچه های همسن فرزند شما دارند بخواهید تا فرزندشان را بیاورند.ممکن است جمعیت 10 الی 15 نفر بشود.
یکی از والدین هم می تواند به زبان کودکانه برای بچه ها از امام حسین (ع) بگوید و بچه ها عزاداری زیبایی کنار هم سن و سالان خود داشته باشند و یک نذری خوشمزه با دستپخت مادر خانه بخورند. مطمئن باشید این مجلس می تواند تاثیر زیادی بر فرزندان شما داشته باشد. هدفمان را باید این قرار دهیم که در کنار بیان مصائب عاشورا ، فرزندمان را به این ایام و عزاداری علاقه مند کنیم.
البته بردن فرزندان به هیئت های معمول و مورد علاقه ی خودمان مانعی ندارد و چه بسا خوب هم باشد اما اعتدال را با توجه به شرایط سنی آنها دعایت کنیم.
یکی دیگر از راه های علاقه مند کردن فرزندان به ائمه ، بردن آنها به زیارت است.
می توانیم یک سفر خوب و مفرح به یک شهر زیارتی داشته باشیم و آنجا حواسمان به تفریح بچه ها هم باشد . مواقعی که همراهشان به زیارت می رویم باید سعی کنیم خوش اخلاق تر از همیشه باشیم . راجع به آن امام اطلاعات کامل و در حد فهمی به فرزندمان بدهیم. می توانیم یک کتاب در این باره به آنها بدهیم . از فرزندان بزرگ تر بخواهیم آنرا بخوانند و در پایان سفر به سوالات پاسخ دهند و جایزه ای که دوست داند را برای شان بخریم .فرزندان کوچک تر هم می توانند با رنگ آمیزی کتابی در خصوص آن امام بزرگوار در این مسابقه شرکت کنند.
اما فراموش نکنیم اگر زندگی مان رنگ حسینی نگیرد و اگر دستورات آنان را در زندگی پیاده نکنیم ، نمی توانیم توقع داشته باشیم فرزندی حسینی داشته باشیم.
