بيرجند/
شخصیت درخشان امام حسین (ع) در کلام رهبر انقلاب
حضرت آیت الله خامنه ای : « یزید ، آن پیشوای ظلم ، گمراهی و ضلالت، ... می خواست امام حسین را مجبور کند تا به جای ارشاد و هدایت مردم و نشان دادن گمراهی آن حکومت ظالم به مردم ، بیاید حکومت آن ظالم را امضا و تأیید هم بکند؛ قیام امام حسین از این جا شروع شد . »
به گزارش باشگاه خبرنگاران بیرجند،با قافله کربلا که همراه شوی ، قلبت را عشق فرا می گیرد . گویی حسین بن علی (ع) نواده ی پاک رسول خدا، ریسمان قلبت را به دست گرفته است و تو را با خود به سوی درک عشق و معرفت راستین الهی ، می کِشاند.
آیت الله خامنه ای رهبر انقلاب اسلامی ایران ، شخصیت امام حسین (ع) را منحصر به فرد و بهترین الگو برای بشریت می دانند . ایشان می فرمایند: « حسین بن على اروحنا فداه ... در دنیا مثل خورشیدى در میان مقدّسین عالم، مى‌درخشد. انبیا و اولیا و ائّمه و شهدا و صالحین را در نظر بگیرید. اگر آنها مثل ماه و ستارگان باشند، این بزرگوار مثل خورشید مى‌درخشد ... حسین بن على علیه الصّلاة و السّلام بهترین نمونه و الگوست چراکه در او، خودخواهى و خود و من و منافع شخصى و قومى و گروهى ، وجود ندارد.»آری ، جاذبه ی شخصیتی حسین بن علی (ع) آنچنان است که نه تنها متفکران شیعی بلکه اندیشمندان غیر مسلمان را نیز شیفته و مجذوب خود کرده است .
" مسیو ماربین" دانشمند و خاورشناس آلمانی می گوید: « حسین(ع) با قربانی کردن عزیزترین افراد خود و با اثبات مظلومیت و حقانیت خود، به دنیا درس فداکاری و جانبازی آموخت و نام اسلام و اسلامیان را در تاریخ ثبت و در عالم بلندآوازه ساخت. این سرباز رشید عالم اسلام به مردم دنیا نشان داد که ظلم ، بیداد و ستمگری پایدار نیست و بنای ستم هر چه ظاهراً عظیم و استوار باشد، در برابر حق و حقیقت چون پرکاهی بر باد خواهد رفت. »
در نگاه آیت الله خامنه ای ، شخصیت برجسته ی امام حسین (ع) داراى ابعاد بی شماری است که هر کدام از این ابعاد ، بحث و توضیح فراوانى به دنبال دارد . مقام معظم رهبری در سخنانشان ، به بیان برخی از ویژگی های برجسته ی شخصیت امام حسین (ع) پرداخته اند . ایشان می فرمایند: « اگر بخواهیم دو، سه صفت برجسته را در میان همه‌ى این برجستگیها اسم بیاوریم، یکى از آنها "اخلاص" است؛ (اخلاص) یعنى رعایت کردن وظیفه‌ى خدایى و دخالت ندادن منافع شخصى و گروهى و انگیزه‌هاى مادّى در کار.../ براى انسانِ با اخلاص، شخصِ خود او مهم نیست بلکه تحقق پیدا کردن هدف اهمیت دارد... هرچه مایه اخلاص... بیشتر باشد، آن کار، ارزش بیشترى پیدا مى‌کند. هرچه از قطب اخلاص دور شویم، به سمت قطب خودپرستى و خودخواهى و براى خود کارکردن و به فکر خود بودن و منافع شخصى و قومى و نظایر آن نزدیک شده‌ایم ... بین آن اخلاص مطلق و خودخواهى مطلق، یک میدان وسیع است... کار امام حسین علیه الصّلاة و السّلام (و حماسه ی عاشورا) ، از کارهایى است که یک سر سوزن ناخالصى در آن نیست. لذا شما مى‌ببینید این جنس ناب، تاکنون مانده است و تا ابد هم خواهد ماند.»
از دیگر صفات درخشان امام حسین (ع) در نگاه رهبر انقلاب ، "اعتماد و توکل به خدا" است . آیت الله خامنه ای درباره روحیه توکل و اعتماد به خداوند در امام حسین (ع) می فرمایند: « ... ظواهر حکم مى‌کرد که این شعله، در صحراى کربلا خاموش خواهد شد... ولى اعتماد به خدا حکم مى‌کرد که امام حسین (ع) على‌رغم این ظواهر، یقین کند که حرف حق و سخن درست او غالب خواهد شد.»
آری همه چیز علیه آن امام بزرگوار رقم می خورد . مردم بعد از بیعت با حسین بن علی علیه السلام ، به او پشت کرده بودند و حتی برای جنگ با ایشان زیر پرچم یزید گرآمده بودند . آیت الله خامنه ای در تشریح شخصیت امام حسین (ع) می گوید که امام حسین (ع) پیش از حرکت به سمت کوفه یک نامه برای بزرگان شهر بصره و یک نامه برای بزرگان شهر کوفه در عراق، نگاشت و هدف خود را مشخص نمود . ایشان نوشتند : « من مى‌خواهم بدعت را از بین ببرم و سنّت (رسول اکرم) را احیا کنم؛ زیرا سنت را میرانده‌اند و بدعت را زنده کرده‌اند! اگر دنبال من آمدید، راه راست با من است؛... (و در نامه ی دیگر نوشتند) امام و پیشوا و رئیس جامعه اسلامى نمى‌تواند کسى باشد که اهل فسق و فجور و خیانت و فساد و دورى از خداست بلکه باید کسى باشد که به کتاب خدا عمل کند... آیین و قانون و مقرّرات جامعه را حق قرار دهد و باطل را کنار بگذارد و خودش را در خطّ مستقیم الهى به هر کیفیّتى حفظ کند و اسیر جاذبه‌هاى شیطانى و مادّى نشود. » اما مردم کوفه پس از دعوت از امام حسین (ع) و بیعت با نماینده ایشان ، آن حضرت را رها کردند . در این اوضاع و احوال اگر حسین بن علی آن اعتماد و توکل به خداوند را نداشت ، هرگز نمی توانست با سپاهیان اندک خود که کمتر از صد نفر بودند، در مقابل سی هزار نفر از سپاه دشمن بایستد و حماسه ی جاودانه عاشورا را خلق کند.
یکی از راویان واقعه عاشورا نیز در وصف حالت توکل و اعتماد امام حسین (ع) به خداوند می گوید: « من هیچ کس را در مواجهه با بلا مثل حسین بن علی محکم و استوار ندیدم ... هرگز ندیدم کسی در چنین هنگامه ای با این همه مصیبت ، مثل حسین بن علی ، چهره ای شاد ، مصمّم ، حاکی از عزم و اراده و متوکل به خداوند را داشته باشد.»
آیت الله خامنه ای یکی دیگر از صفات درخشان امام حسین (ع) را " شناختن موقعیت" برشمردند. ایشان معتقدند که امام حسین علیه‌السّلام در فهم «موقعیت» اشتباه نکرد و به مجرّد این‌که فرصت به او اجازه داد ، فرصت را شناخت و آن کار مهم را به انجام رساند .
رهبر انقلاب این سه خصوصیت امام حسین (ع) را که عبارتند از " اخلاص " ، " اعتماد و توکل به خدا " و " شناخت موقعیت " ، در ایجاد یک انقلاب عظیم بسیار تعیین کننده معرفی نمودند .
آیت الله خامنه ای در سخنانشان ، دیگر ویژگی های درخشان امام حسین (ع) را تبیین کردند و فرمودند : « یک وجه، وجه جهاد و شهادت و توفانى است که ( امام حسین ) در تاریخ به راه انداخته است و همچنان هم این توفان با همه‌ى برکاتى که دارد، برپا خواهد بود ... یک بُعد دیگر، بعد معنوى و عرفانى آن حضرت است .... به قضیه‌ى عاشورا و کربلا که برمى‌گردیم، مى‌بینیم ... از لحظه‌ى اوّل تا لحظه‌ى آخرى که حضرت صورت مبارکش را روى خاکهاى گرم کربلا گذاشت و عرض کرد: «الهى رضاً بقضائک و تسلیماً لأمرک» (بارالها راضیم به قضای تو و تسلیم فرمانت هستم)، با ذکر و تضرع و یاد و توسّل همراه است. (امام حسین ع) از وقت خروج از مکه که فرمود: «من کان فینا باذِلاً مُهجَتَه موطِناً على لقاءاللَّه نفسه فلیَرحَل معنا» (هر یک از شما حاضر است در راه ما از خون خود درگذرد و براى دیدار خدا (شهادت ) نثار جان کند، آماده حرکت با ما باشد)، با دعا و توسل و وعده‌ى لقاى الهى ... شروع مى‌شود، تا لحظه‌ى آخر در گودال قتلگاه به خداوند می گوید "راضی هستم به قضا و قدر تو" ؛ یعنى خود ماجراى عاشورا هم یک ماجراى عرفانى است . جنگ است، کشتن و کشته شدن است، حماسه است – و حماسه‌هاى عاشورا، فصل فوق‌العاده درخشانى است – اما وقتى شما به بافت اصلى این حادثه‌ى حماسى نگاه مى‌کنید، مى‌بینید که عرفان هست، معنویّت هست، تضرّع و روح دعاى عرفه هست. پس، وجه معنویت و عرفانی در شخصیت امام حسین علیه‌السّلام هم باید به عظمت وجهه جهاد و شهادت و با همان اوج و عروج ، مورد توجه قرار گیرد.»
در نگاه آیت الله خامنه ای یکی دیگر از جلوه های درخشان شخصیت امام حسین (ع) "صبر" ایشان است. رهبری معظم انقلاب در این باره می فرمایند : « یزید ، آن پیشوای ظلم ، گمراهی و ضلالت، ... می خواست امام حسین را مجبور کند تا به جای ارشاد و هدایت مردم و نشان دادن گمراهی آن حکومت ظالم به مردم ، بیاید حکومت آن ظالم را امضا و تأیید هم بکند؛ قیام امام حسین از این جا شروع شد.»
رهبری در تشریح صبرِ امام حسین (ع) بیان داشتند که : « ...صبر فقط این نیست که انسان را زیر شکنجه بیندازند یا فرزندان انسان را جلوی انسان شکنجه کنند یا بکُشند و انسان ایستادگى کند – البته این مرحله‌ى مهمى از صبر است – اما از این مهمتر این است که انسان را با وسوسه‌ها و اظهاراتى که على‌الظّاهر ممکن است در نظر بعضى منطقى بیاید، از ادامه‌ى این راه باز بدارند؛ همان کارى که با امام حسین علیه الصّلاة و السّلام مى‌کردند ( و می گفتند ) : آقا! شما کجا مى‌روید؟ خود را در معرض خطر قرار مى‌دهید؛ خانواده خود را در معرض خطر قرار مى‌دهید؛... خیلیها به امام حسین مراجعه و او را بر این ایستادگی ملامت می کردند. آنها مردمان بد و یا کوچکی هم نبودند؛ بعضی جزو بزرگان اسلام بودند؛ اما بد می فهمیدند و ضعفهای بشری بر آنها غالب شده بود؛ لذا می خواستند حسین بن علی را هم مغلوب همان ضعفها کنند؛ اما امام حسین صبر کرد و مغلوب نشد و یکایکِ کسانی که با امام حسین بودند، در این مبارزه ی معنوی و درونی پیروز شدند.»
مقام معظم رهبری معتقدند کسانی که آن روز در مبارزه ی معنوی بین فضایل و رذایل اخلاقی پیروز شدند و عقل را بر جهل غالب کردند، عده ی اندکی بیش نبودند؛ اما پایداری و اصرار آنها بر استقامت در آن میدانِ شرف، موجب شد که در طول تاریخ، هزاران هزار انسان آن درس را فراگرفتند و همان راه را رفتند. اگر آنها در وجود خودشان فضیلت را بر رذیلت پیروز نمی کردند، درخت فضیلت در تاریخ خشک می شد./س
