150 هزار تومان بدهید یک متر موکت فرنگی بخرید
یکی از فروشندگان با اشاره به محصولات داخلی می گوید: شاید خیلی از خارجی فروش ها غیر قابل اشتعال بودن را دلیل گرانی محصولاتشان بیان کنند ولی درحقیقت تمامی محصولات کارخانه های داخلی هم ویژگی های یک موکت خوب را دارند.
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران:
مشتری هایش ساکنین خانه های چند میلیاردی شمال تهرانند. آنهایی که حاضرند برای هر متر مربع یک واحد از برج های سربه فلک کشیده خیابان های شمالی شهر تا 20 میلیون تومان هم پول بدهند و نامشان در لیست برج نشین های پایتخت جای گیرد.
شاید برای خیلی ها تفاوتی نداشته باشد، زندگی کردن روی یک تخته فرش ساده ماشینی یا زندگی در اتاقی با موکت های ساده و ارزان قیمت اما در این نقطه از شهر آدمهایی با فرهنگ ها و خواسته های عجیب به سراغ مغازه داران و فروشندگانی می آیند که برای کفپوش و موکت خانه های مجللشان قیمت هایی نجومی می دهند والبته مشتریان خاص خود را هم دارند. اینجا خیابان سهرودی شمالی است بورس موکت،کاغذ دیواری و انواع کفپوش.
مغازه های خیابان سهرودی حد فاصل پل سید خندان تا میدان پالیزی همگی به این صنف اختصاص دارند و خیلی از تهرانی هایی که خانه نو می خرند وسایل مورد نیاز برای تزئیات داخلی منزلشان از موکت و کفپوش گرفته تا کاغذ دیواری و فرش ماشینی را از مغازه های این خیابان تهیه می کنند.
در همان ابتدای کار یکی از لوکس ترین و بزرگترین مغازه ها را برای تهیه گزارش انتخاب می کنم.همزمان با من یک زوج جوان هم خودروی لوکس و آخرین مدلشان را مقابل در مغازه پارک می کنند و برای خرید داخل فروشگاه می شوند.فروشنده که گویی بر اساس سر و وضع مشتریان آنان را برای خرید راهنمایی می کند در پاسخ به درخواست خانم جوان که برای سه اتاق خواب منزلش موکت می خواهد،آنان را به انتهای مغازه هدایت و محصولات خاص و البته خارجی اش را به آنها معرفی می کند.
موکت برای اتاق خواب ها هر مترمربعی 150هزار تومان که قیمتش هم مقطوع است و جای هیچ چانه زدنی هم ندارد.البته نیازی هم به چانه زدن نیست چون خانم به همسرش می گوید دوستش هم از این مغازه خرید کرده و شکی در عالی بودن جنس هایشان نیست!
خیلی راحت بر سر طرح و قیمت موکت ها به توافق می رسند و قرار می شود نصاب فردای آن روز برای اندازه گیری ابعاد اتاق ها به منزلشان برود.
در همین حین از نوع،کیفیت و البته قیمت محصولاتشان می پرسم که درجوابم می گوید: موکت های ما از بهترین نوع ایرانی و خارجی است. موکت های ایرانی محصول پالاز موکت است از متری 14هزار تومان.دو مدل هم موکت بلژیکی داریم یکی متر مربعی 80هزار تومان و دیگری متر مربعی 150هزار تومان.
به گزارش مشرق، برای تشخیص موکت ایرانی از نوع خارجی اش که متر مربعی بیش از 100هزار تومان با هم اختلاف قیمت دارند باید به مارک پشت موکت توجه کرد و به سختی می توان محصول ایرانی را از نوع خارجی اش تشخیص داد. علت اینهمه اختلاف قیمت را که می پرسم یک جمله جواب می شنوم «الیاف به کار رفته در موکت های بلژیکی با موکت ایرانی متفاوت است و البته غیرقابل مقایسه!!» حالا این تفاوت ها در چیست خود فروشنده هم اطلاع ندارد و در ادامه می گوید: "مشتری های ما خاص اند و تنها کسانی از این مدل موکت ها خریداری می کنند که طرح و رنگ خاصی مد نظرشان باشد یا کیفیت کار در بلند مدت برایشان اهمیت داشته باشد."
و اضافه می کند : به عنوان مثال کسی که چندین میلیارد تومان برای خرید یک واحد آپارتمان دریکی از بهترین برج های شمال شهر هزینه کرده است برایش مهم است که چه موکتی کفپوش اتاق هایش باشد. به عنوان مثال همین برند سیزال که ساخت کشور بلژیک است مشتری های خودش را دارد و خیلی از سازندگان بزرگ مسکن و دکوراتورهای اسم و رسم دار برای پوشش اتاق خواب ها از این برند استفاده می کنند !
چند مغازه آنسو تر یکی از مغازه ها برندهای دیگری از موکت را به نمایش گذاشته و تنها با این عنوان که جنس الیاف این موکت ها با نوع ایرانی اش متفاوت است، طرح ها و مدل های مشابه موکت های ایرانی را صرفا به دلیل هلندی یا بلژیکی بودن متری 20هزار تومان گران تر به مشتریان می فروشد. مارک های "اونو" و "ریولی" که محصولاتش چه از نظر ظاهری و چه از نظر الیاف به کار رفته در آن تفاوت چندانی با محصولات تولید داخل ندارد. مشتری های خاص هم تنها به دلیل مارک و اروپایی بودن محصول به سراغش می آیند و بی هیچ چون و چرایی برایش پول می دهند.
مغازه های دیگر خیابان بیشتر محصولات ایرانی دارند و تولیدات داخلی را برای فروش به مشتریان عرضه می کنند.از موکت های کبریتی قدیمی با متری 5هزار و 500تومان گرفته تا موکت های درجه یک با متر مربعی 20هزار تومان. یکی از همین فروشندگان در تایید محصولات داخلی می گوید: شاید خیلی از خارجی فروش ها غیر قابل اشتعال بودن را دلیل گرانی محصولاتشان بیان کنند ولی درحقیقت تمامی محصولات کارخانه های داخلی هم ویژگی های یک موکت خوب را دارند و دلیلی ندارد تنها به خاطر یک اسم چنین هزینه هایی شود.
با لحنی مملو از تاسف تاکید می کند که "البته خیلی از مشتری ها به دنبال چشم و هم چشمی و مصرف گرایی ایجاد شده در بین دوستان و اقوامشان به این سمت کشیده می شوند و به تبعیت از اطرافیانشان و برای کم نیاوردن بین طبقه اجتماعی خاصی که خودشان را از آن می دانند به این سمت کشیده می شوند."
در چنین وضعیتی که حمایت از تولید ملی و کار وسرمایه ایرانی باید بیش از گذشته مد نظر قرار گیرد تا نتیجه آن توسعه پایدار اقتصادی و ایجاد اشتغال برای نسل جوان شود چرا باید با نگرش مصرف گرایانه و تجمل گرایانه راه را برای ورود اجناس نه چندان ضروری غربی به کشور باز کنیم و از حمایت از کار و سرمایه ایرانی سر باز زنیم.
آیا وقت آن نرسیده است که برای تهیه وسایل مورد نیاز زندگی مان اولویت را بر ایرانی بودن آن قرار دهیم و درکورس تجمل گرایی و مصرف زدگی منافع کشورهای غربی را تامین نکنیم.آنهم در مورد وسایل و ملزوماتی که تولیدات داخلی آن توان رقابت با محصولات بهترین شرکت های خارجی را دارند؟ ارز کشور به پای موکت خارجی، باور کنیم؟!
مشتری هایش ساکنین خانه های چند میلیاردی شمال تهرانند. آنهایی که حاضرند برای هر متر مربع یک واحد از برج های سربه فلک کشیده خیابان های شمالی شهر تا 20 میلیون تومان هم پول بدهند و نامشان در لیست برج نشین های پایتخت جای گیرد.
شاید برای خیلی ها تفاوتی نداشته باشد، زندگی کردن روی یک تخته فرش ساده ماشینی یا زندگی در اتاقی با موکت های ساده و ارزان قیمت اما در این نقطه از شهر آدمهایی با فرهنگ ها و خواسته های عجیب به سراغ مغازه داران و فروشندگانی می آیند که برای کفپوش و موکت خانه های مجللشان قیمت هایی نجومی می دهند والبته مشتریان خاص خود را هم دارند. اینجا خیابان سهرودی شمالی است بورس موکت،کاغذ دیواری و انواع کفپوش.
مغازه های خیابان سهرودی حد فاصل پل سید خندان تا میدان پالیزی همگی به این صنف اختصاص دارند و خیلی از تهرانی هایی که خانه نو می خرند وسایل مورد نیاز برای تزئیات داخلی منزلشان از موکت و کفپوش گرفته تا کاغذ دیواری و فرش ماشینی را از مغازه های این خیابان تهیه می کنند.
در همان ابتدای کار یکی از لوکس ترین و بزرگترین مغازه ها را برای تهیه گزارش انتخاب می کنم.همزمان با من یک زوج جوان هم خودروی لوکس و آخرین مدلشان را مقابل در مغازه پارک می کنند و برای خرید داخل فروشگاه می شوند.فروشنده که گویی بر اساس سر و وضع مشتریان آنان را برای خرید راهنمایی می کند در پاسخ به درخواست خانم جوان که برای سه اتاق خواب منزلش موکت می خواهد،آنان را به انتهای مغازه هدایت و محصولات خاص و البته خارجی اش را به آنها معرفی می کند.
موکت برای اتاق خواب ها هر مترمربعی 150هزار تومان که قیمتش هم مقطوع است و جای هیچ چانه زدنی هم ندارد.البته نیازی هم به چانه زدن نیست چون خانم به همسرش می گوید دوستش هم از این مغازه خرید کرده و شکی در عالی بودن جنس هایشان نیست!
خیلی راحت بر سر طرح و قیمت موکت ها به توافق می رسند و قرار می شود نصاب فردای آن روز برای اندازه گیری ابعاد اتاق ها به منزلشان برود.
در همین حین از نوع،کیفیت و البته قیمت محصولاتشان می پرسم که درجوابم می گوید: موکت های ما از بهترین نوع ایرانی و خارجی است. موکت های ایرانی محصول پالاز موکت است از متری 14هزار تومان.دو مدل هم موکت بلژیکی داریم یکی متر مربعی 80هزار تومان و دیگری متر مربعی 150هزار تومان.
به گزارش مشرق، برای تشخیص موکت ایرانی از نوع خارجی اش که متر مربعی بیش از 100هزار تومان با هم اختلاف قیمت دارند باید به مارک پشت موکت توجه کرد و به سختی می توان محصول ایرانی را از نوع خارجی اش تشخیص داد. علت اینهمه اختلاف قیمت را که می پرسم یک جمله جواب می شنوم «الیاف به کار رفته در موکت های بلژیکی با موکت ایرانی متفاوت است و البته غیرقابل مقایسه!!» حالا این تفاوت ها در چیست خود فروشنده هم اطلاع ندارد و در ادامه می گوید: "مشتری های ما خاص اند و تنها کسانی از این مدل موکت ها خریداری می کنند که طرح و رنگ خاصی مد نظرشان باشد یا کیفیت کار در بلند مدت برایشان اهمیت داشته باشد."
و اضافه می کند : به عنوان مثال کسی که چندین میلیارد تومان برای خرید یک واحد آپارتمان دریکی از بهترین برج های شمال شهر هزینه کرده است برایش مهم است که چه موکتی کفپوش اتاق هایش باشد. به عنوان مثال همین برند سیزال که ساخت کشور بلژیک است مشتری های خودش را دارد و خیلی از سازندگان بزرگ مسکن و دکوراتورهای اسم و رسم دار برای پوشش اتاق خواب ها از این برند استفاده می کنند !
چند مغازه آنسو تر یکی از مغازه ها برندهای دیگری از موکت را به نمایش گذاشته و تنها با این عنوان که جنس الیاف این موکت ها با نوع ایرانی اش متفاوت است، طرح ها و مدل های مشابه موکت های ایرانی را صرفا به دلیل هلندی یا بلژیکی بودن متری 20هزار تومان گران تر به مشتریان می فروشد. مارک های "اونو" و "ریولی" که محصولاتش چه از نظر ظاهری و چه از نظر الیاف به کار رفته در آن تفاوت چندانی با محصولات تولید داخل ندارد. مشتری های خاص هم تنها به دلیل مارک و اروپایی بودن محصول به سراغش می آیند و بی هیچ چون و چرایی برایش پول می دهند.
مغازه های دیگر خیابان بیشتر محصولات ایرانی دارند و تولیدات داخلی را برای فروش به مشتریان عرضه می کنند.از موکت های کبریتی قدیمی با متری 5هزار و 500تومان گرفته تا موکت های درجه یک با متر مربعی 20هزار تومان. یکی از همین فروشندگان در تایید محصولات داخلی می گوید: شاید خیلی از خارجی فروش ها غیر قابل اشتعال بودن را دلیل گرانی محصولاتشان بیان کنند ولی درحقیقت تمامی محصولات کارخانه های داخلی هم ویژگی های یک موکت خوب را دارند و دلیلی ندارد تنها به خاطر یک اسم چنین هزینه هایی شود.
با لحنی مملو از تاسف تاکید می کند که "البته خیلی از مشتری ها به دنبال چشم و هم چشمی و مصرف گرایی ایجاد شده در بین دوستان و اقوامشان به این سمت کشیده می شوند و به تبعیت از اطرافیانشان و برای کم نیاوردن بین طبقه اجتماعی خاصی که خودشان را از آن می دانند به این سمت کشیده می شوند."
در چنین وضعیتی که حمایت از تولید ملی و کار وسرمایه ایرانی باید بیش از گذشته مد نظر قرار گیرد تا نتیجه آن توسعه پایدار اقتصادی و ایجاد اشتغال برای نسل جوان شود چرا باید با نگرش مصرف گرایانه و تجمل گرایانه راه را برای ورود اجناس نه چندان ضروری غربی به کشور باز کنیم و از حمایت از کار و سرمایه ایرانی سر باز زنیم.
آیا وقت آن نرسیده است که برای تهیه وسایل مورد نیاز زندگی مان اولویت را بر ایرانی بودن آن قرار دهیم و درکورس تجمل گرایی و مصرف زدگی منافع کشورهای غربی را تامین نکنیم.آنهم در مورد وسایل و ملزوماتی که تولیدات داخلی آن توان رقابت با محصولات بهترین شرکت های خارجی را دارند؟ ارز کشور به پای موکت خارجی، باور کنیم؟!
