به گزارش باشگاه خبرنگاران همدان؛ دارچین به دو دلیل دارای خواص درمانی ارزشمندی است. اول از همه ضدعفونی کننده بسیار خوبی است، زیرا دارچین حاوی میزان زیادی اسید فنیک است یعنی بسیار مؤثر در دهان شویه و عفونتهای دهانی است. دوم آنکه به عنوان یک ادویه گرم درمان بسیار مفیدی برای سرما خوردگی و آنفولانزاست.
دیگر خواص درمانی دارچین شامل موارد دارچین معده را آرام می کند ومشکلات هاضمه از قبیل نفخ شکم ، سوء هاضمه ؛ سوزش سر معده ودرد شکم را تسکین می دهد.
دارچین داروی عالی برای سرما خوردگی ها ، گرفتگی و اخلاط ، دمای بدن و آنفولانزاست.
محققان نشان داده اند که دارچین در برابرقارچ وعفونتهای تخمیری مؤثر است.
دارچین به منظور پایین آوردن تب استفاده می شود .
روغن دارچین برای درمان عفونت سینه وزکام استفاده می شود.
دارچین می تواند گردش خون را در بدن مخصوصاً در دستها وپاها بهبود بخشد.
دارچین به هضم ضعیف کمک می کند.
دارچین به کاهش درد هایی که علتش التهاب مفاصل ، رماتیسم ودرد ماهیچه هست کمک می کند .
دارچین گیاه آرام بخشی است و می تواند دل واپسی ، افسردگی واضطراب را کاهش دهد.
دارچین می تواند به از بین بردن حالت ناخوشی ، دل آشوبی واستفراغ کمک کند.
دارچین می تواند قاعدگی را تحریک کند و به عادت ماهانه منظم کمک کند.
ثابت شده که دارچین به کاهش فشار خون کمک می کند.
جویدن قطعات دارچین دندان درد را تسکین می دهد و نفس را تازه می کند.
دارچین از لخته شدن خون جلوگیری می کند.
به اثبات رسیده است که دارچین سطح قند خون رادرانسان تنظیم می کندو در دیابت نوع 2: (دیابت نوع2 انسولین نمی‌تواند وظیفه خود در بدن را به درستی انجام دهد و در واقع یک حالت مقاومت به انسولین در بدن وجود دارد.)دارچین سطح پاسخ گویشان را به انسولین ارتقاء می دهد.
دارچین منبع خوبی از منگنز ، آهن و کلسیم است ، که اینها مواد معدنی حیاتی نیازمند، درسلامت بدن هستند.
دارچین ادویه گرم، مطبوع و خوش عطری است که از پوست داخلی درخت دارچین به دست می آید. این ادویه ارزشمند دارای خاصیت میکروب کشی بوده و از آن به عنوان محلول ضدعفونی دهانی استفاده می شود و به علاوه در کاهش علایم سرماخوردگی و آنفولانزا نقش چشمگیری دارد.
برای تهیه آن پوست درخت را کنده و برای خشک شدن در برابر آفتاب قرار می دهند. پوست درخت پس از خشک شدن به شکل ورقه های استوانه ای درمی آید و این چیزی است که ما به عنوان دارچین قطعه ای می شناسیم. گاه نیز این قطعه را ساییده به صورت پودر در می آورند که در واقع همان چیزی است که به صورت ادویه استفاده می کنیم.
امروز درسرتاسر جهان بیش از 100 نوع درخت دارچین شناخته شده، اما 2 نوع دارچین اصلی در مقایسه با بقیه انواع آن کاربرد بیشتری دارند.
دارچین واقعی ، (دارچین سیلانی ) است که شفافتر، وشیرین تر و طعم خوشی دارد که بومی سری لانکا جایی که خوش طعمی غذا مانند استفاده از ادویه کاری ها بسیار متداول است .دارچین همچنین در کشورهای هند ، کارائیب و برزیل تولید می شود. ما دارچین شیرین را در کیکها ، بیسکویتها وتکه های نان استفاده می کنیم .
نوع دیگردارچین از درخت سنا (پرک هندی) به دست آمده که درجنوب شرقی آسیادر کشورهایی مانند اندونزی , برمه , چین و ویتنام یافت می شود.
از دارچین در مکتوبات قدیمی چین با قدمت حداقل 2700 سال، و همچنین در مکتوبات بابل (و عهد عتیق ) نام برده شده است. مصریان دارچین را از چین وارد کردند و به عنوان دارو و ارتقاء دادن غذا وهمچنین به عنوان عامل مومیائی استفاده کردند. این ادویه عجیب و غریب نزد برخی اقوام کهن ارزشی برابر با طلا داشته است.
در فرهنگ رومانیها دارچین مقدس و مهم در نظر گرفته می شد، و در مراسم تشییع جنازه ها سوزانده می شد.
دارچین اولین و مهمترین ادویه ای بود که به عنوان کالای تجاری بین بازرگانان آسیا و اروپا مبادله می شد. و تجار ونیزی کاملاً بر داد و ستد آن نظارت می کردند.
بعدازآنکه دراواخر قرن 15 پرتغالی ها سری لانکا (سیلان) را کشف کردند وکنترل تجارت دارچین را گرفتند و توسط بریتانیایی ها در1796 ادامه یافت. بعد از آن اهمیت تجارت دارچین کاهش یافت درنتیجه تولید و کشت دارچین در مناطق دیگر شروع شد./ع