به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از پايگاه اينترنتي پاليسي؛ مايک نوشت: بيشترين تخلفاتي که در دانشگاه هاي آمريکا روي مي دهد عبارتند از :

1- محدوديت هاي سخنراني سياسي

دانشگاه ها بويژه در سال هاي انتخاباتي دانشجويان و اعضاي هيئت علمي را از بيان مواضع سياسي خود منع مي کنند و از آنها مي خواهند از لحاظ سياسي بي طرف باشند.
اين اتفاق سال دو هزار و هشت در دانشگاه اوکلاهما روي داد که دانشجويان  و اعضاي هيئت علمي اجازه پيدا نکردند با استفاده از حساب هاي پست الکترونيکي دانشگاه خود براي بيان ديدگاه هاي حزبي استفاده کنند و از جمله اينکه نتوانستند طنزها يا نظرات سياسي خود را ارسال کنند.
اعضاي هيئت علمي و کارکنان دانشگاه ايلي نوي نيز نتوانستند اشکال ساده اي از فعاليت سياسي از جمله استفاده از دکمه هاي انتخاباتي يا چسباندن برچسب بر روي خودروهاي خود را انجام دهند.

2 - فضاهاي مخصوص بيان عقايد

برخي دانشگاه ها مکاني را براي بيان آزادانه عقايد دانشجويان در نظر مي گيرند . مثلا در دانشگاه سينسيناتي فضايي کوچک به اين کار اختصاص داده شده است و دانشجويان در صورت تمايل به استفاده از آن بايد ظرف مدت پانزده روز کاري موضوع را اطلاع دهند. به گروهي از دانشجويان دانشگاه يو سي ال اِي نيز اعلام شده بود اگر حين جمع آوري امضا براي ابتکار انتخاباتي سراسري از فضاي کوچک مخصوص خود خارج شوند ، ممکن است دستگير شوند.

3- سياست هاي "آزار افراد" بر خلاف تعريف ارائه شده در قانون اساسي

دانشگاه هايي که بودجه فدرال دريافت مي کنند و عملا شامل همه دانشگاه هاي دولتي و خصوصي هستند ، وظيفه دارند براي مقابله با آزار واقعي در محيط هاي دانشگاهي اقدام کنند ولي موسسه هاي دانشگاهي بي شماري تعريف حقوقي آزار را تعميم داده اند . اين تعريف هر گونه سخنراني را شامل مي شود که فردي از آن رنجيده خاطر شود يا سخنراني که به هر گونه حساسيت هاي صحيح سياسي توهين کند در حالي که معمولا افراد در گفتمان هاي دانشجويي از اين حساسيت ها منحرف مي شوند.

4 - هزينه هاي امنيتي

از گروه هاي دانشجويي براي دعوت از سخنراناني که تصور مي شود افرادي جنجالي باشند ، مبالغ زيادي براي برقراري امنيت دريافت مي شود که اين اقدام يکي از موارد سانسور است.
در اينجا فرمولي ساده وجود دارد : مقاماتي که نگرانند سخنان يک سخنران موجب اعتراض هاي احتمالي شود ، آن گروه دانشجويي را وادار مي کنند با حضور تعداد زيادي از نيروهاي امنيتي و پليس در محل برگزاري مراسم موافقت کند. اين مبالغ به خرج گروه هاي دانشجويي تامين مي شود و معمولا بيش از اندازه زياد هستند در غير اينصورت آن مراسم نمي تواند برگزار شود.درباره اين نوع از سانسور نيز هيچ حد و مرزي وجود ندارد.

5 - اقدامات تلافي جويانه بر ضد مطبوعات دانشجويي

اين موضوعي شناخته شده است که روزنامه هاي دانشجويي آمريکا ، اگر به کمترين ميزان تصويري منفي و نگران کننده از دانشگاه خود ارائه دهند با اقدامات تلافي جويانه روبرو مي شوند.
اين احتمال نيز وجود دارد که استقلال آن روزنامه تضعيف شود تا مطالب بخش سربيري آن تحت کنترل در بيايد اتفاقي که سال دو هزار و هشت در دانشگاه کوئين پياک روي داد . دانشجويان در اعتراض به اين اقدام به صورت دسته جمعي کلاس هاي درس را ترک کردند و نشريه اي جديد بوجود آوردند. مقامات دانشگاه سپس سازماني ديگر را تهديد کردند که اگر کوچکترين ارتباطي با اين روزنامه داشته باشد مجازات مي شود.
ممکن است بودجه روزنامه قطع شود و اين اتفاق در دانشگاه وست جرجيا و اخيرا دانشگاه ممفيس روي داد و بودجه روزنامه ها قطع شد زيرا مسئولان دانشگاه از محتواي روزنامه ها اراضي نبودند.

6- آزادي بيان « تهديد » تلقي مي شود و مجارات دارد

از فجايعي مانند تيراندازي ها در ويرجينيا تِک و دانشگاه ايلي نوي شمالي براي توجيه حملات آشکارا مغاير با قانون اساسي به آزادي بيان استفاده مي شود.اين اتفاق در دانشگاه ويسکانسين استاوت روي داد زماني که پليس پوسترهاي تبليغاتي يک استاد دانشگاه براي اجراي نمايشنامه  را که در آنها کلمه " کشتن"  وجود داشت جمع آوري کرد.