عواقب تنبيه بدني کودکان!
هیچ گاه آن نتیجه ایی را که با تنبیه به دنبالش می گشتيد ، عایدتان نمی شود.
به گزارش خبرنگار کلينيک باشگاه خبرنگاران؛ بعضي از پدران و مادران نسبت به فرزندانشان فقط و فقط حقوق خودشان را مينگرند و بر اين باورند که: فرزند يعني خادم پدر و مادر و بس. اما آنان در قبال فرزندان شان چه مسئوليتي دارند. هيچ گونه توجه و دقتي در اين راستا ندارند.
در كودكانی كه مورد تنبیه بدنی و سوء استفاده قرار گرفته اند موارد زیر دیده می شوند:
- داشتن تصویر ضعیف و مبهم از شخصیت خودشان
- ناتوانی در اطمینان یا محبت و عشق به دیگران
- پرخاشگری ، آشوبگری و انجام رفتارها و اعمال غیرقانونی
- خشم و عصبانیت
- رفتارهایی در جهت نابود سازی خود و تفكراتی كه آنها را به سوی خودكشی سوق می دهد
- بی تفاوتی ، بی ارادگی و كناره گیری
- ترس از آغاز روابط جدید یا فعالیتهای تازه
- نگرانی و ترس
- ایجاد مشكل در مدرسه یا عدم موفقیت
- احساس ناراحتی یا دیگر نشانه های افسردگی
- دیدن كابوس و بازگشت به گذشته
تنبیه بدنی به هر شکلی که باشد قطعا بین شما و فرزندتان دیوار و حائل ایجاد می‌کند. خود ما از کسانی که به نوعی سعی می‌کنند به ما آسیب برسانند نفرت داریم. به هر حال این طبیعت انسان است و پدر و مادر باید بدانند تاثیر انضباطی تنبیه بدنی، سطحی و موقتی است! برای ایجاد یک پیوند دائمی با فرزندتان باید در کنار آموزش نظم و انضباط، به او احترام هم بگذارید. تنبیه بدنی مولد احساس ترس است و برای همیشه بین والدین و فرزندان فاصله می‌اندازد.
همواره به جای تنبیه و اعمال خشونت راه بهتری هم می توان پیدا كرد. چون تنبیه بدنی عوارض متعددی در رفتار و روحیه فرزند شما به جای خواهد گذاشت.اين روشها عبارتند از:
- به او بیاموزید. به جای مجازات او به خاطر كار نادرستش، كار درست را به او یاد بدهید. مثلاً بگویید: «وقتی اسباب بازی هایت را در اتاق پذیرایی رها می كنی من این كارت را نمی پسندم. دوست دارم دفعه بعد آنها را در كمد بگذاری.»
- از عصبانیت دوری كنید. به جای تمركز روی اشتباه یا رفتار نادرست كودك، كه شما را برای هیجان و عكس العمل احساسی آماده می كند، از هر یك از موارد خطای فرزندتان به عنوان موقعیت خوبی جهت راهنمایی او و فراگیری استفاده كنید.
- از لجبازی و زورآزمایی بپرهیزید. هیچ كاری مخربتر و بی فایده تر از زور آزمایی با فرزند نیست. او را به همكاری كردن تشویق كنید. مثلاً می توان گفت : «من مشكلی دارم. من دوست دارم تو پیراهن تمیزی بپوشی ولی می بینم كه تو بازهم همون قبلی رو می پوشی. به نظرت چطور می شه این مسئله رو رفع كرد؟». وقتی مشكل را با كودك در میان بگذارید احتمالاً بیشتر علاقه مند می شود كه در حل آن كمك كند و با شما همكاری كند.
نكته: در رابطه با مجازات كودك این سه قاعده را به یاد داشته باشید:
- هنگام عصبانیت از مجازات بپرهیزید.
- برای تلافی كردن یا انتقام گرفتن، مجازات نكنید.
- همیشه مجازات شدیدتر، مجازات بهتر نیست.
در كودكانی كه مورد تنبیه بدنی و سوء استفاده قرار گرفته اند موارد زیر دیده می شوند:
- داشتن تصویر ضعیف و مبهم از شخصیت خودشان
- ناتوانی در اطمینان یا محبت و عشق به دیگران
- پرخاشگری ، آشوبگری و انجام رفتارها و اعمال غیرقانونی
- خشم و عصبانیت
- رفتارهایی در جهت نابود سازی خود و تفكراتی كه آنها را به سوی خودكشی سوق می دهد
- بی تفاوتی ، بی ارادگی و كناره گیری
- ترس از آغاز روابط جدید یا فعالیتهای تازه
- نگرانی و ترس
- ایجاد مشكل در مدرسه یا عدم موفقیت
- احساس ناراحتی یا دیگر نشانه های افسردگی
- دیدن كابوس و بازگشت به گذشته
تنبیه بدنی به هر شکلی که باشد قطعا بین شما و فرزندتان دیوار و حائل ایجاد می‌کند. خود ما از کسانی که به نوعی سعی می‌کنند به ما آسیب برسانند نفرت داریم. به هر حال این طبیعت انسان است و پدر و مادر باید بدانند تاثیر انضباطی تنبیه بدنی، سطحی و موقتی است! برای ایجاد یک پیوند دائمی با فرزندتان باید در کنار آموزش نظم و انضباط، به او احترام هم بگذارید. تنبیه بدنی مولد احساس ترس است و برای همیشه بین والدین و فرزندان فاصله می‌اندازد.
همواره به جای تنبیه و اعمال خشونت راه بهتری هم می توان پیدا كرد. چون تنبیه بدنی عوارض متعددی در رفتار و روحیه فرزند شما به جای خواهد گذاشت.اين روشها عبارتند از:
- به او بیاموزید. به جای مجازات او به خاطر كار نادرستش، كار درست را به او یاد بدهید. مثلاً بگویید: «وقتی اسباب بازی هایت را در اتاق پذیرایی رها می كنی من این كارت را نمی پسندم. دوست دارم دفعه بعد آنها را در كمد بگذاری.»
- از عصبانیت دوری كنید. به جای تمركز روی اشتباه یا رفتار نادرست كودك، كه شما را برای هیجان و عكس العمل احساسی آماده می كند، از هر یك از موارد خطای فرزندتان به عنوان موقعیت خوبی جهت راهنمایی او و فراگیری استفاده كنید.
- از لجبازی و زورآزمایی بپرهیزید. هیچ كاری مخربتر و بی فایده تر از زور آزمایی با فرزند نیست. او را به همكاری كردن تشویق كنید. مثلاً می توان گفت : «من مشكلی دارم. من دوست دارم تو پیراهن تمیزی بپوشی ولی می بینم كه تو بازهم همون قبلی رو می پوشی. به نظرت چطور می شه این مسئله رو رفع كرد؟». وقتی مشكل را با كودك در میان بگذارید احتمالاً بیشتر علاقه مند می شود كه در حل آن كمك كند و با شما همكاری كند.
نكته: در رابطه با مجازات كودك این سه قاعده را به یاد داشته باشید:
- هنگام عصبانیت از مجازات بپرهیزید.
- برای تلافی كردن یا انتقام گرفتن، مجازات نكنید.
- همیشه مجازات شدیدتر، مجازات بهتر نیست.
