نوام چامسکی:
چگونه می‌توان جنایتکاری رژیم صهیونیستی را متوقف کرد و صلح را به ارمغان آورد
نوام چامسکی در گزارشي در استاپ وار به جنايات رژيم صهيونيست در فلسطين اشغالي پرداخت و خواستار توقف اين جنايات در راستاي برقراري صلح جهاني شد.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از استاپ وار،
مشروح اين گزارش به شرح زير است:
"رژیم صهیونیستی از تجهیزات پیشرفته نظامی آمریکا برای کشتار و تخریب استفاده کرده است و به حمایت دیپلمات های آمریکائی متکی بوده است که از جمله آنها می توان مداخله آمریکا برای ایجاد مانع بر سر راه فراخوانی سازمان ملل متحد به آتش بس اشاره داشت.
مردی کهنسال در غزه پلاکاردی در دست گرفته بود که روی آن نوشته شده بود:"تو آب را از من گرفتی، درختان زیتونم را به آتش کشیدی، خانه ام را ویران کردی، شغلم را از من گرفتی، سرزمینم را غارت کردی، پدرم را زندانی کردی، برادرم را به شهادت رساندی، مادرم را به شهادت رساندی، سرزمینم را بمباران کردی، به تمام ما گرسنگی دادی، همه ما را تحقیر کردی اما من را مقصر می دانی و بسویم موشک پرتاب می کنی."(1)
پیام این مرد کهنسال بستری کامل از آنچه در واقعه اخیر غزه و مجازات وحشیانه اهالی غزه از سوی رژیم صهیونیستی روی داد را نشان می دهد. آنها مفید هستند، اما هیچ تلاشی برای یک "آغاز" نمی تواند موفقیت آمیز باشد بلکه گمراه کننده است.
زجر و آزار مردم غزه در زمان غلبه رژیم صهیونیستی در سال 1967 شکل جدیدی به خود گرفت. من اخیرا از طریق دانشجویان صهیونیستم این نکته را آموختم که هدف دولت صهیونیستی بیرون راندن مهاجران به سوی صحرای سینا است و اگر امکان پذیر باشد آنان می خواهند این کار را در مورد تمام جمعیت فلسطینی انجام دهند. اخراج فلسطینیان از غزه تحت فرمان مستقیم فرمانده بخش جنوبی ژنرال یشایاهو گاویش انجام شده است. بیرون راندن اجباری از کرانه غربی با شدت عمل بیشتری همراه بوده است و رژیم صهیونیستی برای این منظور به وسایل بیراهه و نامربوطی برای جلوگیری از بازگشت فلسطینیان متوسل شده است. اقدامات رژیم صهیونیستی در این مورد نقض مستقیم قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد بوده اند.
ردپای جنایات رژیم صهیونیستی به سال 1948 باز می گردد، زمانی که صدها هزار نفر از فلسطینیان برای حفظ جان خود از ترور گریختند و یا آنکه به اجبار پس از غلبه رژیم صهیونیستی از غزه بیرون رانده شدند و این روند تا سالها پس از برقراری رسمی آتش بس نیز ادامه پیدا کرد.
علل انجام چنین اقداماتی در بحث های داخلی پس از جنگ فورا مطرح شده بود. گلدا مایر نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی، به پیروان خود در حزب کارگر گفته بود که رژیم صهیونیستی بایستی بایستی کنترل خود بر نوار غزه را حفظ نماید حتی در صورتی که به زعم وی مجبور شود از شر اعراب خلاص شود. در آن زمان دایان وزیر وقت جنگ آن رژیم و سایرین موافقت خود را با این نظر مایر اعلام نموده بودند. اشکول نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی نیز گفته بود که "ما اجازه نخواهیم تا فلسطینیان دوباره به وطن خود بازگردند زیرا که نمی توانیم افزایش جمعیت اعراب در رژیم صهیونیستی را تحمل کنیم." اشاره وی به اراضی اشغالی بوده است.
مطابق با این فرض، تمامی نقشه های رژیم صهیونیستی تغییر یافتند و خط سبز (مرز های برسمیت شناخته شده بین المللی) از نقشه ها حذف شدند البته تا زمان رسیدن به آنچه که "آبا ابان" سفیر سابق رژیم صهیونیستی در سازمان ملل متحد در مجمع عمومی آن سازمان از آن تحت عنوان "بن بست مطلوب" یاد می کرد این نقشه ها منتشر نشدند که نوعی پنهان کردن نیت واقعی رژیم صهیونیستی از سوی آن رژیم بود.(2)
اهداف آنان احتمالا به قوت خود باقی است و ممکن است یک عامل مهم در بی میلی مصر به گشودن مرزهای خود و باز کردن مسیر جابجایی مردم و انتقال اقلام اساسی باشد که از سوی رژیم صهیونیستی و با حمایت آمریکا مسدود شده است. آغاز خشونت های آمریکائی-صهیونیستی به ژانویه 2006 باز می گردد، زمانی که از دید صهیونیست ها و آمریکائی ها فلسطینیان در انتخابات "راه بد" را در اولین انتخابات آزاد در جهان عرب برگزیدند و به حماس رای دادند. رژیم صهیونیستی و آمریکا در واکنش به این انتخاب مردم سخت ترین مجازات ها را علیه غزه اعمال کردند و سعی کردند تا از طریق کودتای نظامی دولت منتخب مردم غزه را ساقط کنند، امری که برای آمریکائی و صهیونیست ها اقدامی معمول و متداول بوده است. مجازات ها علیه مردم غزه در سال 2007 تشدید شد. در آن زمان تلاش برای کودتای نظامی شکست خورد و دولت حماس کنترل کامل غزه را بدست گرفت. نسخه استاندارد چنین وقایعی آرام بخش تر است، برای مثال در تاریخ 29 نوامبر روزنامه "نیویورک تایمز" آمده است:"حماس وارد سیاست شده و پیروز انتخابات سال 2006 در غزه بوده است. اما ناتوان از اداره حکومت در مواجهه با مخالفت های غرب بود و در سال 2007 با استفاده از زور قدرت را در نوار غزه بدست گرفت و انشقاق سیاسی با فتح و تشکیلات خودگردان فلسطینی را عمیق تر نمود.(3)
رژیم صهیونیستی پس از انتخابات سال 2006 پيشنهاد حماس برای اتش بس را رد کرد و حملات موشکی خود علیه غزه را آغاز نمود که منجر به شهادت 660 فلسطینی در آن سال شد که اکثرا شهروندان غیر نظامی بودند. یک سوم از شهدا را کودکان تشکیل می دادند. حملات آن رژیم در سال 2007 شدت گرفت و 816 شهید فلسطینی را برجای گذاشت که از آن میان 360 نفر شهروندان غیر نظامی و 152 کودک بودند. طبق گزارش سازمان ملل متحد 2870 فلسطینی در اثر آتش باری صهیونیست ها از آوریل 2006 تا جولای 2012 به شهادت رسیده بودند. (4) و در این میان تعداد صهیونیست های به هلاکت رسیده بوسیله حملات حماس از ده نفر از تجاوز نمی کردند.
در سال 2008 افتخار آتش بس نصیب حماس شد اما رژیم صهیونیستی در ماه نوامبر آن را لغو کرد. برخلاف تعهدات مطرح شده در آتش بس، رژیم صهیونیستی عملیات جنایتکارانه "سرب گداخته" را در ماه دسامبر اجرایی نمود. این حملات ادامه پیدا می کرد و آمریکا و رژیم صهیونیستی کماکان به رد پیشنهاد برقراری آتش بس طولانی مدت که از سوی حماس مطرح شده بود ادامه می دادند همچنین آنان با پیشنهاد راه حل سیاسی با توافق بین المللی مبتنی بر تشکیل دو دولت نیز مخالفت کردند. آمریکا این طرح را در سال 1976 مسدود کرده بود و در آن زمان به قطعنامه مربوطه شورای امنیت رای منفی داد.
در اواخر سال 2012، تلاش بسیاری نمود تا از ارتقای جایگاه فلسطین بعنوان دولت " عضو غیر ناظر" در شورای امنیت جلوگیری کند. تلاش های آمریکا در 29 نوامبر به شکست انجامید و باعث انزوای بین المللی آن کشور شد. قطعنامه با رای بالا تصویب شد. در همان روز در سال 1947، مجمع عمومی به ایجاد دیوار حائل رای مثبت داده بود.(5) دلایلی که آمریکا به این قطعنامه رای منفی داد، آشکار بود: فلسطین با ارتقای جایگاه می تواند از رژیم صهیونیستی بدلیل جنایاتش به دادگاه جنایات بین المللی شکایت کند. این جنایات مورد حمایت آمریکا نیز بوده اند. آمریکا در آن صورت نمی تواند بر رای دادگاه اعمال نفوذ نماید. دغدغه دوم آمریکا، آن چیزی که نیویورک تایمز نیز گزارش داده است "فلسطینیان ممکن است با استفاده از ارتقای جایگاه در پی عضویت در بخش های وابسته ویژه سازمان ملل متحد برآیند" که در آن صورت می تواند به قطع کمک مالی واشنگتن به این نهادهای وابسته به سازمان ملل بیانجامد که از نمونه های آن می توان به قطع کمک مالی آمریکا به سازمان یونسکو در سال 2011 اشاره کرد در آن سال یونسکو در اقدامی جسورانه فلسطین را به عضویت پذیرفت. قطعا روسا (از جمله آمریکا) نمی توانند نافرمانی را تحمل کنند.(6)
رژیم صهیونیستی هشدار داد که در صورت تصویب قطعنامه به اقدامی "دیوانه وار" دست خواهد زد، مسئله ای که از دهه 50 میلادی مطرح کرده بود اما به اندازه امروز معنی دار نبود.(7) ساعتی پس از تصویب این قطعنامه رژیم صهیونیستی تصمیم به گسترش شهرک سازی ها گرفت که طبق آن بخش وسیعی از بیت المقدس بطور غیر قانونی به شهرک های یهودی متصل می گردند، امری که در دوره زمامداری کلینتون طبق معاهده اسلو امکان پذیر شده بود که طبق آن کرانه باختری به دو قسمت تقسیم شده بود.(8)
پیش از اوباما، روسای جمهوری امریکا رژیم صهیونیستی را از شهرک سازی های غير قانونی بازداشتند در نتیجه آن رژیم مجبور شد به راههای مخفیانه ای چون تاسیس ایستگاه پلیس در آن ناحیه متوسل شود. دولت اوباما بیش از سایر روسای جمهوری آمریکا از اقدامات جنایتکارانه رژیم صهيونیستی حمایت کرد.
رژیم صهیونیستی و آمریکا اصرار دارند که "مذاکره مستقیم" تنها "مسیر برای رسیدن به صلح" است. آنان اغلب بر پیش شرط هایی تاکید دارند. اول از همه، مذاکره بایستی تحت رهبری آمریکا انجام شود که همانند نقش میانجی گرایانه ای است که ایران در منازعه شیعه و سنی در عراق ایفا نموده است. از دید آمریکا مذاکرات واقعی می تواند در سایه توجهات میانجی های بی طرف و با احترام به قوانین بین المللی انجام شود. شاید یکی از این میانجی ها برزیل باشد و آمریکا و رژیم صهیونیستی در کنار یکدیگر قرار داشته باشند و در سوی دیگر سایر کشورهای جهان در سوی دیگر قرار گیرند.
دومین پیش شرط آنان گسترش تاکتیکی شهرک سازی ها با ادامه یک یا سایر شکل هاست (همانگونه که برای مثال در شکل 10 ماه تعلیق) انجام شد و با اجازه واشنگتن و قطع موقتی انجام شود اما دوباره از سر گرفته شود.
فراخوان بسوی "مذاکره مستقیم" تنها برای مذاکره یک تاکتیک قدیمی از سوی رژیم صهیونیستی برای جلوگیری از حل مسئله بصورت دیپلماتیک است، زیرا که حل مشکل از طریق دیپلماسی باعث ایجاد مانع بر سر راه پروژه توسعه طلبی آن رژیم خواهد شد.
پس از جنگ سال 1967، "آبا ابان" دیپلمات رژیم صهیونیستی، از سوی گلدا مایر مورد تحسین قرار گرفته بود. علت این حمایت از سوی وی و حامیانش در حزب کارگر موفقیت ابان در "استراتژی ایجاد صلح" آن رژیم بود که مبتنی بر ایجاد سردرگمی و تاخیر انداری بود. استراتژی ای که مطابق با فریب دائمی رژیم صهیونیستی در عرصه سیاست خارجی بوده است. همانگونه که از سوی "آوی راز" یکی از پژوهشگران صهیونیست در ارزیابی جزئی وی مطرح شده است.(9)
در همان حال تاکتیک هایی نیز از سوی رژیم صهیونیستی بکار برده شد که موجبات خشم آمریکا را فراهم نمود. با این حال این وضعیت بطور خاص از زمان در اختیار گیری کنترل سیاستگذاری آمریکا توسط کیسینجر تغییر یافت و آمریکا به میزان زیادی از منازعه رژیم صهیونیستی – فلسطین دور شد.
سابقه فعالیت به تاخیر اندازی از سوی رژیم صهیونیستی به ابتدای تشکیل صهیونیسم باز می گردد و در آن زمان نیز آن رژیم اهداف واقعی خود را پنهان می ساخت. حتی در ابتدا نیز اصطلاح "دولت یهودی" از سوی سازمان های صهیونیست تا می 1943 در نشست بالتیمور در نیویورک مورد استفاده قرار می گرفت.
به غزه بازگردیم. آنچه برای مردم غزه زجر آور است ایجاد "دیوار حائل" توسط رژیم صهیونیستی و منع رفت و آمد بوده است. از سپتامبر سال 2005، پس از آنکه رژیم صهیونيستی ساکنان غزه را به سایر بخش های اراضی اشغالی منتقل نمود، تا سپتامبر 2012 نیروهای امنیتی رژیم صهیونیستی 213 فلسطینی را در آن ناحیه به شهادت رسانده که از میان آنان 154 نفر طی عملیات ضد صهیونیستی به شهادت رسیدند و 17 تن از شهدا نیز از میان کودکان غزه بوده اند.(10)
از ژانویه سال 2012 تا تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی در 14 نوامبر در حمله موسوم به "گنبد آهنین"، طبق گزارشات تنها یک صهیونیست در اثر حمله حماس به هلاکت رسیده است در حالیکه 78 فلسطینی در اثر حملات صهیونیست ها به شهادت رسیده اند.(11)
داستان کامل واقعا پیچیده تر، زشت تر و کریه تر از آن است که می توان متصور بود. در نخستین اقدام عملیات "ستون ابر" احمد الجعبری به شهادت رسید. آلوف بن، سردبیر هاارتص از وی بعنوان "واسطه" و "حافظ مرز غزه یاد کرده است که در مدت پنج سال غزه را در آرامش نسبی نگه داشته بود.(12) بهانه رژیم صهیونیستی برای به شهادت رساندن وی آن بود که الجعبری نیروی نظامی حماس را در طول این پنج سال بوسیله موشک های ایرانی تجهیز نموده بود.(13) بایستی صادقانه گفت اگر فرض کنیم که این ادعا درست است حمله رژیم صهیونیستی در 4 نوامبر اقدامی عالمانه نبود.
از دید "گرشون باسکین" که یکی از فعالان صلح صهیونیست بوده و برای سالها با الجعبری نیز در حال مذاکره بوده است، دلیل معتبرتری را برای تجاوز رژیم صهیونیستی ارائه می دهد و آن نقشه آن رژیم برای آزاد سازی "گیلاد شالیت" سرباز صهیونیست اسیر بوده است.
باسکین گزارش می دهد که ساعاتی پیش از شهادت الجعبری، وی پیش نویسی حاوی پیمان صلح دائمی حماس با رژیم صهیونیستی را دریافت کرده بود. رژیم صهیونیستی بطور آشکار از پیمان آتش بس بهره برداری نمود و توجه خود را مستقیما به مرز سوریه معطوف نمود با این امید که رهبران حماس نیروهای خود را به حالت استراحت درآورند و آن رژیم بتواند با خیالی راحت به کشتار بپردازد. (14)
در طول این سالها، غزه به سرزمینی زندانی تبدیل شده است و از هوا و دریا در محاصره قرار دارد. در تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی علیه غزه، سازمان ملل گزارش داد که 40 درصد از داروهای ضروری و بیش از نیمی از مواد درمانی ضروری در اختیار مردم غزه قرار نداشته است.(15)
یکی از تاثیر گذارترین و در عین حال تکان دهنده ترین تصاویری که از جنگ اخیر غزه ارسال شد، عکس پزشکی بود که جنازه سوخته شده کودکی شهید را در دست داشت. این عکس بازتاب بسیاری در جهان داشت. این پزشک خود رئیس بخش جراحی بیمارستان خان یونس است و من توانستم با او در چند هفته گذشته دیداری را داشته باشم. وی با عصبانیت به من گفت که مردم غزه نیازمند تجهیزات درمانی و جراحی و داروهای اولیه هستند. این نیز یکی از تبعات حاصل از جنایت آمریکایی – صهیونیستی محاصره غزه است که مصر نیز در آن شریک جرم بوده است.
تعداد شهدای ماه نوامبر این گونه بود: 160 فلسطینی شهید که بسیاری از آنان کودک بودند و تنها 6 صهیونیست به هلاکت رسیدند. در میان کشته شدگان سه روزنامه نگار نیز حضور داشتند. در حالیکه مقامات رژیم صهیونیستی با این اظهارنظر رسمی که در عملیات "افراد مرتبط با فعالیت های تروریستی هدف قرار گرفتند" خود را توجیه کرده است. "دیوید کار" در گزارش خود در نیویورک تایمز می گوید:"این عملیات این گونه بوده است: به قتل رساندن اعضای رسانه های جدید می تواند با طرح عبارت "مرتبط با فعالیت تروریستی" توجیه شود."(16)
تخریب و ویرانگری در غزه بی حد و حصر بوده است. رژیم صهیونیستی از تجهیزات نظامی آمریکائی برای ویرانگری و کشتار استفاده کرده است و به حمایت دیپلماتیک آمریکا متکی است که از آن جمله می توان به مداخله دائمی آمریکا در شورای امنیت و ممانعت از ایجاد آتش بس اشاره کرد.(17) با هر تجاوز چهره رژیم صهیونیستی در جهان بیشتر لطمه می بیند. تصاویر ترور و ویرانی ها و ویژگی منازعه اعتبار توجیه رژیم صهیونیستی و ادعای "اخلاق مدارترین ارتش جهان" از سوی آن رژیم را در نظر بسیاری از مردم جهان از بین می برد لااقل در مورد مردمانی که چشمان خود را باز کرده اند.
بهانه های متداول رژیم صهیونیستی برای تجاوز بارها از سوی آن رژیم و آمریکا بیان شده است اما در این میان تنها مردم آگاه هستند که این سوال را مطرح می سازند که چرا رژیم صهیوینستی بایستی حملات موشکی انجام دهد. این سوالی منصفانه است و پاسخی ساده نیز دارد.
یک پاسخ می تواند با تمسک به حقوق بین الملل داده شود و آن اینکه اجازه حمله بدون صدور مجوز از سوی شواری امنیت تنها با یک توجیه امکان پذیر است: دفاع از خود. طبق اصل 51 شورای امنیت در این زمان کشورها می توانند برای دفاع از خود دست به اقدام نظامی بزنند. رژیم صهیونیستی این اصل را بخوبی فرا گرفته است چنانچه جنگ سال 1967 را نیز با توسل به همین اصل آغاز نمود. با این حال امروز با آغاز حمله موشکی از سوی رژیم صهیونیستی حقیقت نمایان شد و آن اینکه این رژیم صهیونیستی است که آغازگر جنگ بوده است. رژیم صهیونیستی در تجاوز اخیر خود چندان اصل "دفاع از خود را مطرح نکرد زیرا می دانست با طرح این موضوع در شورای امنیت حقیقت مشخص خواهد شد.
واکنش های دوررس تری نیز وجود دارند. برای مثال در مجله "نشنال اینترست" نویسندگان یک مقاله رافائلو پانتوچی و الکساندروس پیترسون که از کارشناسان مسائل آسیا بودند واکنش چین پس از وقوع شورش در غرب استان ژی جیانگ را شرح داده اند. در آن واقعه اویغوری های خشمگین اعضای دودمان پادشاهی هان را تا سر حد مرگ مورد ضرب و شتم قرار دادند. پس از آن هو جینتائو بلافاصله دستور ساخت پروژه های عمرانی در آن مناطق را داد تا علل ناآرامی و شورش از بین بروند.(18) در غزه نیز واکنشی متمدنانه امکان پذیر بود. آمریکا و رژیم صهیونیستی می توانستند به حملات مدوام و بی رحمانه پایان دهند و مرزها را باز کنند و فرصت بازسازی را ایجاد نمایند و در صورتی که این امر محقق می شد، دهه های خشونت و سرکوب علیه مردم غزه می توانست جبران شود.
در توافق نامه اخیر آتش بس، تعهد به پایان دادن به محاصره و هدف قرار ساکنین دو سوی مرز ذکر شده بود و آمده بود که "پس از 24 ساعت از آغاز اتش بس مفاد این قرارداد بایستی اجرا شوند." با این حال هیچ گونه نشانه ای از گام برداشتن در این مسیر دیده نشد. هیچ گونه نشانه ای از تمایل آمریکا – رژیم صهیونیستی به ابطال سیاستگذاری آنان در مورد جداسازی غزه از کرانه غربی رود اردن دیده نشد، اقدامی که مغایر با پیمان اسلو بوده است.
هیچ گونه نشانه ای از پایان بخشیدن به شهرک سازی های غیر قانونی و گسترش برنامه هایی در نوار غربی که به مذاکرات صلح آسیب می زنند دیده نشد و هیچ گونه صرفنظر از بنامه های انجام شده در گذشته دیده نشد.
روزی که می بایستی زود باشد، جهان نسبت به تبعیضی که علیه مردم غزه اعمال می شود، حساسیت نشان خواهد داد. راجی سورانی یک از وکلا و فعالان حقوق بشر در غزه در زمان بمباران گفت:"ما خواستار عدالت و پاسخگویی هستیم. ما رویای یک زندگی عادی در آزادی و همراه با عزت و کرامت انسانی را داریم." (19)
2. Avi Raz, The Bride and the Dowry (Yale, 2012). ↩
3. www.nytimes.com/2012/11/29/world/middleeast/leader-of-hamas-calls-for-palestinian-unity.html?src=twrhp. ↩
4. Slater, International Security, Nov-Dec 2012. www.economist.com/blogs/pomegranate/2012/11/israel-and-palestinians. ↩
5. http://www.un.org/News/Press/docs/2012/ga11317.doc.htm. ↩
6. www.nytimes.com/2012/11/29/world/middleeast/us-and-israel-look-to-limit-impact-of-palestinian-authority-upgrade.html. ↩
7. Barak Ravid, Haaretz, Oct. 26, under the headline "Yisrael Mazhira et Ha-Olam: Ba’al Habayit Yishtagea” ("Israel warns the world: the head of the household will go crazy”). www.haaretz.co.il/news/politics/1.1850595. ↩
8. http://topics.nytimes.com/top/news/international/countriesandterritories/israel/index.html. ↩
9. Raz, op. cit. ↩
10. Roy, www.bostonglobe.com/opinion/2012/11/23/roy/sctFniw6Wn2n9nTdxZ91RJ/story.html?s_campaign=8315. www.nytimes.com/2012/11/24/world/middleeast/israel-gaza-conflict.html?ref=global-home. ↩
11. Ibid. ↩
12. www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/israel-killed-its-subcontractor-in-gaza.premium-1.477886. ↩
13. www.nytimes.com/2012/11/18/world/middleeast/arms-with-long-reach-bolster-hamas.html?_r=0. ↩
14. www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/israeli-peace-activist-hamas-leader-jabari-killed-amid-talks-on-long-term-truce.premium-1.478085. http://www.theatlantic.com/international/archive/2012/11/who-started-the-israel-gaza-conflict/265374/. www.nytimes.com/reuters/2012/11/15/world/middleeast/15reuters-palestinians-israel-deception.html?scp=5&sq=bronner+Jaabari&st=nyt. ↩
15. Mads Gilbert, 11-17-12. ↩
16. http://www.nytimes.com/2012/11/26/business/media/using-war-as-cover-to-target-journalists.html?_r=0 ↩
17. www.foxnews.com/world/2012/11/20/us-blocks-un-security-council-call-for-gaza-cease-fire-as-unbalanced-against/. ↩
18. http://nationalinterest.org/article/chinas-inadvertent-empire-7615. ↩
19. www.aljazeera.com/indepth/opinion/2012/11/20121117115136211403.html
مشروح اين گزارش به شرح زير است:
"رژیم صهیونیستی از تجهیزات پیشرفته نظامی آمریکا برای کشتار و تخریب استفاده کرده است و به حمایت دیپلمات های آمریکائی متکی بوده است که از جمله آنها می توان مداخله آمریکا برای ایجاد مانع بر سر راه فراخوانی سازمان ملل متحد به آتش بس اشاره داشت.
مردی کهنسال در غزه پلاکاردی در دست گرفته بود که روی آن نوشته شده بود:"تو آب را از من گرفتی، درختان زیتونم را به آتش کشیدی، خانه ام را ویران کردی، شغلم را از من گرفتی، سرزمینم را غارت کردی، پدرم را زندانی کردی، برادرم را به شهادت رساندی، مادرم را به شهادت رساندی، سرزمینم را بمباران کردی، به تمام ما گرسنگی دادی، همه ما را تحقیر کردی اما من را مقصر می دانی و بسویم موشک پرتاب می کنی."(1)
پیام این مرد کهنسال بستری کامل از آنچه در واقعه اخیر غزه و مجازات وحشیانه اهالی غزه از سوی رژیم صهیونیستی روی داد را نشان می دهد. آنها مفید هستند، اما هیچ تلاشی برای یک "آغاز" نمی تواند موفقیت آمیز باشد بلکه گمراه کننده است.
زجر و آزار مردم غزه در زمان غلبه رژیم صهیونیستی در سال 1967 شکل جدیدی به خود گرفت. من اخیرا از طریق دانشجویان صهیونیستم این نکته را آموختم که هدف دولت صهیونیستی بیرون راندن مهاجران به سوی صحرای سینا است و اگر امکان پذیر باشد آنان می خواهند این کار را در مورد تمام جمعیت فلسطینی انجام دهند. اخراج فلسطینیان از غزه تحت فرمان مستقیم فرمانده بخش جنوبی ژنرال یشایاهو گاویش انجام شده است. بیرون راندن اجباری از کرانه غربی با شدت عمل بیشتری همراه بوده است و رژیم صهیونیستی برای این منظور به وسایل بیراهه و نامربوطی برای جلوگیری از بازگشت فلسطینیان متوسل شده است. اقدامات رژیم صهیونیستی در این مورد نقض مستقیم قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد بوده اند.
ردپای جنایات رژیم صهیونیستی به سال 1948 باز می گردد، زمانی که صدها هزار نفر از فلسطینیان برای حفظ جان خود از ترور گریختند و یا آنکه به اجبار پس از غلبه رژیم صهیونیستی از غزه بیرون رانده شدند و این روند تا سالها پس از برقراری رسمی آتش بس نیز ادامه پیدا کرد.
علل انجام چنین اقداماتی در بحث های داخلی پس از جنگ فورا مطرح شده بود. گلدا مایر نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی، به پیروان خود در حزب کارگر گفته بود که رژیم صهیونیستی بایستی بایستی کنترل خود بر نوار غزه را حفظ نماید حتی در صورتی که به زعم وی مجبور شود از شر اعراب خلاص شود. در آن زمان دایان وزیر وقت جنگ آن رژیم و سایرین موافقت خود را با این نظر مایر اعلام نموده بودند. اشکول نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی نیز گفته بود که "ما اجازه نخواهیم تا فلسطینیان دوباره به وطن خود بازگردند زیرا که نمی توانیم افزایش جمعیت اعراب در رژیم صهیونیستی را تحمل کنیم." اشاره وی به اراضی اشغالی بوده است.
مطابق با این فرض، تمامی نقشه های رژیم صهیونیستی تغییر یافتند و خط سبز (مرز های برسمیت شناخته شده بین المللی) از نقشه ها حذف شدند البته تا زمان رسیدن به آنچه که "آبا ابان" سفیر سابق رژیم صهیونیستی در سازمان ملل متحد در مجمع عمومی آن سازمان از آن تحت عنوان "بن بست مطلوب" یاد می کرد این نقشه ها منتشر نشدند که نوعی پنهان کردن نیت واقعی رژیم صهیونیستی از سوی آن رژیم بود.(2)
اهداف آنان احتمالا به قوت خود باقی است و ممکن است یک عامل مهم در بی میلی مصر به گشودن مرزهای خود و باز کردن مسیر جابجایی مردم و انتقال اقلام اساسی باشد که از سوی رژیم صهیونیستی و با حمایت آمریکا مسدود شده است. آغاز خشونت های آمریکائی-صهیونیستی به ژانویه 2006 باز می گردد، زمانی که از دید صهیونیست ها و آمریکائی ها فلسطینیان در انتخابات "راه بد" را در اولین انتخابات آزاد در جهان عرب برگزیدند و به حماس رای دادند. رژیم صهیونیستی و آمریکا در واکنش به این انتخاب مردم سخت ترین مجازات ها را علیه غزه اعمال کردند و سعی کردند تا از طریق کودتای نظامی دولت منتخب مردم غزه را ساقط کنند، امری که برای آمریکائی و صهیونیست ها اقدامی معمول و متداول بوده است. مجازات ها علیه مردم غزه در سال 2007 تشدید شد. در آن زمان تلاش برای کودتای نظامی شکست خورد و دولت حماس کنترل کامل غزه را بدست گرفت. نسخه استاندارد چنین وقایعی آرام بخش تر است، برای مثال در تاریخ 29 نوامبر روزنامه "نیویورک تایمز" آمده است:"حماس وارد سیاست شده و پیروز انتخابات سال 2006 در غزه بوده است. اما ناتوان از اداره حکومت در مواجهه با مخالفت های غرب بود و در سال 2007 با استفاده از زور قدرت را در نوار غزه بدست گرفت و انشقاق سیاسی با فتح و تشکیلات خودگردان فلسطینی را عمیق تر نمود.(3)
رژیم صهیونیستی پس از انتخابات سال 2006 پيشنهاد حماس برای اتش بس را رد کرد و حملات موشکی خود علیه غزه را آغاز نمود که منجر به شهادت 660 فلسطینی در آن سال شد که اکثرا شهروندان غیر نظامی بودند. یک سوم از شهدا را کودکان تشکیل می دادند. حملات آن رژیم در سال 2007 شدت گرفت و 816 شهید فلسطینی را برجای گذاشت که از آن میان 360 نفر شهروندان غیر نظامی و 152 کودک بودند. طبق گزارش سازمان ملل متحد 2870 فلسطینی در اثر آتش باری صهیونیست ها از آوریل 2006 تا جولای 2012 به شهادت رسیده بودند. (4) و در این میان تعداد صهیونیست های به هلاکت رسیده بوسیله حملات حماس از ده نفر از تجاوز نمی کردند.
در سال 2008 افتخار آتش بس نصیب حماس شد اما رژیم صهیونیستی در ماه نوامبر آن را لغو کرد. برخلاف تعهدات مطرح شده در آتش بس، رژیم صهیونیستی عملیات جنایتکارانه "سرب گداخته" را در ماه دسامبر اجرایی نمود. این حملات ادامه پیدا می کرد و آمریکا و رژیم صهیونیستی کماکان به رد پیشنهاد برقراری آتش بس طولانی مدت که از سوی حماس مطرح شده بود ادامه می دادند همچنین آنان با پیشنهاد راه حل سیاسی با توافق بین المللی مبتنی بر تشکیل دو دولت نیز مخالفت کردند. آمریکا این طرح را در سال 1976 مسدود کرده بود و در آن زمان به قطعنامه مربوطه شورای امنیت رای منفی داد.
در اواخر سال 2012، تلاش بسیاری نمود تا از ارتقای جایگاه فلسطین بعنوان دولت " عضو غیر ناظر" در شورای امنیت جلوگیری کند. تلاش های آمریکا در 29 نوامبر به شکست انجامید و باعث انزوای بین المللی آن کشور شد. قطعنامه با رای بالا تصویب شد. در همان روز در سال 1947، مجمع عمومی به ایجاد دیوار حائل رای مثبت داده بود.(5) دلایلی که آمریکا به این قطعنامه رای منفی داد، آشکار بود: فلسطین با ارتقای جایگاه می تواند از رژیم صهیونیستی بدلیل جنایاتش به دادگاه جنایات بین المللی شکایت کند. این جنایات مورد حمایت آمریکا نیز بوده اند. آمریکا در آن صورت نمی تواند بر رای دادگاه اعمال نفوذ نماید. دغدغه دوم آمریکا، آن چیزی که نیویورک تایمز نیز گزارش داده است "فلسطینیان ممکن است با استفاده از ارتقای جایگاه در پی عضویت در بخش های وابسته ویژه سازمان ملل متحد برآیند" که در آن صورت می تواند به قطع کمک مالی واشنگتن به این نهادهای وابسته به سازمان ملل بیانجامد که از نمونه های آن می توان به قطع کمک مالی آمریکا به سازمان یونسکو در سال 2011 اشاره کرد در آن سال یونسکو در اقدامی جسورانه فلسطین را به عضویت پذیرفت. قطعا روسا (از جمله آمریکا) نمی توانند نافرمانی را تحمل کنند.(6)
رژیم صهیونیستی هشدار داد که در صورت تصویب قطعنامه به اقدامی "دیوانه وار" دست خواهد زد، مسئله ای که از دهه 50 میلادی مطرح کرده بود اما به اندازه امروز معنی دار نبود.(7) ساعتی پس از تصویب این قطعنامه رژیم صهیونیستی تصمیم به گسترش شهرک سازی ها گرفت که طبق آن بخش وسیعی از بیت المقدس بطور غیر قانونی به شهرک های یهودی متصل می گردند، امری که در دوره زمامداری کلینتون طبق معاهده اسلو امکان پذیر شده بود که طبق آن کرانه باختری به دو قسمت تقسیم شده بود.(8)
پیش از اوباما، روسای جمهوری امریکا رژیم صهیونیستی را از شهرک سازی های غير قانونی بازداشتند در نتیجه آن رژیم مجبور شد به راههای مخفیانه ای چون تاسیس ایستگاه پلیس در آن ناحیه متوسل شود. دولت اوباما بیش از سایر روسای جمهوری آمریکا از اقدامات جنایتکارانه رژیم صهيونیستی حمایت کرد.
رژیم صهیونیستی و آمریکا اصرار دارند که "مذاکره مستقیم" تنها "مسیر برای رسیدن به صلح" است. آنان اغلب بر پیش شرط هایی تاکید دارند. اول از همه، مذاکره بایستی تحت رهبری آمریکا انجام شود که همانند نقش میانجی گرایانه ای است که ایران در منازعه شیعه و سنی در عراق ایفا نموده است. از دید آمریکا مذاکرات واقعی می تواند در سایه توجهات میانجی های بی طرف و با احترام به قوانین بین المللی انجام شود. شاید یکی از این میانجی ها برزیل باشد و آمریکا و رژیم صهیونیستی در کنار یکدیگر قرار داشته باشند و در سوی دیگر سایر کشورهای جهان در سوی دیگر قرار گیرند.
دومین پیش شرط آنان گسترش تاکتیکی شهرک سازی ها با ادامه یک یا سایر شکل هاست (همانگونه که برای مثال در شکل 10 ماه تعلیق) انجام شد و با اجازه واشنگتن و قطع موقتی انجام شود اما دوباره از سر گرفته شود.
فراخوان بسوی "مذاکره مستقیم" تنها برای مذاکره یک تاکتیک قدیمی از سوی رژیم صهیونیستی برای جلوگیری از حل مسئله بصورت دیپلماتیک است، زیرا که حل مشکل از طریق دیپلماسی باعث ایجاد مانع بر سر راه پروژه توسعه طلبی آن رژیم خواهد شد.
پس از جنگ سال 1967، "آبا ابان" دیپلمات رژیم صهیونیستی، از سوی گلدا مایر مورد تحسین قرار گرفته بود. علت این حمایت از سوی وی و حامیانش در حزب کارگر موفقیت ابان در "استراتژی ایجاد صلح" آن رژیم بود که مبتنی بر ایجاد سردرگمی و تاخیر انداری بود. استراتژی ای که مطابق با فریب دائمی رژیم صهیونیستی در عرصه سیاست خارجی بوده است. همانگونه که از سوی "آوی راز" یکی از پژوهشگران صهیونیست در ارزیابی جزئی وی مطرح شده است.(9)
در همان حال تاکتیک هایی نیز از سوی رژیم صهیونیستی بکار برده شد که موجبات خشم آمریکا را فراهم نمود. با این حال این وضعیت بطور خاص از زمان در اختیار گیری کنترل سیاستگذاری آمریکا توسط کیسینجر تغییر یافت و آمریکا به میزان زیادی از منازعه رژیم صهیونیستی – فلسطین دور شد.
سابقه فعالیت به تاخیر اندازی از سوی رژیم صهیونیستی به ابتدای تشکیل صهیونیسم باز می گردد و در آن زمان نیز آن رژیم اهداف واقعی خود را پنهان می ساخت. حتی در ابتدا نیز اصطلاح "دولت یهودی" از سوی سازمان های صهیونیست تا می 1943 در نشست بالتیمور در نیویورک مورد استفاده قرار می گرفت.
به غزه بازگردیم. آنچه برای مردم غزه زجر آور است ایجاد "دیوار حائل" توسط رژیم صهیونیستی و منع رفت و آمد بوده است. از سپتامبر سال 2005، پس از آنکه رژیم صهیونيستی ساکنان غزه را به سایر بخش های اراضی اشغالی منتقل نمود، تا سپتامبر 2012 نیروهای امنیتی رژیم صهیونیستی 213 فلسطینی را در آن ناحیه به شهادت رسانده که از میان آنان 154 نفر طی عملیات ضد صهیونیستی به شهادت رسیدند و 17 تن از شهدا نیز از میان کودکان غزه بوده اند.(10)
از ژانویه سال 2012 تا تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی در 14 نوامبر در حمله موسوم به "گنبد آهنین"، طبق گزارشات تنها یک صهیونیست در اثر حمله حماس به هلاکت رسیده است در حالیکه 78 فلسطینی در اثر حملات صهیونیست ها به شهادت رسیده اند.(11)
داستان کامل واقعا پیچیده تر، زشت تر و کریه تر از آن است که می توان متصور بود. در نخستین اقدام عملیات "ستون ابر" احمد الجعبری به شهادت رسید. آلوف بن، سردبیر هاارتص از وی بعنوان "واسطه" و "حافظ مرز غزه یاد کرده است که در مدت پنج سال غزه را در آرامش نسبی نگه داشته بود.(12) بهانه رژیم صهیونیستی برای به شهادت رساندن وی آن بود که الجعبری نیروی نظامی حماس را در طول این پنج سال بوسیله موشک های ایرانی تجهیز نموده بود.(13) بایستی صادقانه گفت اگر فرض کنیم که این ادعا درست است حمله رژیم صهیونیستی در 4 نوامبر اقدامی عالمانه نبود.
از دید "گرشون باسکین" که یکی از فعالان صلح صهیونیست بوده و برای سالها با الجعبری نیز در حال مذاکره بوده است، دلیل معتبرتری را برای تجاوز رژیم صهیونیستی ارائه می دهد و آن نقشه آن رژیم برای آزاد سازی "گیلاد شالیت" سرباز صهیونیست اسیر بوده است.
باسکین گزارش می دهد که ساعاتی پیش از شهادت الجعبری، وی پیش نویسی حاوی پیمان صلح دائمی حماس با رژیم صهیونیستی را دریافت کرده بود. رژیم صهیونیستی بطور آشکار از پیمان آتش بس بهره برداری نمود و توجه خود را مستقیما به مرز سوریه معطوف نمود با این امید که رهبران حماس نیروهای خود را به حالت استراحت درآورند و آن رژیم بتواند با خیالی راحت به کشتار بپردازد. (14)
در طول این سالها، غزه به سرزمینی زندانی تبدیل شده است و از هوا و دریا در محاصره قرار دارد. در تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی علیه غزه، سازمان ملل گزارش داد که 40 درصد از داروهای ضروری و بیش از نیمی از مواد درمانی ضروری در اختیار مردم غزه قرار نداشته است.(15)
یکی از تاثیر گذارترین و در عین حال تکان دهنده ترین تصاویری که از جنگ اخیر غزه ارسال شد، عکس پزشکی بود که جنازه سوخته شده کودکی شهید را در دست داشت. این عکس بازتاب بسیاری در جهان داشت. این پزشک خود رئیس بخش جراحی بیمارستان خان یونس است و من توانستم با او در چند هفته گذشته دیداری را داشته باشم. وی با عصبانیت به من گفت که مردم غزه نیازمند تجهیزات درمانی و جراحی و داروهای اولیه هستند. این نیز یکی از تبعات حاصل از جنایت آمریکایی – صهیونیستی محاصره غزه است که مصر نیز در آن شریک جرم بوده است.
تعداد شهدای ماه نوامبر این گونه بود: 160 فلسطینی شهید که بسیاری از آنان کودک بودند و تنها 6 صهیونیست به هلاکت رسیدند. در میان کشته شدگان سه روزنامه نگار نیز حضور داشتند. در حالیکه مقامات رژیم صهیونیستی با این اظهارنظر رسمی که در عملیات "افراد مرتبط با فعالیت های تروریستی هدف قرار گرفتند" خود را توجیه کرده است. "دیوید کار" در گزارش خود در نیویورک تایمز می گوید:"این عملیات این گونه بوده است: به قتل رساندن اعضای رسانه های جدید می تواند با طرح عبارت "مرتبط با فعالیت تروریستی" توجیه شود."(16)
تخریب و ویرانگری در غزه بی حد و حصر بوده است. رژیم صهیونیستی از تجهیزات نظامی آمریکائی برای ویرانگری و کشتار استفاده کرده است و به حمایت دیپلماتیک آمریکا متکی است که از آن جمله می توان به مداخله دائمی آمریکا در شورای امنیت و ممانعت از ایجاد آتش بس اشاره کرد.(17) با هر تجاوز چهره رژیم صهیونیستی در جهان بیشتر لطمه می بیند. تصاویر ترور و ویرانی ها و ویژگی منازعه اعتبار توجیه رژیم صهیونیستی و ادعای "اخلاق مدارترین ارتش جهان" از سوی آن رژیم را در نظر بسیاری از مردم جهان از بین می برد لااقل در مورد مردمانی که چشمان خود را باز کرده اند.
بهانه های متداول رژیم صهیونیستی برای تجاوز بارها از سوی آن رژیم و آمریکا بیان شده است اما در این میان تنها مردم آگاه هستند که این سوال را مطرح می سازند که چرا رژیم صهیوینستی بایستی حملات موشکی انجام دهد. این سوالی منصفانه است و پاسخی ساده نیز دارد.
یک پاسخ می تواند با تمسک به حقوق بین الملل داده شود و آن اینکه اجازه حمله بدون صدور مجوز از سوی شواری امنیت تنها با یک توجیه امکان پذیر است: دفاع از خود. طبق اصل 51 شورای امنیت در این زمان کشورها می توانند برای دفاع از خود دست به اقدام نظامی بزنند. رژیم صهیونیستی این اصل را بخوبی فرا گرفته است چنانچه جنگ سال 1967 را نیز با توسل به همین اصل آغاز نمود. با این حال امروز با آغاز حمله موشکی از سوی رژیم صهیونیستی حقیقت نمایان شد و آن اینکه این رژیم صهیونیستی است که آغازگر جنگ بوده است. رژیم صهیونیستی در تجاوز اخیر خود چندان اصل "دفاع از خود را مطرح نکرد زیرا می دانست با طرح این موضوع در شورای امنیت حقیقت مشخص خواهد شد.
واکنش های دوررس تری نیز وجود دارند. برای مثال در مجله "نشنال اینترست" نویسندگان یک مقاله رافائلو پانتوچی و الکساندروس پیترسون که از کارشناسان مسائل آسیا بودند واکنش چین پس از وقوع شورش در غرب استان ژی جیانگ را شرح داده اند. در آن واقعه اویغوری های خشمگین اعضای دودمان پادشاهی هان را تا سر حد مرگ مورد ضرب و شتم قرار دادند. پس از آن هو جینتائو بلافاصله دستور ساخت پروژه های عمرانی در آن مناطق را داد تا علل ناآرامی و شورش از بین بروند.(18) در غزه نیز واکنشی متمدنانه امکان پذیر بود. آمریکا و رژیم صهیونیستی می توانستند به حملات مدوام و بی رحمانه پایان دهند و مرزها را باز کنند و فرصت بازسازی را ایجاد نمایند و در صورتی که این امر محقق می شد، دهه های خشونت و سرکوب علیه مردم غزه می توانست جبران شود.
در توافق نامه اخیر آتش بس، تعهد به پایان دادن به محاصره و هدف قرار ساکنین دو سوی مرز ذکر شده بود و آمده بود که "پس از 24 ساعت از آغاز اتش بس مفاد این قرارداد بایستی اجرا شوند." با این حال هیچ گونه نشانه ای از گام برداشتن در این مسیر دیده نشد. هیچ گونه نشانه ای از تمایل آمریکا – رژیم صهیونیستی به ابطال سیاستگذاری آنان در مورد جداسازی غزه از کرانه غربی رود اردن دیده نشد، اقدامی که مغایر با پیمان اسلو بوده است.
هیچ گونه نشانه ای از پایان بخشیدن به شهرک سازی های غیر قانونی و گسترش برنامه هایی در نوار غربی که به مذاکرات صلح آسیب می زنند دیده نشد و هیچ گونه صرفنظر از بنامه های انجام شده در گذشته دیده نشد.
روزی که می بایستی زود باشد، جهان نسبت به تبعیضی که علیه مردم غزه اعمال می شود، حساسیت نشان خواهد داد. راجی سورانی یک از وکلا و فعالان حقوق بشر در غزه در زمان بمباران گفت:"ما خواستار عدالت و پاسخگویی هستیم. ما رویای یک زندگی عادی در آزادی و همراه با عزت و کرامت انسانی را داریم." (19)
References
1. www.independent.co.uk/voices/comment/the-war-between-israel-and-hamas-has-its-roots-in-britains-shameful-betrayal-of-the-palestinians-8327052.html. ↩2. Avi Raz, The Bride and the Dowry (Yale, 2012). ↩
3. www.nytimes.com/2012/11/29/world/middleeast/leader-of-hamas-calls-for-palestinian-unity.html?src=twrhp. ↩
4. Slater, International Security, Nov-Dec 2012. www.economist.com/blogs/pomegranate/2012/11/israel-and-palestinians. ↩
5. http://www.un.org/News/Press/docs/2012/ga11317.doc.htm. ↩
6. www.nytimes.com/2012/11/29/world/middleeast/us-and-israel-look-to-limit-impact-of-palestinian-authority-upgrade.html. ↩
7. Barak Ravid, Haaretz, Oct. 26, under the headline "Yisrael Mazhira et Ha-Olam: Ba’al Habayit Yishtagea” ("Israel warns the world: the head of the household will go crazy”). www.haaretz.co.il/news/politics/1.1850595. ↩
8. http://topics.nytimes.com/top/news/international/countriesandterritories/israel/index.html. ↩
9. Raz, op. cit. ↩
10. Roy, www.bostonglobe.com/opinion/2012/11/23/roy/sctFniw6Wn2n9nTdxZ91RJ/story.html?s_campaign=8315. www.nytimes.com/2012/11/24/world/middleeast/israel-gaza-conflict.html?ref=global-home. ↩
11. Ibid. ↩
12. www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/israel-killed-its-subcontractor-in-gaza.premium-1.477886. ↩
13. www.nytimes.com/2012/11/18/world/middleeast/arms-with-long-reach-bolster-hamas.html?_r=0. ↩
14. www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/israeli-peace-activist-hamas-leader-jabari-killed-amid-talks-on-long-term-truce.premium-1.478085. http://www.theatlantic.com/international/archive/2012/11/who-started-the-israel-gaza-conflict/265374/. www.nytimes.com/reuters/2012/11/15/world/middleeast/15reuters-palestinians-israel-deception.html?scp=5&sq=bronner+Jaabari&st=nyt. ↩
15. Mads Gilbert, 11-17-12. ↩
16. http://www.nytimes.com/2012/11/26/business/media/using-war-as-cover-to-target-journalists.html?_r=0 ↩
17. www.foxnews.com/world/2012/11/20/us-blocks-un-security-council-call-for-gaza-cease-fire-as-unbalanced-against/. ↩
18. http://nationalinterest.org/article/chinas-inadvertent-empire-7615. ↩
19. www.aljazeera.com/indepth/opinion/2012/11/20121117115136211403.html
