شکست و اشتباه به نفع ماست!
ترس از شکست و اشتباه، پیگیری و تلاش را از انسان می گیرد...
به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران،
زمانی که کوچک هستیم، اشتباه نکردن و شکست را آن قدر ساده می پذیریم که هرگز
مأیوسمان نمی کنند. در کودکی برای به دست آوردن چیزی که دوستش داریم آن قدر پیگیری
می کنیم، آن قدر به تلاشمان ادامه می دهیم تا عاقبت به آنچه می خواهیم دست می
یابیم، اما همین که کمی بزرگتر می شویم و به مدرسه می رویم، ناگهان در می یابیم که
نباید اشتباه کنیم و گرنه نمره ی بد می گیریم و آموزگار و پدر و مادر از ما
ناراحت و عصبانی خواهند شد، این می شود که یاد می گیریم کمتر تلاش کنیم مرتکب
اشتباه نشویم.
اغلب ما زمانی که می خواهیم کاری انجام دهیم، بخصوص اگر این کار تازه و نو باشد، بیش از آن که به فکر کار خود باشیم به فکر نتایج آن هستیم، شاید می ترسیم، از شکست، از مضحکه شدن، از حرف مردم...
اغلب ما زمانی که می خواهیم کاری انجام دهیم، بخصوص اگر این کار تازه و نو باشد، بیش از آن که به فکر کار خود باشیم به فکر نتایج آن هستیم، شاید می ترسیم، از شکست، از مضحکه شدن، از حرف مردم...
احمدی جامعه شناس در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران گفت: بیشتر مردم به خاطر ترس از شکست خوردن، هیچ کاری را انجام نمی دهند و این به معنی حقیقی شکست در تمام طول زندگی است. اما افراد موفق در انجام کارها انعطاف پذیرند و اگر یک راه رسیدن به هدفشان نتیجه بخش نباشد به سرعت راه حل دیگری را انتخاب می کنند.
وی در ادامه تصریح کرد: انعطاف پذیری از ویژگی های افراد موفق است، نباید از شروع دوره ترسید زیرا هر شکست یک تجربه است برای رسیدن به هدف، آن قدر باید تغییر روش داد تا بالاخره به هدف رسید.
احمدی در ادامه با اشاره به اینکه همه می توانند موفق باشند اظهار داشت: انسان های موفق تفاوت چشمگیری از نظر هوش با دیگران ندارند تنها می دانند که چگونه و چه مواقعی از هوش و استعداد خود در مقابل فرصت های زندگی استفاده کنند.
وی در پایان خاطر نشان کرد: افراد موفق واکنش متفاوتی نسبت به مردم عادی به شکست دارند،از تجربیات شکست ها استفاده می کنند و آن ها را چون پله ای قرار می دهند برای بالا رفتن از نردبان ترقی.
گفتنی است، شاید بهتر باشد زمانی که می خواهیم کاری انجام دهیم، دوباره کودکی یک ساله شویم. کودکان نوپا، هنگامی که سعی می کنند راه رفتن را بیاموزند به هیچ چیز جز مقصد توجه ندارند، نه به قدم های خود نگاه می کنند، نه حتی هیجان و خنده دیگران برایشان مهم است.
انگار متوجه نیستند که هر لحظه ممکن است سقوط کنند، تنها به مقصد خود خیره می شوند و اگر بیفتند باز هم از جا بلند می شوند و ادامه می دهند./ل
