شکر پروردگار متعال را که نعمت حیات بخشید و به نعمت اسلام و ایمان مفتخرمان کرد تا در سایه بندگی اش درجات کمال را طی کنیم و به مقام قرب و رضوانش نائل شویم  و در این راه، بندگان صالح و اولیاء مقربش را در کسوت انبیاء و و اوصیا علیهم الصلاة و السلام، مربی و معلم و رهبر ما انسانها قرار داد، تا در سایه پیروی از این اسوه های الهی به سر منزل مقصود برسیم و آفات و خطرات مسیر بندگی ، مانع از طی مسیر نشود.

یکی از بزرگترین الطاف الهی برای مومنین عصر حاضر، خصوصا ملت شریف ایران، تقارن مبارک ایام حیات دنیوی شان با انقلاب اسلامی و برپایی نظام مقدس جمهوری اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی(ره) و تداوم آن با هدایت های حکیمانه رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای - مد ظله العالی- میباشد.

شکر این نعمت اقتضا میکند که روز بروز شناخت ما از این مقوله حساس و سرنوشت ساز تاریخ بشریت عمیق تر شود و تلاش مضاعفی انجام شود، تا این حرکت توحیدی-ولایی ، به اهداف والای خود روز به روز نزدیکتر شود

یکی از مهمترین محورهایی که لازم است در این مقوله تببین شود؛ رابطه انقلاب اسلامی ایران در ارتباط با جریان تاریخی حرکت انبیاء عظام و اوصیاء طاهرینشان، خصوصا بعثت نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و امامت جانشینان ایشان در گذشته و آینده می باشد.

البته در این مقاله، قصد ورود کلی به این بحث نداریم اما لازم است به عنوان مقدمه مطلب به این حقیقت مهم توجه شود که علت عمده و اساس موفقیت های نظام اسلامی عزیزمان، پیوندهای بنیادین و گسست ناپذیر با این سیر نورانی الهی در بستر تاریخ بوده است و اگر نبود این پیوند مبارک معلوم نبود که آیا انقلابی در این مرز و بوم شکل میگرفت یا نه؛ یا در تداوم به چه سرنوشتی دچار میشد!

به همین خاطر لازم است بیش از پیش این موضوع از زوایای گوناگون نگریسته شود و ابعاد مهم این پیوند تببین و تشریح شود

یکی از شاخص های مهم و استراتژیک این بحث موضوع تببین پیوند انقلاب اسلامی ایران و انقلاب جهانی حضرت خاتم الاوصیاء، حجه بن الحسن العسکری (ارواحناه فدا) و مقوله "ظهور" میباشد

پیشینه تاریخی این بحث و تببین این موضوع به همان اولین روزهای آغاز نهضت میرسد وعمری به درازای خود انقلاب دارد.

بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره)، بارها در پیامهای مکتوب و سخنرانی هایشان چه قبل از پیروزی انقلاب و چه بعد از انقلاب، به این موضوع اشاره داشته اند.

ولی امر مسلمین جهان حضرت آیت الله خامنه ای نیز به عنوان ناخدای کشتی انقلاب به اشکال گوناگون در این مورد سخنانی ایراد کرده اند. علما و دانشمندان جهان اسلام خصوصا  جهان تشیع نیز به بیان های گوناگون در این زمینه بیانات مهم و موثری داشته اند که وارد شدن به این موضوع فرصت زیادی می طلبد.

موضوع این مقال، پرداختن به این قضیه از زبان افتخار عالم تشیع در عصر حاضر علامه ذو فنون "حضرت آیت الله حسن زاده آملی " است

جایگاه علمی و عظمت شخصیت عرفانی این وجود گرانقدر شناخته شده تر از آن است که نیاز به پرداختن به آن باشد و اهمیت این مطلب این است که از طرف چنین عالم وارسته و محقق والا مقامی بیان شده است ؛

بیش از این شما عاشقان دلباخته یوسف فاطمه را منتظر نمیگذارم و به نقل این مطلب از زبان ایشان میپردازم:

لازم به ذکر است که بیان این مطلب از طرف استاد به حدود 10  سال پیش بر میگردد و به خاطر اهمیت موضوع و اقتضاء فضای اجتماعی سیاسی این دوران، برای اولین بار بصورت مکتوب عرضه میشود:

اوائل روزهای سال 1380 (ه.ش) بود که بعد از حضور در مناطق جنگی دفاع مقدس با جمعی از دوستان عازم شهر مقدس قم شدیم؛ فیض زیارت حضرت معصومه و دیدار با برادران فاضل و محقق حوزه علمیه لحظات به یاد ماندنی را برای جمع ما به یادگار گذاشت. در ایام حضور در قم با محقق بزرگواری آشنا شدیم که در مورد ظهور و نشانه های آن تحقیقات گسترده ای انجام داده بود و با استدلالهای روائی جالب معتقد بود که ظهور بسیار نزدیک است . نکات علمی سخنان ایشان، هر شنونده ای را به تفکر وامیداشت و قضیه فراتر از یک ادعای احساسی و بی بنیان بود تا این که در همان ایام توفیق، یارِ جمع دوستان شد و در صبح یک روز بهاری موفق به حضور در بیت علامه حسن زاده آملی (حفظه الله تعالی) شدیم و از نزدیک این دانشمند گرانقدر را زیارت کردیم. داستان چگونگی حضور در محضر ایشان و ساعتی که در خدمت معظم له بودیم خود جریانی شیرین و درس آموز است که وقت مستقلی برای بیان میخواهد که در این مقال مختصر نمیگنجد؛

اما آنچه باعث شد آن جلسه برای این حقیر به یاد ماندنی و سرنوشت ساز شود مطرح شدن ماجرای تحقیق برادر محققمان درمورد ماجرای ظهور ونشانه های آن بود.

آن طلبه فاضل به تفصیل موضوع را برای حضرت علامه شرح دادند و ایشان با ادب و حوصله مثال زدنی به دقت به سخنان ایشان گوش دادند؛ همه دوستان حاضر در جلسه لحظه شماری میکردند تا عکس العمل علامه حسن زاده را در قبال مسائل مطرح شده مشاهده کنند، بعد از پایان سخنان برادر بزرگوار، استاد لحظه ای تامل کردند و سپس با خنده شیرین و معنا داری به جمع نگاه کرده و با آن لهجه شیرین فرمودند " خلاصه عرائض حضرات این است که میخواهید بفرمایید که ظهور حضرت نزدیک است؟"

با تایید دوستان ایشان فرمودند (توجه: دقیقا این جمله را فرمودند) : اگر بگویم ظهور اتفاق افتاده چه؟

همه جا خوردیم. اصلا انتظار چنین مطلبی را از ایشان نداشتیم همه مات و متحیر این سخن ایشان بودیم و نمیدانستیم چه بگوییم.

علامه که متوجه تحیر جمع شده بود با بیانی حکیمانه این گونه مطلب را توضیح دادند (( برای توضیح مطلب باید مثالی بیان شود: پرودگار متعال قواعد عالم ملکوت را نظیر و شبیه قواعد عالم ملک قرار داده و عالم تکوین را منطبق با عالم تشریع خلق کرده تا بشر با پی بردن به اسرار و قواعد عالم ملک و تکوین، پی به اسرار ملکوت و تشریع ببرد و از این هماهنگی و شباهت حکمتهایی  استفاده کند، یکی از این قواعد مسلم و عمومی طبیعت، تدریجی بودن تحولات میباشد؛ فی المثل حرکت وضعی زمین و در پی آن طلوع و غروب خورشید یک فرایند تدریجی است. اگر خورشید به یک باره در آسمان زندگی مادی و طبیعی طلوع یا غروب کند در روند حیات اختلال ایجاد میشود و هیچ موجود زنده ای قادر به تطبیق خود با تغییر وضعیت نور در میدان حیات نخواهد بود و نظم زندگی به هم میریزد.

خورشید باید به تدریج غروب و طلوع کند تا موجوداتِ تحت تاثیر خورشید بتوانند خود را با تغییرِ رخ داده تطبیق کرده و حیات به چرخه ی نظم خود ادامه دهد.

نظیر همین اتفاق نیز در حیات معنوی و ملکوتی بشر، در حال، اتفاق افتاده است ))

علامه بزرگوار در توضیح این مطلب فرمودند (( امام معصوم، خورشید آسمان حیات معنوی بشر است و طلوع و غروب ایشان در صحنه حیات بشر تابع قواعدی شبیه قواعد طبیعی خورشید است اگر مقوله غیبت و ظهور حضرت ( که به مثابه طلوع و غروب خورشید است) بطور دفعی و بدون هیچ زمینه ای واقع شود، مسلما جوامع بشری تاب این تحول شدید را نخواهد داشت.

بدین علت حکمت الهی مقتضی  تدریجی بودن این اتفاق عظیم است؛ با بررسی تاریخ حیات با برکت حضرت در میابیم که این اتفاق (تدریجی بودن) درمورد غیبت حضرت واقع شده است.

{ غیر از اینکه حیات سه امام همام قبل از امام عصر(عج) تقریبا به حالت غیبت بوده و نوعی تمرین برای شیعیان برای زندگی مومنانه بدون ارتباط فیزیکی با امام بود }

غیبت حضرت به دو مرحله غیبت صغری و کبری تقسیم میشود، مرحله غیبت صغری به مثابه آماده کردن مردم برای غیبت اصلی و طولانی حضرت بوده است.

همین حکمت در دوران ظهور حضرت هم رعایت خواهد شد؛ بشری که در طول صد ها سال در دل ظلمت زندگیِ بدون حاکمیت فرهنگ توحیدی-ولایی نشو و نما پیدا کرده، ظرفیت تحمل ناگهانی نور وجودی که به تعبیر قرآن زمین را اشراق میکند "اشرقت الارض بنور ربها..." را ندارد؛ لذا باید واسطه در این بین وجود داشته باشد؛ بدین معنا که مجالی برای تجلی نور ایشان در وسعت های محدود بوجود آید، که مردم بتوانند خود را برای حضور آن مقام رفیع آماده کنند))

سپس آن عارف روشن ضمیر تاملی کرده و با قاطعیت، جملاتی فرمودند که باعث شد جمع حاضر به وجد آمده و طوفانی از شادی و سرور در دل و جان حضار پدید آید:

و آن از این قرار بود (( قرائن و شواهد نشان میدهد انقلاب اسلامی و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران "ظهور صغرای حضرت بقیه الله الاعظم" و بین الطلوعین حکومت جهانی امام زمان ارواحنا فداه میباشد ))

آنگاه این مژده بزرگ را بیان مثال هایی شرح دادند (البته برای حقانیت این مطلب صدها و شاید هزاران مثال میتوان بیان کرد مخصوصا با محاسبه ده سال افتخارات نظام اسلامی که بعد از بیان این مطلب واقع شده، اما برای رعایت امانت فقط نمونه هایی که ایشان فرمودند ذکر میشود که خللی بر مستند بودن گزارش آن جلسه تاریخی وارد نشود)

ایشان فرمودند (( مثلا این مراسمات عبادی و معنوی را ببینید؛ روزی در همین شهر قم، اگر چند طلبه بصورت انفرادی و با هزینه شخصی چند روزی اعتکاف میکردند، میگفتیم الحمد الله معنویت در حوزه پیشرفت کرده ولی اکنون میبینیم چند هفته قبل از ایام اعتکاف شاهد جوانانی هستیم که چندین شبانه روز و در سخت ترین شرایط و با کم ترین امکانات در مساجد و حرمها معتکف میشوند و عمده هدف خود را خود سازی برای آمادگی ظهور اعلام میکنند ، مگر در ایام رژیم گذشته عموم مردم از معارف اهل بیت و ادعیه ایشان اینقدر اطلاع داشتند!؟ در روز عرفه در غیر صحرای عرفه شاید خواصی پیدا میشدند که دعای عرفه سید الشهدا را با آن مضامین بلند و عرشی را قرائت میکردند؛ اما اکنون چه؟ از ظهر تا عصر عرفه، مساجد ، حرمها و خیابانهای اطراف و رسانه ها بسیج میشوند تا میلیونها انسان اعم از نوجوان و جوان و پیر و زن و مرد و عامی و عالم در کنار هم نشسته و با ناله و تضرع، این دعای به این حجم را قرائت میکنند! اینها فرج امام زمان نیست، پس چیست؟ زمانی بر این ملت گذشت که حتی در میان خواص کمتر کسی پیدا میشد که بتواند قرآن را از روی مصحف، به درستی قرائت کند؛ تا چه رسد به درک معانی و معارف قرآن. اما اکنون میبینیم که درسراسر کشور دهها هزار حافظ و قاری قرآن تربیت شده اند که بدنبال درک حقائق قرآن و عمل به آنها هستند آیا اینها جلوه های ظهور نیست؟ نماز جمعه ها، راهپیمایی ها، جهادها و شهادت ها، احیاء مهدیه ها و جمکران، اقبال مردم به دعای ندبه و... همه و همه نشان از یک خیزش عظیم و تحولی بی سابقه در تاریخ تشیع و همه جلوه هایی از ظهور صغری است ، انقلاب اسلامی ایران، ظهور برنامه ای، شخصیتی و حقوقی حضرت مهدی موعود(عج) بوده و ظهور جهانی و اصلی حضرت، ظهور شخصی و حقیقی ایشان میباشد؛ هر کس هر کاری میخواهد در دوران ظهور انجام دهد الان شروع کند چون وقتش فرا رسیده و زمینه اش از هر جهت آماده است))

جلسه پایان یافت و همراه با دوستان با دامانی پر از گلهای معارف و حکمتهای ناب بوستان معطر و رنگارنگ علامه حسن زاده آملی با ایشان وداع کردیم و سرمست از شعور مژده ظهور به شهر خود بازگشتیم؛

هر روز که از آن مژده میگذشت، حقیر به حقانیت و عظمت مطلب بیش از بیش پی برده و جلوه های متشعشع از نور ظهور را مشاهده میکردم . اکنون ده سال از آن تاریح میگذرد بخوبی فلسفه شکوه روز افزون انقلاب اسلامی در آینه بیداری اسلامی منطقه و بیداری انسانی جهانی را در مشرق و غرب عالم مشاهده میکنم و بر یقینم، نسبت به اتصال این انقلاب به ظهور کبری امام زمان(عج) افزوده میشود.

در این میان باید به حال افرادی تاسف خورد که بحث ظهور صغری را با این استدلال های حکیمانه که از طرف انسانهای بزرگوار و عالمی همچون علامه حسن زاده آملی و چند مرجع بزگوار دیگر بیان شده را فقط به بهانه اینکه در روایات نیامده، غیر علمی اعلام کردند. که البته در جای خود جواب امثال این شبهات غیر علمی داده شده است.

به امید آنروز که چشمانمان به جمال جهان آرای امام عصر(عج) روشن شود و بین الطلوعین ظهور حضرت به حضور آفتاب وجودش در میان آسمان حیات بشری منتقل شود و در رکاب رهبر معظم انقلاب، امام خامنه ای پرچم انقلاب را به حضرتش بسپاریم و مرحله نهایی انقلاب جهانی امام عصر(عج) را نظاره گر باشیم .

پرودگارا! همان گونه که بر ما منت نهاده و دوران و ظهور صغرای حضرت را به ما نمایاندی، توفیق درک دوران ظهور و کبرای آن منجی آخرین را نیز به ما عنایت بفرما!

بارالها! ما را از مجاهدان در رکابش و از شهیدان در مکتبش قرار بده