به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ،به نقل از وبلاگ پیچک سر به هوا؛"طریحی می‌گوید:
 
[پس از شهادت و ذبح ِ اباعبدالله(علیه‌السلام)] سکینه(علیهاالسلام) جسد پدرش -حسین(علیه‌السلام)- را در آغوش کشید -او محدّثه بود- و شنید که می‌گوید: «شیعیانم! چون آب گوارا نوشیدید، مرا یاد کنید و چون از غریبی یا شهیدی یاد شد، مرا نوحه کنید.»
 
و کسی نتوانست سکینه را از جسد پدر جدا کند، تا گروهی جمع شدند و با خشم، او را کشیدند.
 
 قال الطریحی: و اعتنقت سکینة جسد أبیها الحسین(علیه‌السلام) فکانت تحدث إنّها سمعته یقول:
 
شیعَتی ما إن شَرَبتُم عَذبٍ ریٍّ فَاذکُرونی
 
أو سَمِعتُم بِغَریبٍ أو شهیدٍ فَاندُبونی
 
و لم یستطع أحد أن ینحّیها عنه حتّی اجتمع علیها عدّة و جرّوها بالقهر.”
 
 [«فرهنگ جامع سخنان امام حسین(علیه‌السلام)، گروه حدیث پژوهشکدۀ باقرالعلوم(علیه‌السلام)، نشر معروف، قم، ص۵۷۹، حدیث۴۸۵» به نقل از: «المنتخب، فخرالدین الطریحی، انتشارات شریف رضی، قم، ص۳۰۷»]