نگاهي به شکنجه‌هاي روحي-رواني فلسطينيان دربند
در زندان‌هاي رژیم صهیونیستی چه مي‌گذرد؟
اسرای فلسطینی دربند زندان‌های رژیم صهیونیستی در دو بعد روانی و فیزیکی شکنجه می‌شوند.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از فلسطين آنلاين، آنها
به شدت از فقدان امکانات پزشکی و بهداشتی رنج می برند و در بسیاری موارد
تعقیب و سرکوب شبانه روزی زندانیان سیاسی در حالی که آنان در سلول انفرادی،
اتاق یا اردوگاه هستند، همچنان ادامه دارد، حال فرقی ندارد که چه اسرا در
حین سپری کردن استراحت بسیار اندک که "فوره" نامیده شده و همین زمان بسیار
اندک نیز به دو نوبت صبح و عصر تقسیم می شود، باشند و یا در داخل سلول.
تنها در این زمان اندک درهای زندان باز می شود و در زمان های دیگر درها به
کلی بسته است.
اسرا از کوچکترین حقوق سیاسی و فرهنگی و یا اجتماعی و یا پایین ترین حقوق اخلاقی و انسانی بی بهره اند. آنها درد و رنج های زیادی را متحمل شده و مدام به طرق مختلف شکنجه می شوند. کمبود غذا، آب و بی خوابی آنان را آزار می دهد. روزانه چندین بار در ساعات اولیه صبح و ظهر و عصر باید در صفوف طولانی به خط شوند، از پوشیدن لباس غیر نظامی و معمولی بی بهره هستند و باید لباس یکدست صهیونیستی برای زندان تحت عنوان لباس "آبی" و یا "قهوه ای" بر تن کنند و حق پوشیدن کفش بند دار و یا کمر بند چرمی را ندارند. در حین بازجویی و بعد از آن به طرق مختلف شکنجه می شوند، مدیریت زندان آنان را به صورت دسته جمعی مجازات وشبانه به صورت عریان بازرسی بدنی می کند که همه این اقدامات وحشیانه نوعی شکنجه روحی محسوب می شود.
اقدامات و تجاوزات مکرر مدیریت زندان های صهیونیستی علیه اسرای بی دفاع فلسطینی، هیچ وقت متوقف نشده است. از تحقیر و توهین و نقض حقوق بشر گرفته تا کینه توزی نسبت به صبر و مقاومت شجاعانه آنان، مقاومتی که هرگز از سنگدلی صهیونیست های جلاد و فشار میله های زندان متاثر نمی شود. تجاوز دیروز صهیونیست ها به اسیر محمد الجبار به هنگام بازگشت از استراحت "فوره" و حبس او در سلول انفرادی بعد از ضرب و شتم شدید وی توسط یکی از نظامیان سرا پا مسلح، دلیلی بر انحطاط اخلاقی، پستی و فرومایگی نظامیان رژیم صهیونیستی است.
ولی تمام تجاوزات و اقداماتی که علیه اسرای فلسطینی اعمال می شود ناشی از قصور و کوتاهی ما در قبال آنهاست؛ هر چند این تقصیر غیر عمدی باشد. ما تنها به اعلام همبستگی با آنان بسنده کرده ایم با وجود اینکه این مهم نیز پیش از این که وظیفه ما باشد حق مسلم آنهاست. تنها توجه به مسئله اسرای فلسطینی در بند زندان های رژیم صهیونیستی کافی نیست؛ چرا که با این امر نمی شود به حقوق روانی، پزشکی و بهداشتی، اقتصادی و خانوادگی آنان جامه عمل پوشاند.
وضعیت اسرای فلسطینی دربند زندان های صهیونیستی نیازمند بررسی و تحقیق برای تحقق خواسته های قانونی آنان می باشد، مثل بازداشت موقت که رژیم صهیونیستی از روز اول اشغال کرانه باختری و نوار غزه با استناد به ماده 111 سیستم دفاعی حالت فوق العاده انگلیس در سپتامبر 1945 به این امر مبادرت می ورزد. لغو قانون "شالیط" و اجازه دیدار خانواده ها اعم از پدر، مادر، خواهر، برادر، همسر و فرزندان در زندان های نظامی و آزادی ادامه تحصیلات عالیه در دانشگاه های آزاد فلسطین و دانشگاه های عبری از این دست قوانین می باشد. ولی اخیرا قانون صهیونیستی جدیدی صادر شده و اسرا را از حق آموزش و پوشیدن لباس غیر نظامی محروم کرده است، که این امر با برخوردهایی که با گلعاد شالیط نظامی اسیر صهیونیستی نزد حماس بود، قابل مقایسه نیست.
باید اسرای فلسطینی اجازه اقامه نماز جماعت را در طول 24 ساعت داشته باشند و شرایط روحی، معیشتی و اقتصادی آنها باید بهبود یابد. با مقایسه زندانیان سیاسی فلسطینی دربند زندان های صهیونیستی که خواستار آزادی و استقلال اراضی اشغالی می باشند و زندانیان مدنی یهودی در زندان های این رژیم با تفاوت های عجیب و غریبی روبرو می شویم. زندانیان یهودی برای مدت طولانی با خانواده های خود دیدار می کنند و بدون هیچگونه مانعی برای آنها غذا و لباس می آورند، حق دفاع از خویش و حتی اگر اتهامات آنها سیاسی و نظامی باشد، حق ارائه شکوائیه به دادگاه های مدنی صهیونیستی را دارا هستند. مثل قاتل اسحاق رابین نخست وزیر رژیم صهیونیستی در سال 1995 در تل آویو که به او اجازه ازدواج داده شد و بارها برای طی کردن دوره درمان و نقاهت با وثیقه های شخصی و خانوادگی مبهم از زندان خارج شد.
درست است که رژیم صهیونیستی همیشه خود را ما فوق قانون به شمار می آورد و کسی نتوانسته است وضعیت اسرای فلسطینی را به صورت قانونی بررسی کند و برای آزادی و یا کاستن از درد و رنج آنان اعمال فشار کند؛ چرا که این رژیم همیشه درصدد قانونی جلوه داده بازداشت فلسطینیان در عرصه بین المللی است و در تلاش است آنها را اسیران جنگی علیه رژیم صهیونیستی و تروریست به شمار آورد.
آنچه که دوست دارم به فلسطینیان بگویم این است که، هر چند رژیم صهیونیستی به مواضع و اقدامات وحشیانه علیه حقوق مشروع و قانونی اسرای فلسطینی ادامه می دهد، که از جمله آنها می توان به پیگیری قانونی و انسانی وضعیت اسرا در عرصه بین المللی و شکایت به دادگاه بین المللی لاهه و شناسایی تعهدات قانونی رژیم صهیونیستی در قبال اسرای فلسطینی، درخواست بررسی موضوع اسرا و حقوق آنان و تعهدات قانونی رژیم صهیونیستی در قبال آنان، توسط شورای امنیت و طرف های ذی ربط در توافقنامه ژنو اشاره کرد؛ ولی هر چقدر هم عدالت و گرایش بین المللی در جهت جانبداری از رژیم صهیونیستی باشد دیر یا زود روند طبیعی خود را طی خواهد کرد.
اسرا از کوچکترین حقوق سیاسی و فرهنگی و یا اجتماعی و یا پایین ترین حقوق اخلاقی و انسانی بی بهره اند. آنها درد و رنج های زیادی را متحمل شده و مدام به طرق مختلف شکنجه می شوند. کمبود غذا، آب و بی خوابی آنان را آزار می دهد. روزانه چندین بار در ساعات اولیه صبح و ظهر و عصر باید در صفوف طولانی به خط شوند، از پوشیدن لباس غیر نظامی و معمولی بی بهره هستند و باید لباس یکدست صهیونیستی برای زندان تحت عنوان لباس "آبی" و یا "قهوه ای" بر تن کنند و حق پوشیدن کفش بند دار و یا کمر بند چرمی را ندارند. در حین بازجویی و بعد از آن به طرق مختلف شکنجه می شوند، مدیریت زندان آنان را به صورت دسته جمعی مجازات وشبانه به صورت عریان بازرسی بدنی می کند که همه این اقدامات وحشیانه نوعی شکنجه روحی محسوب می شود.
اقدامات و تجاوزات مکرر مدیریت زندان های صهیونیستی علیه اسرای بی دفاع فلسطینی، هیچ وقت متوقف نشده است. از تحقیر و توهین و نقض حقوق بشر گرفته تا کینه توزی نسبت به صبر و مقاومت شجاعانه آنان، مقاومتی که هرگز از سنگدلی صهیونیست های جلاد و فشار میله های زندان متاثر نمی شود. تجاوز دیروز صهیونیست ها به اسیر محمد الجبار به هنگام بازگشت از استراحت "فوره" و حبس او در سلول انفرادی بعد از ضرب و شتم شدید وی توسط یکی از نظامیان سرا پا مسلح، دلیلی بر انحطاط اخلاقی، پستی و فرومایگی نظامیان رژیم صهیونیستی است.
ولی تمام تجاوزات و اقداماتی که علیه اسرای فلسطینی اعمال می شود ناشی از قصور و کوتاهی ما در قبال آنهاست؛ هر چند این تقصیر غیر عمدی باشد. ما تنها به اعلام همبستگی با آنان بسنده کرده ایم با وجود اینکه این مهم نیز پیش از این که وظیفه ما باشد حق مسلم آنهاست. تنها توجه به مسئله اسرای فلسطینی در بند زندان های رژیم صهیونیستی کافی نیست؛ چرا که با این امر نمی شود به حقوق روانی، پزشکی و بهداشتی، اقتصادی و خانوادگی آنان جامه عمل پوشاند.
وضعیت اسرای فلسطینی دربند زندان های صهیونیستی نیازمند بررسی و تحقیق برای تحقق خواسته های قانونی آنان می باشد، مثل بازداشت موقت که رژیم صهیونیستی از روز اول اشغال کرانه باختری و نوار غزه با استناد به ماده 111 سیستم دفاعی حالت فوق العاده انگلیس در سپتامبر 1945 به این امر مبادرت می ورزد. لغو قانون "شالیط" و اجازه دیدار خانواده ها اعم از پدر، مادر، خواهر، برادر، همسر و فرزندان در زندان های نظامی و آزادی ادامه تحصیلات عالیه در دانشگاه های آزاد فلسطین و دانشگاه های عبری از این دست قوانین می باشد. ولی اخیرا قانون صهیونیستی جدیدی صادر شده و اسرا را از حق آموزش و پوشیدن لباس غیر نظامی محروم کرده است، که این امر با برخوردهایی که با گلعاد شالیط نظامی اسیر صهیونیستی نزد حماس بود، قابل مقایسه نیست.
باید اسرای فلسطینی اجازه اقامه نماز جماعت را در طول 24 ساعت داشته باشند و شرایط روحی، معیشتی و اقتصادی آنها باید بهبود یابد. با مقایسه زندانیان سیاسی فلسطینی دربند زندان های صهیونیستی که خواستار آزادی و استقلال اراضی اشغالی می باشند و زندانیان مدنی یهودی در زندان های این رژیم با تفاوت های عجیب و غریبی روبرو می شویم. زندانیان یهودی برای مدت طولانی با خانواده های خود دیدار می کنند و بدون هیچگونه مانعی برای آنها غذا و لباس می آورند، حق دفاع از خویش و حتی اگر اتهامات آنها سیاسی و نظامی باشد، حق ارائه شکوائیه به دادگاه های مدنی صهیونیستی را دارا هستند. مثل قاتل اسحاق رابین نخست وزیر رژیم صهیونیستی در سال 1995 در تل آویو که به او اجازه ازدواج داده شد و بارها برای طی کردن دوره درمان و نقاهت با وثیقه های شخصی و خانوادگی مبهم از زندان خارج شد.
درست است که رژیم صهیونیستی همیشه خود را ما فوق قانون به شمار می آورد و کسی نتوانسته است وضعیت اسرای فلسطینی را به صورت قانونی بررسی کند و برای آزادی و یا کاستن از درد و رنج آنان اعمال فشار کند؛ چرا که این رژیم همیشه درصدد قانونی جلوه داده بازداشت فلسطینیان در عرصه بین المللی است و در تلاش است آنها را اسیران جنگی علیه رژیم صهیونیستی و تروریست به شمار آورد.
آنچه که دوست دارم به فلسطینیان بگویم این است که، هر چند رژیم صهیونیستی به مواضع و اقدامات وحشیانه علیه حقوق مشروع و قانونی اسرای فلسطینی ادامه می دهد، که از جمله آنها می توان به پیگیری قانونی و انسانی وضعیت اسرا در عرصه بین المللی و شکایت به دادگاه بین المللی لاهه و شناسایی تعهدات قانونی رژیم صهیونیستی در قبال اسرای فلسطینی، درخواست بررسی موضوع اسرا و حقوق آنان و تعهدات قانونی رژیم صهیونیستی در قبال آنان، توسط شورای امنیت و طرف های ذی ربط در توافقنامه ژنو اشاره کرد؛ ولی هر چقدر هم عدالت و گرایش بین المللی در جهت جانبداری از رژیم صهیونیستی باشد دیر یا زود روند طبیعی خود را طی خواهد کرد.
