قرنیه، چشم را از عوامل مضر مصون می دارد. بدون اکسیژن لنزهای تماسی خشک می شوند و خارج کردن لنزها از چشم با دشواری انجام می گیرد.هم چنین به دلیل کمبود اکسیژن رسانی به قرنیه، وریدهای جدیدی مسئول اکسیژن رسانی به قرنیه می شوند و مشکلی به نام نئو وسکولاریزاسیون را پدید می آورند.علاوه بر تمامی مشکلاتی که گفته شد، افرادی که به طور منظم در هنگام خواب از لنزهای تماسی استفاده می کنند، دچار چشم درد و التهاب چشم می شوند که کراتیت نام دارد.بیماری نئو وسکولاریزاسیون سبب می شود تا فرد به سختی بتواند از لنزهای تماسی استفاده کند.

بروز عفونت: خوابیدن با لنزهای تماسی می تواند سبب بروز عفونت در قرنیه چشم شود. این عفونت ها شامل زخم قرنیه (پارگی محافظت نشده)، کراتیت (التهاب قرنیه) و نئووسکولاریزاسیون (رشد بیش از حد رگ های خونی در قرنیه چشم) است.

فشار به چشم ها: خوابیدن با لنزهای تماسی سبب تحمیل فشار جسم خارجی به چشم ها می شود و احساس خستگی را برای فرد ایجاد می کند و ممکن است منجر به تیره و تار دیدن فرد در روز بعد شود.استفاده طولانی مدت و دائمی از لنز منجر به سندرم خشکي چشم می شود. استفاده از لنز در طول شب و هنگام خواب، این فرآیند را سرعت می بخشد./ع