به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران ورزش اسکی از آن دست رشته هایی است که بدون سرمایه گذاری اسپانسرها و حضور گسترده باشگاه ها نمی تواند به درستی به کار خود ادامه دهد مخارج بالای هر ورزشکار در این رشته نگاه ویژه فدراسیون و به خصوص باشگاه ها را می طلبد.

پارسال رقابت خوبی هم در بخش انفرادی و هم در بخش تیمی در لیگ اسکی دیده می شد.

کما اینکه برای کسب سه رتبه اول شدت این رقابت ها به حد زیادی افزایش پیدا کرد.

به عنوان مثال در فصل گذشته لیگ اسکی در رشته اسنوبرد، باشگاه های میهن ماکارونی مک و مونارک در رتبه اول تا سوم قرار گرفتند.

هم چنین در لیگ اسکی چمن باشگاه ها ماکارونی مک، بیمه گران، پارسا و نایک کیش رتبه های اول تا سوم را در بخش تیمی کسب کردند.

در رشته صحرانوردی نیز باشگاه های استقلال_سپاه پاسداران و رعد پدافند هوایی در رتبه های اول تا سوم قرار گرفتند همچنین در رشته آلپاین باشگاه ساعت تراست اول، باشگاه مس آذربایجان دوم و باشگاه پاورید سوم شدند.

این نقش پررنگ باشگاه ها در لیگ گذشته این طور ثابت می شود که قهرمانان فصل گذشته اسکی همگی عضو یگ باشگاه بودند اما در حال حاضر برخی از قهرمانان در اسکی آلپاین و صحرانوردی تا به اینجای رقابت ها باشگاهی ندارند البته نباید حضور کمرنگ باشگاه ها را به کم کاری فدراسیون اسکی نسبت داد چراکه امسال این فدراسیون ختی بیش از پیش نسبت به جذب باشگاه قدم برداشت تا جایی که عیسی ساوه شمشکی رئیس فدراسیون اسکی تحت یک پیشنهاد ، باشگاه های مطرح فوتبال ،‌والیبال وبسکتبال را به تشکیل تیم اسکی و شرکت در لیگ دعوت کرد.

با وجود این تبلیغات و پیشنهادات ،‌تا به این جای کار تنها باشگاهی که آن هم به صورت نسبی برای تشکیل تیم اسکی اعلام آمادگی کرده است،‌ استقلال است.

برای ترغیب هر چه بیشتر باشگاه ها تمام مسوولان و نهاد ها باید تلاش های خود را بکار ببندند اسپانسر ها و پیش زمینه ها و زیر ساخت ها باید به دقت بررسی شوند.

طبیعی است که یک باشگاه تنها در صورتی اقدام به تیمداری در اسکی کند که از این قضیه منفعتی ببرد کما اینکه هزینه تیم داری در هر رشته ای به خصوص در اسکی کم نیست.

امروز حضور باشگاه های اسکی نه تنها از نظر کمی چندان مطلوب به نظر نمی رسد بلکه نامی از باشگاه های بزرگ و رسمی هم چون سرخابی، ذوب آهن،‌ سپاهان و.... در لیگ اسکی دیده نمی شود لیگ اسکی شاید فضایی مطلوب برای رقابت مهیج اسکی بازان در بخش انفرادی باشد اما جولا نگاه چندان مطمئنی برای باشگاه ها نیست.

نبود باشگاه ها در مسابقات بزرگی از جمله لیگ بین المللی اسکی زنگ هشداری به سازمان لیگ و مسوولان مربوطه است.

بدون شک شاید کم کاری از سوی برخی از مسئولان صورت نگرفته باشد اما باید پذیرفت که یکجای کار می لنگد و شاید با تغییرات نگرش در این زمینه و برنامه ها و تصمیمات بلند مدت برای جذب هر چه بیشتر اسپانسر و باشگاه ها، دوباره در بخش تیمی شاهد فضای رقابتی ویژه در اسکی باشیم.

در ورزشی به این مهیجی که امروز به خواستگاهی عمومی از جانب خانواده ها تبدیل شده،‌ و خانواده ها به خصوص در فصل سرما، اسکی را برای خود بر می گزینند نیاز بیشتری به اهمیت و توجه و سرمایه گذاری است بدون شک با حضور گسترده باشگاه ها در لیگ اسکی، تنور مسابقات نیز داغ تر می شود و ورزشکاران نیز برای تلاش هر چه بیشتر دلگرم تر می شوند.