این دو خودرو در واقع مناسب افرادی است که به دنبال خرید یک خودروی شاسی بلند بوده ولی گزینه های زیاد و مبلغ قابل توجهی برای پرداخت ندارند. البته این نکته را هم نباید فراموش کرد این دو رقیب تفاوت های زیادی با یکدیگر دارند چرا که موسو یک خودروی نرم و با امکانات زیاد محسوب می شود اما رونیز محصولی است با سواری خشک و امکانات کم اما مناسب برای رانندگی آفرود؛ این بار نگاهی داریم به داشته ها و نداشته های این دو شاسی بلند ارزان قیمت بازار دست دوم خودرو.

نیسان رونیز چیست؟

رونیز از آن دسته خودروهایی است که تبش به سرعت بالا گرفت و به همان سرعت هم در سایه قرار گرفت. ظاهر این SUV گردن کلف شاید آنچنان جذاب و مدرن به نظر نرسد ولی نوعی استحکام و اصول در طراحی کلی آن دیده می شود و حداقل اینکه از رقیب کره ای یعنی موسو زیباتر است.

بد نیست بدانید که رونیزی که در ایران تولید می شود متعلق به نسل اول این خودروست. این شاسی بلند ژاپنی از موتوری چهار سیلندر ۲/۴ لیتری نیرو می گیرد که قادر است ۱۵۰ اسب بخار قدرت را برای رانندگی پرقدرت فراهم کند. ضمن اینکه رونیز می تواند در مدت ۱۵/۲ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد و تا ۱۶۱ کیلومتر بر ساعت هم سرعت بگیرد.

انتقال قدرت در آن هم توسط گیربکس پنج سرعته دستی انجام می گیرد که البته باید دنده کمک را نیز در این خودرو در نظر داشت که برای مسیرهای ناهموار و صعب العبور می توان از آن استفاده کرد. به طور کلی اکثر دوستداران رانندگی آفرود که نوع رانندگی را به سایر تجهیزات و امکانات ترجیح می دهند، رونیز را خودرویی خوب و مطمئن برای ماجراجویی های خود می دانند.

معایب و محاسن رونیز

رونیز مثل دیگر خودروهای ژاپنی استهلاک پایینی دارد اما متاسفانه لوازم آن بسیار گران هستند، به خصوص اینکه جلوبندی آن زود به زود مستهلک می شود و تعمیر آن هزینه های زیادی را دربر دارد. این را هم نباید فراموش کردکه این خودرو آنچنان پرامکانات نیست و تنها می توان به شیشه بالابرهای برقی، ایربگ، کولر و چراغ مه شکن جلو وعقب دل خوش کرد؛ در واقع می توان رونیز را در دسته کم آپشن ترین های بازار دانست!

همچنین باید به فنربندی خشک این شاسی بلند ژاپنی اشاره کردکه موجب شده تا تکان های زیادی را به اتاق منتقل کند مگر اینکه فنرهای آن با نمونه های نرم تر تعویض شوند که البته هزینه زیادی را در بر خواهد داشت. رونیز در سیکل ترکیبی هم در حدود ۱۴ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر بنزین مصرف می کند که نشان از اشتهای بالای آن دارد اما مهمترین نکته اینجاست که رونیز خودرویی است برای عبور مسیرهای ناهموار چرا که با وجود داشتندنده کمک و سیستم چهار چرخ متحرک خود به هیچ مانع و دست اندازی نه نمی گوید. البته هندلینگ مناسب در سر پیچ ها و فرمان نرم و بسیار دقیق این خودرو را هم نباید فراموش کرد که به شکل عجیب و غافلگیرکننده ای نرم و دقیق است.

نقاط قوت: بازار خوب قطعات، مناسب برای رانندگی، آفرود، استهلاک کم، هندلینگ عالی

نقاط ضعف: امکانات بسیار کم، فنربندی خشک، مصرف سوخت بالا

ارزش خرید: ***


سانگ یانگ موسو چیست؟

سانگ یانگ موسو با وجود طراحی ضعیف و به دور از هرگونه جذابیت، در اوایل ورود به بازار توانست تا حدی موفق ظاهر شود که دلیل اصلی این موضوع نبود خودروهای زیادی در این کلاس بود ضمن اینکه تبلیغات فراوان برای شاسی بلندی که قلب تپنده و موتور مرسدس بنز را وعده می داد در این جلب توجه بی تاثیر نبود.

موسو در کشور ما با دو نوع موتور و با دو نوع گیربکس به بازار عرضه شد که یکی موتور شش سیلندر با حجم ۳۲۰۰ سی سی که همان موتور مرسدس E۳۲۰ محسوب می شد و دیگری موتور چهار سیلندر ۲۳۰۰ سی سی که در واقع موتور بنز E۲۳۰ بود.

جدا از همه تفاسیر، موسو امکانات مناسب بسیاری دارد که با توجه به پول پرداختی مقرون به صرفه به نظر می آید. در بخش ایمنی تجهیزاتی مثل ایربگ، ترمزهای ABS، میله های درون درها و سیستم های پیشرفته ای همچون TCS برای گذر از محل های لغزنده، وظیفه حفظ جان سرنشینان را برعهده دارند. همچنین در صورت وارد شدن ضربه به خودرو در سرعت های بالای ۱۵ کیلومتر نیز در صورتی که سنسورها ضربه دیگری را احساس نکنند، درها به صورت خودکار باز خواهند شد.

ضمن اینکه سیستم ABD برای جلوگیری از گیر کردن خودرو در چاله ها یا مسیرهای گل آلود به کار می رود به صورتی که اگر چرخی در گل گیر کند این سیستم با انتقال نیرو به چرخ هایی که درگیر با سطح غیرلغزنده هستند خود را از آن محیط بیرون می کشد.

سیستم TOD هم میزان قدرت مورد نیاز برای اکسل های جلو و عقب را تغییر می دهد و درصد تقسیم توان چرخ های جلو و عقب را به صورت خودکار تنظیم می کند که باعث هندلینگ بهتر خودرو در سر پیچ ها می شود و از محیط های لغزنده به راحتی عبور می کند.

بد نیست بدانید موسو سه نوع سیستم تعلیق دارد که از حالت H۲ برای رانندگی در جاده های شهری شروع شده و پس از آن به H۴ برای حرکت در جاده های کوهستانی و لغزنده با سرعت بالا می رسد و در نهایت به L۴ برای حرکت در جاده های صعب العبور با سرعت پایین و قدرت بالا خواهد رسید که به صورت دستی قابل تنظیم و انتخاب است.

معایب و محاسن موسو

در اینکه شکل و شمایل موسو حتی در زمان ورود هم آنچنان جذاب و متفاوت نبود شکی نیست؛ دیگر چه برسد به الان که با وجود رقبای به روز و زیبا حتی ظاهر آن زشت هم به نظر می رسد. با این حال این کره ای در نمونه چهار سیلندر آنچنان از کشش خوبی برخوردار نیست و نمی توان از آن انتظار زیادی داشت. البته چون موتور وگیربکس آن متعلق به مرسدس است بازخورد خوبی دارد اما در مورد گیربکس دستی به مشکلات زیادی برمی خورد که غیرعادی نبوده و در همه گیربکس های دستی بنز وجود داشته است.

با این وجود موسو شش سیلندر خودرویی بسیار قوی و با امکانات بالاست که بیشترین نقطه ضعف آن مربوط به مسائل برقی بوده که اکثر مراتجعات به تعمیرگاه ها هم به همین قضیه منتهی می شود. خوشبختانه شاسی موسو هم بسیار عالی ساخته شده و می توان آن را کپی خوبی از محصولات ژاپنی دانست. سواری آن هم بسیار نرم بوده ولی متاسفانه صدای داخل کابین بسیار زیاد است که نشان از کیفیت پایین ساخت قطعات داخل است. در مورد بازار قطعات هم باید گفت که قطعات موسو در بازار به راحتی یافت می شوند و به غیر از قطعات برقی سایر موارد بعضا قیمت های مناسبی دارند.

نقاط قوت: گیربکس اتومات، موتور ساخت بنز، امکانات مناسب، سواری نرم

نقاط ضعف: طراحی ظاهری، صدای زیاد داخل کابین، مصرف سوخت بالا

ارزش خرید: ***

در پایان

چیزی که بین این دو رقیب مشترک است کم استهلاک بودن در کنار اشتهای زیاد برای مصرف سوخت است اما رونیز با توجه به داشتن قطعاتی که در بازار فراوانتر هستند و البته حضور در چرخه تولید، خریدی مطمئن تر به حساب می آید. این در حالی است که موسو با داشتن موتوری پرقدرت و گیربکس اتوماتیک و البته امکانات بسیار بیشتر از رونیز وسوسه کننده به نظر می رسد به خصوص اینکه موتور آن متعلق به مرسدس بنز است.

منبع : هفت صبح