به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از روزنامه واشنگتن پست، فيشر در اين مقاله با مقايسه موضع گيري هاي هاگل و گيتس در مورد "رژيم صهيونيستيگ معتقد است كه هر دوي آنان در مورد مسائل "امنيتي" از آن رژيم بصورت كامل دفاع نكردند. براي مثال، هاگل در اكتبر سال 200 كه انتفاضه دوم به اوج خود رسيده بود، از امضاي بيانيه سناتورهاي آمريكائي براي حمايت از رژيم صهيونيستي خودداري ورزيد و در سال 2006 نيز از امضاي بيانيه سناي آمريكا براي تشويق اتحاديه اروپا به منظور قرار دادن نام جنبش "حزب الله" در فهرست سازمان هاي تروريستي خودداري نمود. 

نويسنده اظهار مي دارد در سال 2007 نيز رابرت گيتس در موضع گيري اي مشابه از رژيم صهيونيستي خواست تا از تصميم حمله به تاسيسات اتمي سوريه دست بردارد.  
همچنين هاگل و گيتس در زمينه انتقادات خود از رژيم صهيونيستي نيز نقاط اشتراكي داشته اند. هاگل در مورد موانع ايجاد شده از سوي رژيم صهيونيستي در روند  مذاكرات صلح با فلسطينيان اظهار داشت "من سناتور ايالت نبراسكا هستم و نه اسرائيل" در مقابل گيتس نيز در انتقاد از اشغالگري رژيم صهيونيستي در كرانه باختري اظهار داشت "آنان با اين كار خود را به خطر مي اندازند." 

نويسنده همچنين به مواضع هاگل و گيتس در مورد "ايران" مي پردازد و به مخالفت هاگل با "حمله نظامي" عليه ايران پرداخته است. در فاصله زمامداري بوش، هاگل علنا اظهار داشته كه مخالف استفاده از گزينه نظامي عليه برنامه هسته اي ايران است و از نظر اوباما در اين مورد كه حمله نظامي آخرين گزينه انتخابي خواهد بود. رابرت گيتس نيز پس از ترك مقام خود از احتمال حمله نظامي رژيم صهيونيستي عليه ايران بشدت انتقاد كرده بود و گفت "چنين اقدامي ساخت سلاح اتمي براي ايران را اجتناب ناپذير مي كند و مسئله را پيچيده تر خواهد ساخت. بنظر من اقدام نظامي از سوي آمريكا و يا رژيم صهيونيستي فاجعه آفرين خواهد بود و چندين نسل در سرتاسر جهان آن را فراموش نخواهند كرد." 

در اين ميان نويسنده معتقد است كه هاگل و گيتس در مورد "تحريم" عليه ايران با يكديگر اختلاف نظر داشته اند. در اين مورد هاگل "مخالف" وضع تحريم عليه ايران بوده است و "مذاكرات مستقيم" را بهترين راه براي حل مناقشه ميان ايران و آمريكا دانسته است و در انتقاد از تحريم ها بارها اظهار داشته كه اين كار به تلاش هاي ديپلماتيك لطمه خواهد زد. در مقابل رابرت گيتس در سال 2010 حمايت آشكار خود از تحريم هاي ضد ايراني آمريكا و شوراي امنيت را اعلام نمود و اظهار داشت كه اين تحريم هاي "كارآمد" بوده اند و در اين باره گفته بود "بهترين راه حل حركت در جهت تحريم هاي سازمان ملل و همگامي فشار اقتصادي و انزواي ديپلماتيك براي ايران است."