نبرد گفتمان سازندگی با ناقه حضرت صالح!
کما اینکه مقام معظم رهبری در طی سالهای بعد از رحلت امام خمینی ره دائماً این تذکر را که برخی تصمیمات و اقدامات موجب دوری از آرمانها و جهت نظام اسلامی خواهد شد تأکید فراوان داشته و دارند، مسیر و حرکتی که ایشان در سال 84 و پس از پیروزی گفتمان انقلاب اسلامی یعنی عدالت، به صراحت بیان داشتند که بالاخره انقلاب به مسیر اصلی خودش بازگشت.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، وبلاگ ولایت فقیه در جدیدترین نوشته خود آورده است:
از آنجا که ساختارهای نامرئی( گفتمانها و ساختارهای ذهنی)، حاکم بر ساختارهای دیگر جامعه بوده و وظیفه دارند که جهت دهی و حرکت کلی کشور را طراحی کنند، لذا ضروریست که تحلیلی بر این گفتمان ها داشته باشیم تا بتوانیم مسیر و جهت کشور را دائماً بررسی و مورد ارزیابی قرار دهیم که آیا از مسیر و جهت خویش دور و یا به آن نزدیک شده ایم.
کما اینکه مقام معظم رهبری در طی سالهای بعد از رحلت امام خمینی ره دائماً این تذکر را که برخی تصمیمات و اقدامات موجب دوری از آرمانها و جهت نظام اسلامی خواهد شد تأکید فراوان داشته و دارند، مسیر و حرکتی که ایشان در سال 84 و پس از پیروزی گفتمان انقلاب اسلامی یعنی عدالت، به صراحت بیان داشتند که بالاخره انقلاب به مسیر اصلی خودش بازگشت.
در استقرایی تام می توان ساختارهای ذهنی را که همان ساختارهای نامرئی جامعه هستند به سه گفتمان سازندگی، اصلاحات و عدالت تقسیم بندی نمود که در هر دوره ای هر یک از این گفتمان ها دارای مناصب قدرت اجتماعی بوده و بنا به اقتضائات گفتمانی خویش مسیری را برای 8 سال کشور رقم زده اند.
در تحلیل 8 سال حاکمیت گفتمان سازندگی و 8 سال حاکمیت گفتمان اصلاحات می توان گفت که هر دوی این گفتمان ها به مثابه دو لبه قیچی بوده و هستند که قصد بریدن و نابود کردن گفتمان عدالت را داشته و دارند. این دو گفتمان که در واقع یکی در عرصه اقتصادی و دیگری در عرصه سیاسی هستند به دنبال مدرنیزاسیون جامعه ایران و انحلال گفتمان انقلاب و آرمانهای اسلامی انقلاب هستند، این دو گفتمان با استفاده از ادبیات کارشناسی دانشگاه به گونه ای اداره جامعه را به پیش برده اند که علاوه هموار سازی مسیر تهاجم و شبیخون فرهنگی دشمن، اقتصاد و سیاست کشور نیز دچار بیماری سخت وابستگی به قدرت های اقتصادی برتر دنیا شد.
شاهد مثال این وابستگی تا آنجاست که در دولت اصلاحات خفت و خاری دستگاه دیپلماسی به آنجا رسیده بود که همه فعالیت های غنی سازی اورانیوم را به حالت تعلیق درآورده بودند تا کشورهای غربی روزی به ما اجازه فکر کردن به این مسئله را بدهند و یا در مسئله اقتصادی کار به جایی کشیده بود که رئیس دولت سازندگی به عنوان لیدر گفتمان اشتباهی سازندگی علناً در مقابل صراحت کلام ولی فقیه زمان خویش مبنی بر لزوم رعایت عدالت همزمان با پیشرفت اقتصادی، ایشان در خطبه های نماز جمعه و دیگر تریبون های رسمی نظام اعلام کردند که توسعه مقدم بر عدالت است، و در آن سالها اعضای دولت سازندگی و وابستگان آن از طریق بحث خصوصی سازی و امثالهم به ثروت های بادآورده ای رسیدند که بعدها در فتنه سال 88 به عنوان ذخیره و پشتوانه مالی جریان فتنه قرار گرفت.
در چنین شرایطی مقام معظم رهبری همانند معجزه بیرون آوردن ناقه از دل کوه، از میان چنین فضای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی توانستند گفتمان عدالت را زنده بیرون آورده و بر سر چشمه گوارای انقلاب بزرگ نمودند، حالا که این ناقه چند صباحی ست که مورد استقبال مردم و مستضعفین قرار گرفته است، دشمنی های گفتمان سازندگی و اصلاحات با گفتمان عدالت(ناقه حضرت خامنه ای) به جایی رسیده است که حتی کودتای خیابانی و فتنه سال 88 با طراحی خارجی و اجرای دو گفتمان مذکور برای نابودی و سقوط گفتمان انقلاب به وقوع پیوست.
اینک دوباره و پس از تو دهنی که ملت ایران در 9 دی 1391 به سردمداران و لیدرهای فکری این دو گفتمان دادند، آنها به فکر تلافی 9دی افتاده اند و در یک حرکت استراتژیک با طرح شعار دولت وحدت ملی و انتخابات آزاد قصد آن را دارند تا دوباره فتنه جدید به راه بیندازند که در این مسیر یا به قدرت برسند و یا نظام مبارک اسلامی را با چالش جدیدی روبرو نمایند.
از آنجا که ساختارهای نامرئی( گفتمانها و ساختارهای ذهنی)، حاکم بر ساختارهای دیگر جامعه بوده و وظیفه دارند که جهت دهی و حرکت کلی کشور را طراحی کنند، لذا ضروریست که تحلیلی بر این گفتمان ها داشته باشیم تا بتوانیم مسیر و جهت کشور را دائماً بررسی و مورد ارزیابی قرار دهیم که آیا از مسیر و جهت خویش دور و یا به آن نزدیک شده ایم.
کما اینکه مقام معظم رهبری در طی سالهای بعد از رحلت امام خمینی ره دائماً این تذکر را که برخی تصمیمات و اقدامات موجب دوری از آرمانها و جهت نظام اسلامی خواهد شد تأکید فراوان داشته و دارند، مسیر و حرکتی که ایشان در سال 84 و پس از پیروزی گفتمان انقلاب اسلامی یعنی عدالت، به صراحت بیان داشتند که بالاخره انقلاب به مسیر اصلی خودش بازگشت.
در استقرایی تام می توان ساختارهای ذهنی را که همان ساختارهای نامرئی جامعه هستند به سه گفتمان سازندگی، اصلاحات و عدالت تقسیم بندی نمود که در هر دوره ای هر یک از این گفتمان ها دارای مناصب قدرت اجتماعی بوده و بنا به اقتضائات گفتمانی خویش مسیری را برای 8 سال کشور رقم زده اند.
در تحلیل 8 سال حاکمیت گفتمان سازندگی و 8 سال حاکمیت گفتمان اصلاحات می توان گفت که هر دوی این گفتمان ها به مثابه دو لبه قیچی بوده و هستند که قصد بریدن و نابود کردن گفتمان عدالت را داشته و دارند. این دو گفتمان که در واقع یکی در عرصه اقتصادی و دیگری در عرصه سیاسی هستند به دنبال مدرنیزاسیون جامعه ایران و انحلال گفتمان انقلاب و آرمانهای اسلامی انقلاب هستند، این دو گفتمان با استفاده از ادبیات کارشناسی دانشگاه به گونه ای اداره جامعه را به پیش برده اند که علاوه هموار سازی مسیر تهاجم و شبیخون فرهنگی دشمن، اقتصاد و سیاست کشور نیز دچار بیماری سخت وابستگی به قدرت های اقتصادی برتر دنیا شد.
شاهد مثال این وابستگی تا آنجاست که در دولت اصلاحات خفت و خاری دستگاه دیپلماسی به آنجا رسیده بود که همه فعالیت های غنی سازی اورانیوم را به حالت تعلیق درآورده بودند تا کشورهای غربی روزی به ما اجازه فکر کردن به این مسئله را بدهند و یا در مسئله اقتصادی کار به جایی کشیده بود که رئیس دولت سازندگی به عنوان لیدر گفتمان اشتباهی سازندگی علناً در مقابل صراحت کلام ولی فقیه زمان خویش مبنی بر لزوم رعایت عدالت همزمان با پیشرفت اقتصادی، ایشان در خطبه های نماز جمعه و دیگر تریبون های رسمی نظام اعلام کردند که توسعه مقدم بر عدالت است، و در آن سالها اعضای دولت سازندگی و وابستگان آن از طریق بحث خصوصی سازی و امثالهم به ثروت های بادآورده ای رسیدند که بعدها در فتنه سال 88 به عنوان ذخیره و پشتوانه مالی جریان فتنه قرار گرفت.
در چنین شرایطی مقام معظم رهبری همانند معجزه بیرون آوردن ناقه از دل کوه، از میان چنین فضای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی توانستند گفتمان عدالت را زنده بیرون آورده و بر سر چشمه گوارای انقلاب بزرگ نمودند، حالا که این ناقه چند صباحی ست که مورد استقبال مردم و مستضعفین قرار گرفته است، دشمنی های گفتمان سازندگی و اصلاحات با گفتمان عدالت(ناقه حضرت خامنه ای) به جایی رسیده است که حتی کودتای خیابانی و فتنه سال 88 با طراحی خارجی و اجرای دو گفتمان مذکور برای نابودی و سقوط گفتمان انقلاب به وقوع پیوست.
اینک دوباره و پس از تو دهنی که ملت ایران در 9 دی 1391 به سردمداران و لیدرهای فکری این دو گفتمان دادند، آنها به فکر تلافی 9دی افتاده اند و در یک حرکت استراتژیک با طرح شعار دولت وحدت ملی و انتخابات آزاد قصد آن را دارند تا دوباره فتنه جدید به راه بیندازند که در این مسیر یا به قدرت برسند و یا نظام مبارک اسلامی را با چالش جدیدی روبرو نمایند.
