بسم الله...

عَن...

عَن...

.

.

.

عَن حسین‌بن علی

عَن علی بن ابی طالب

عَن رسول الله...

.

سندش می‌رسد به پیامبر و از او به خدا!

یک حدیث قدسی!

یک حدیث ِ قدسی ِ صحیح الاسناد...

اما ظنّی الدلالة!!

.

روایتش صحیح است!

درایتش مشکل دارد!

.

حکایت ِ من است!

شده‌ام، یک حدیث ِ صحیح الاسناد

اما ظنی الدلالة!

.

هزار بار خودم را از اول نوشته‌ام!

حدیث یک حرفی‌اَم

فقط تو را روایت می‌کند!

سندش صحیح است!

حتی درایتش هم مشکل ندارد!

.

عالمان ِ حدیث گواهند

بر صحت ِ سند و صداقت ِ متن!

.

امّا!

دلالتش ظنّی می‌شود

وقتی متن ِ حدیث را با عینیت خارجی‌اش می‌سنجم!!

.

حدیث یک حرفی‌اَم

فقط تو را روایت می‌کند!

با سندی که می‌رسد به پیامبر و از او به خدا!

.

یک روایت ِ قطعی‌الصدور

صحیح‌السند

صحیح‌المتن،

ظنی‌الدلالة می‌شود

وقتی عینیت ِ خارجی‌اش، می‌شود: مَن!

.

حدیث یک حرفی‌اَم

فقط تو را روایت می‌کند، علی!

اما...

.

.

سندش می‌رسد به پیامبر و از او به خدا!

یک حدیث قدسی!

یک حدیث ِ قدسی ِ صحیح الاسناد...

اما ظنّی الدلالة!!

شده است حکایت ِ ما شیعه‌ها....

....

توضیحات:

عَن: از.... در نقل روایت، روایت‌ها را به صورت معنعن نقل می‌کنند. و نام سلسله راویان را پشت هم می‌آوردند مثلا فلانی به نقل از فلانی به نقل از فلانی... همینطور تا می‌رسد به پیامبر یا ائمه

حدیث قدسی: حدیثی که از خداوند نقل شده باشد.

صحیح الاسناد: یعنی در سند معنعن آن راویانی که نام برده می‌شوند موثق باشند و خود سند هم مشکل‌دار نباشد.

ظنی الدلالة: یعنی معنا و مفهوم و مصداق  واقعی حدیث قطعی و یقینی نیست!

روایت حدیث: همان سند حدیث

درایت حدیث: متن حدیث

قطعی الصدور: یعنی به یقین می‌دانیم این حدیث از معصوم صادر شده.