اصطلاح "جنگ سایبری" (Cyberwar) به چه معناست؟
اصطلاح جنگ سایبری، با انقلاب اطلاعات در سطح جهان مطرح شد. "مگان برنز" Megan Berenes در سال ۱۹۹۹ تعریف زیر را از این واژه ارائه میدهد: «جنگ اطلاعاتی، طبقه یا مجموعهای از تکنیکها شامل جمع آوری، انتقال، حفاظت، ممانعت از دسترسی، ایجاد اغتشاش و افت کیفیت در اطلاعات است که از طریق آن، یکی از طرفین درگیر بر دشمنان خود به مزیتی چشمگیر دست یافته و آن را حفظ میکند.»
اهداف اعلامی از تأسیس مرکز جرائم سایبری اتحادیه اروپا چیست؟
بنا به گزارشاتی که رسانههای اروپایی طی هفته اخیر منتشر کردند، تعداد جرائم اینترنتی کشف شده تا 19 درصد افزایش یافته و خسارات ناشی از آن، به میلیونها یورو میرسد. روزنامه کمیسیون اروپا در خصوص اهداف تاسيس اين مركز اين گونه توضيح ميدهد كه اين مركز قرار است بیش از همه با فناوری تخصصی، در زمینه حمایت از نهادهای ملّی در قبال جرائم اینترنتی فعال بوده و جرائم شبکه را جمعآوری، ارزیابی و منتشر کند. بانکداری در فضای مجازی، حفاظت از زیرساختهای مهم راهبردی و همچنین حفاظت از سیستمهای اطلاعاتی اتحادیه اروپا در مقابل حملات سایبری و اهداف خرابکارانه نیز از دیگر زمینههای فعالیت این مرکز به شمار میرود.
در نشست بروکسل عنوان شد از آنجایی که جرائم سایبری فراتر از مرزها هستند، در نتیجه مقاومت در برابر آن نیز باید فراملی باشد. بدین ترتیب میتوان یک شبکه آزاد، باز و امن را فراهم نمود. کمیسیون مسئول، همچنین با تیزهوش خواندن مجرمان سایبری و اینکه آنان، فناوریهای جدید را در جهت اهداف جنایی بکار میگیرند، از یک سو سریع و تیزهوش بودن متقابل این مرکز برای دفع و مبارزه با جرائم و از سوی دیگر تعلیم دادستانها، قضات و وکلای ویژه را ضروری دانست تا بتوانند تهدیدات احتمالی را به موقع شناسایی و با آن مبارزه کنند.
اصول راهنمای این مرکز در سه نوع پیشگیرانه، واکنشی و محافظتی خلاصه شده است و اطلاعات بدست آمده از سازمانهای تحقیقاتی آن، در اختیار نهادهای پلیس کشورهای عضو اتحادیه اروپا قرار خواهد گرفت.
بر اساس نظرسنجی
جدید یوروبارومتر (Eurobarometer-Umfrage)
89 درصد مردم اتحادیه اروپا نگران امنیت خود در اینترنت بوده و از نشر اطلاعات
شخصی خود در فضای مجازی اجتناب میکنند. از هر چهار نفر سه نفر معتقد است که خطر
قربانی شدن در جرائم سایبری، طی سالهای گذشته افزایش یافته و از هر 12 نفر یکی خود
به این امر مبتلا گشته است. کمیسیون اتحادیه اروپا اعلام کرد روزانه یک میلیون نفر
قربانی جرائم سایبری میشوند. به گفته شرکتهایی که عليه كلاهبرداران اينترنتي پشتیبانی تجاری انجام ميدهند (Norton, McAfee)،
رقم این کلاهبرداریها در سطح جهان، سالانه به 300 الی 750 میلیارد یورو نیز میرسد.
روزانه 150000 کامپیوتر ویروسی میشوند و با افزايش بياعتمادي در ميان کاربران، احتمال دستگیری کلاهبرداران کمتر میشود. مرکز جدید جرائم سایبری اتحادیه
اروپا قرار است به مرور زمان، افراد بیشتری را به خدمت بگیرد؛ به گفته کمیسیون،
رقم 7 میلیون یورو از بودجه یوروپل، در سال 2013 به این مرکز اختصاص داده شده است.
دیگر مراکز جرائم سایبری غرب
ناتو
هفت کشور عضو
ناتو در سال 2008 سازمانی جهت دفع حملات اینترنتی (NATO
Cooperative Cyber Defence
Centre of Excellence) در تالین
پایتخت استونی پایهگذاری نمودند.
آمریکا
مفهوم امنیت سایبری در ایالات متحده پس از پایان جنگ سرد به مراتب گستردهتر شده و وابستگی روزافزون آمریکا بالاخص ارتش به شبکههای ارتباطی جهان، سبب شد تا نهاد نظامی آمریکا برای مبارزه با جنگ الکترونیکی، سایبری و امنیت اینترنتی (United States Cyber Command) در سال 2010 با 90000 نفر آغاز به کار کند. این مرکز هدف خود را مبارزه با تروریسم و محافظت از منابع موجود در اختیار ارتش برای جنگ سایبری عنوان کرده و سایر فعالیتهای آن را علناً جزو امور محرمانه برمیشمارد.
آلمان
مرکز ملی دفاع سایبری در آلمان (Nationale Cyber-Abwehrzentrum) از سال 2011 زیرمجموعه نهادهای سرویس اطلاعاتی داخلی، خارجی و پلیس امنیت در آلمان شروع به کار نموده و مرکز مشترک مبارزه با تروریسم (Gemeinsame Terrorismusabwehrzentrum) را تحت سرپرستی خود گرفت.
اهداف حقیقی از تَأسیس و گسترش چنین مراکزی چیست؟
چنانچه رئیس مرکز در نشست بروکسل نیز عنوان کرده است، اين مرکز، همکاریهای خوبی را با شرکای سیاسی خود مانند آمریکا و استرالیا و نیز صنایع نرمافزاری و شرکتهایی مانند مایکروسافت، گوگل و تویيتر برقرار خواهد نمود. وی همچنین افزود تمرکز روی متخلفان بالقوه برای امکان عملکرد پیشگیرانه، بهبود هماهنگیهای بینالمللی و همچنین حمایت ظرفیتهای قانونی را میطلبد.
بر اساس نگاهی به رویکرد و عملکرد گذشته مراکز مبارزه با جرائم سایبری موجود در غرب، روشن میگردد که مؤسسین این مراکز با بزرگنمایی وجود خطراتی موهوم در عرصه مجازی، ضرورت تأسیس چنین دستگاههایی را در اذهان عمومی، توجیه مینمایند. به نام دفاع اینترنتی در قبال حملات احتمالی، در نهایت و با گذشت مدت زمان اندکی، خود نیز اذعان میدارند که به دلیل پیشامد مسائل سیاست امنیتی، اولویت مراکز فوق، در دفاع کلان امنیتی است. لذا با اختصاص دادن بودجههای هنگفت به این سازمانها دست به تولید و تکثیر غیرقانونی کرمهای رایانهای، ویروسهای اخلالگر و همچنین تربیت هکرها زدهاند. "کیولتی دان" (Miriam Cavelty-Dunn) عضو انستیتو تکنولوژی فدرال سوئیس (ETH Zürich) با رد تئوریهای تعریف شده در زمینه فعالیت این مراکز اظهار داشت: جاسوسی در سرویسهای داخلی محرمانه کشورهای دیگر و سرقت اطلاعات اقتصادی آنان به کمک کامپیوتر، جنگ سایبری نبوده و به راه انداختن جنگ الکترونیکی و ارائه اطلاعات غیرواقعی در این جنگ، صحیح نیست.
بدین ترتیب دست داشتن شرکت آلمانی زیمنس و همکاری سرویسهای مجازی انگلیس و رژيم صهيونيستي برای پیادهسازی طرح آمریکایی تولید، برنامه ریزی و انتشار ویروس Stuxnet در سال 2010 مصداقی از تحقق اهداف حقیقی آنان در راستای سیاستهای استعمارطلبانه علیه کشورهای در حال توسعه به ویژه جمهوری اسلامی ایران و برنامه صلح آمیز هستهای آن را نشان داد.
منابع:
https://www.europol.europa.eu/ec3
http://www.nzz.ch/aktuell/international/bessere-kooperation-gegen-cyber-kriminelle-1.17930627
http://de.wikipedia.org/wiki/Nationales_Cyber-Abwehrzentrum
http://www.symantec.com/security_response/writeup.jsp?docid=2010-071400-3123-99
http://www.pcwelt.de/news/EU-Cybercrime-Zentrum_in_Den_Haag_eroeffnet-EC3-7352164.html