وی با اشاره به اینکه وجدان انسان ها داور بسیار خوبی برای عادت های خوب و بد ماست افزود: وقتی انسان نسبت به کاری که انجام می دهد به سود و زیان جمعی آن در جامعه می اندیشد و از خود در رابطه با غلط و درستی این رفتار پرسمان می کند و اگر صحیح بودن آن را می داند؛ درصدد ترویج آن بر می آید و یا در صورت عدم صحت آن درصدد ترک یا جبران آن بر می خیزد.

یعنی با وجدان و کرامت انسانی به اجرای اخلاق ها و ارزش هایی برخواسته، که الگوی اسلامی و فرهنگی سفارش شده بزرگان دین اوست.

این روانشناس ادامه می دهد، عادت شدن و عادت کردن به دیدن برخی از ناهنجاری های اخلاقی و فرهنگی نه تنها کرامت یک انسان و ارزش های ارائه شده رفتاری را زیر سوال خواهد برد که به ترویج آن بی اخلاقی در جامعه کمک کرده تا مرسوم و معمول گردد.

باز افکن با بیان اینکه یک مثال اخلاقی را می توان در پاکیزه نگه داشتن یک شهر باز کرد اظهار داشت: در دین مبین اسلام به انسان سفارش نظافت شده است.

وقتی شخصی بعد از استفاده از یک کالا، دور ریز آن را به راحتی در جوي خیابان رها می کند و به محیط شهری صدمه می زند در واقع به الگوها و رفتارهای اخلاقی اسلامی و انسانی آسیب رسانده است وقتی وجدان او خاموش است و از خود نپرسیده و خود را به داوری نمی گذارد که آیا این رفتار مطابق با اخلاق اسلامی است یا خیر؟

یعنی به باز خورد آن در جامعه بی توجه و مسئولیتی نسبت به آن ندارد.

این روانشناس خاطر نشان کرد: وقتی برای فرد مهم نیست منظره شهری ناخوشایند را در معرض دید قرار بدهد دیگر افراد هم که به او بنگرند به مانند او عمل می کنند ولو عملا در ترویج این بی اخلاقی شریک است همچنان که وقتی پایه گذاری و شیوع یک اخلاق پسندیده درست فرهنگ سازی می شود دیگران را هم به انجام آن ترغیب و تشویق می نماید.