اظهارنظر اوباما امروز در صدر اخبار یدیعوت آحارونوت قرار گرفت مبنی برآنکه اوباما اظهار می کند: "وزرای دفاع و نخست وزیرانی که در رژیم اسرائیل بر روی کار می آیند، اسرائیل را به سمت ایزوله شدن یا در واقع همان انزوای بین المللی و فاجعه دیپلماتیکی می برند."

پاسخ های نتانیاهو تاکنون حکایت از آن دارد که وی هنوز اهمیت و تاثیرگذاری سخنان اوباما را نفهمیده است.
اوباما معتقد است نتانیاهو نمی خواهد خود را به مرزهای سال 1967 عقب براند؛ وی همچنان برای هسته ای نشدن ایران می جنگد و مانع از تسخیر اورشلیم توسط رومانی ها می شود؛ وی همچنین با قیمومیت بریتانیا و کاغذ سفید به عداوت می پردازد.

اسرائیل تنها دارایی اش را از دست می دهد
در ادامه این گزارش نوشته شده است: اسرائیل در 65 سالی که وجود خارجی پیدا کرده، یک دارایی استراتژیک حیاتی به دست آورد که آن هم "روابط با ایالات متحده" است که به تدریج به دست آمده است. روابط با آمریکا سبب شد تا ستون بازدارندگی یا همان گنبدآهنین اسرائیل در سال 1970 ساخته شود.
تا جایی که به آمریکا مربوط می شود، این دو با یکدیگر هیچ هم پیمانی تاریخی و طبیعی ندارند. این روابط به تدریج به مثابه درختی که با آبیاری بسیار و کود دادن رشد کرده باشد، به وجود آمده بود.

همکاری های این دو براساس معیار ارزش، ایدئولوژی های یکسان، منافع استراتژیک مشترک و اهمیت روابط دیپلماتیکی و امنیتی، همچنین اعتبار و اعتماد بنا شده بود. اما نتانیاهو مدیریت خودخواهانه و بی صبرانه را درپیش گرفت که نهایتاً پایه و اساس خیلی از روابط در معادله را بی سروصدا و با از بین بردن اعتماد متزلزل کرد.

اوباما در مقابل دوربین های کاخ سفید ایستاد و به اختلاف هایش با نتانیاهو اذعان کرد. این بدین معنا نیست که نتانیاهو درباره موضوعاتی که در دست دارد، حق اقدام ندارد. این بدین معناست که وی اوباما را تحریک می کند.

نتانیاهو همیشه با به خطر انداختن کیفیت، اعتبار و صمیمیت گفتگوها، نکات استراتژیک همچون ایران، سوریه و پاکستان را با بی احتیاطی مدیریت می کند آن هم درست در زمانی که سیاست خارجی آمریکا بر خاور دور متمرکز شده و اتکای آمریکا بر نفت خاورمیانه هنوز واقعیت دارد. لذا اقدامات نتانیاهو از طرف آمریکایی ها امری غیرمسئولانه ارزیابی شده است.