به گزارش حوزه احزاب باشگاه خبرنگاران، امام خميني(ره) از آن دست رهبرانی بود که همواره به مردم توجه داشتند و آنان را وارثان اصلی انقلاب می‌دانستند و خواهان توجه بیش از پیش مسئولان به مردم بودند، چه خوب است که مسئولین کشور در شرایط سخت کنونی بیش از آنکه به خود بیاندیشند گرهی از کار مردم بگشایند. 
 

 
سرگرد حسین مرتاضی نقل می‌کند: بهمن ماه بود. به مناسبت دهه فجر بيست تا سى نفر از مهمانان كشورهاى خارجى، خدمت حضرت امام رسيده بودند. يكى از آنها يك مسلمان آمريكايى بود. پيرمردى با چهره خيلى شفاف و محاسن بلند. از آن زمانى كه قرار شد آنها دست حضرت امام را بعد از ملاقات ببوسند، اين شخص شروع به گريه كرد. عجيب گريه مى كرد. تمام آنهايى كه در اتاق بودند تحت تاثير گريه او قرار گرفتند. بعد به داخل محوطه اى كه منزل حضرت امام بود آمدند، او به زبان دست و پا شكسته انگليسى و عربى سوال كرد: ((بيت الخمينى كله...؟ همه منزل خمينى همين است؟))
 
گفتيم: آرى.
 
ما روى حياط را با پلاستيك و چادر سقف زده بوديم تا حياط براى حضرت امام گرم باشد. آن مرد وقتى وارد حياط شد با حالت عجيبى به آنجا نگاه مى كرد و مدام سوال مى كرد. بيت الخمينى؟... و مى گفت : امام كجاست؟
 
با اشاره گفتيم : صبر كن، امام الان مى آيند.
 
برايش غير منتظره بود كه رهبر جامعه اسلامى كه تمام دنيا را با يك پيامش مى لرزاند چنين منزل محقرى داشته باشد و از آنجا بتواند اين چنين بر جامعه اسلامى حكمرانى كند و عجيب بود زمانى كه حضرت امام تشريف آوردند، ايشان همين طور گريه كرد. با گريه دست امام را بوسيد و عقب عقب از مقابل حضرت امام عبور كرد. گريه اين مرد و تعجبى كه از منزل حضرت امام كرده بود، بسيار عجيب بود.
 

 
آيت‌الله هاشمى رفسنجانى می‌گوید؛ ‌امام پس از عشق و علاقه به خدا و اولياء، بيشترين عشق و علاقه را به مردم داشتند و عشق به مردم را عشق به خدا مى دانستند و پيوسته مى‌فرمودند: دو چيز را دشمنان ما نشناخته اند، يكى اسلام و ديگرى مردم ما.
 
 
 

 
آقای محسن رضايى نقل می‌کند: در ملاقاتى كه با امام داشتيم، گزارشى از فعاليتهاى سپاه در جنگ و جبهه داخلى و ضد انقلاب در سراسر كشور به عرض رسيد. امام فرمودند: ((سپاه بين مردم محبوبيتى پيدا كرده است كه بايد هر روز بيشتر شود. شما همواره خدمت گذار اين مردم باشيد و كوشش كنيد كه هميشه ملت را با خود داشته باشيد.))
 
 

 
آيت‌الله کریمی می‌گوید: يك شب فقيرى براى عرض حاجت به بيرونى امام آمد، چون مكرر آمده بود آقايان با او برخورد خوبى نكردند. حضرت امام از دور مواظب بود وقتى نزديك ما آمد گفت : اين چه طرز برخورد است؟ جواب داده شد: او ديروز آمده است و روز قبل هم آمده بود. امام فرمود: بگذاريد بيايد، محتاج است، نيازمند است و حاجتش او را واداشت كه اينجا بيايد بايد حاجتش را برآورده كنيم و يا با بيانى او را راضى كنيم، نرنجانيد مردم را.
 
 

 
حجت الاسلام انصارى كرمانى نیز نقل می‌کند: هميشه امام به مسئولين سفارش مى كردند كه شما بايد خدمتگزار مردم باشيد، دائما به اعضاى دفتر اخطار مى كردند كه مبادا با مردم بد رفتارى شود و شما حق نداريد جلو مردم را بگيريد.
 
 

 
خانم مصطفوى می‌گوید؛ حضرت امام به تبعيت از بزرگ بانوى اسلام، ساده زيستى را براى خود، مردم و مسئولان تاكيد مى كرد. ايشان تا آخر عمر زندگى ساده و دور از تجمل داشتند.
 
امام ترجيح مى دادند كه در اتاقشان بجاى فرش، موكت باشد كه همواره با مخالفت اطرافيان روبرو مى شدند.
 
 

 
محى الدين فرقانى: در منزل امام در نجف يك فرش قديمى بود كه روزى آن را شسته و روى پشت بام پهن كرديم.
 
وقتى آن را پائين مى آورديم وسط فرش پاره شد. خانم كه اين وضع را ديد به امام گفت : آقا! اجازه مى دهيد اين فرش را بفروشيم و بجاى آن فرش نو بخريم؟
 
امام با همه احترامى كه براى همسرشان قايل بودند جواب منفى به او دادند و به ما فرمودند:
 
با يك جوالدوز وسط فرش را بدوزيد و آن را در اتاق پهن كنيد. ما هم همين كار را كرديم.
 
منبع: حوزه نيوز

انتهاي پيام/