به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران: انقلاب و شور و هیجان انقلابیون، تصاویری مملو از جوانان برخواسته از نیت پاک با رهبری پیر امام جوان فکر، انقلاب و جنگ و دفاع همه جانبه و باز هم تصاویر مملو از جوانانی برخواسته از دامان مادرانی که فرزندانی با شیر پاک و از جان آمیخته پرورش دادند، انقلاب در مسیر ساخت و حرکت و بازهم تصاویر جوانانی در لباس دانش و دانشگاه برخواسته از مکتب تحصیل و تهذیب.
اما آیا سزاوار است انقلابی با این همه تصاویر زیبا و دلنشین، میدان انقلاب پایتختش خالی از تصویری که حس و حال این سال ها را یاد آور باشد.
سال 86 در پی ساخت ایستگاه انقلاب در خط 4 مترو مجسمه میدان انقلاب که در عین سادگی در برگیرنده مفاهیم بزرگی بود و نقش امام را در کنار مردمانی نشان می داد که با حرارت مشت های گره کرده شان آزادی بیداری را فریاد می زدند، از جایگاهش برداشته شد و به گفته مسئولین شهری قرار بود پس از اتمام عملیات عمرانی،دوباره این نماد به میدان بازگردانده شود اما ایستگاه مترو میدان انقلاب افتتاح شد ولی نماد میدان انقلاب بازگردانده نشد و نماد جای خود را به گنبدی مسطح داد که نقشه ساخت طرح جدید آن با اما و اگر های فراوان روبرو بوده است.
پس از آن در سوم مهر 88 مدیر عامل وقت سازمان زیباسازی اعلام کرد تا 22 بهمن 88 مجسمه جدید بر روی گنبد میدان انقلاب نصب خواهد شد اما در20بهمن همان سال از تاخیر ساخت این مجسمه خبر داد و گفت: نیمه اول سال 89 این مجسمه ساخته و نصب خواهد شد.
پس از آن نیز وعده زمستان 89 برای آغاز عملیات ساخت نماد جدید میدان انقلاب از سوی مدیر عامل سازمان زیبا سازی اعلام شد.
اما این بار نیز محقق نشد و در 6 آذر 89 معاون خدمات شهری وقت شهرداری تهران گفت: میدان انقلاب در سال 90 ساخته می شود.
اما باز هم نمادی در میدان نصب نشد، این بار نیز شوشتری مدیر عامل سازمان زیباسازی از نهایی شدن المان انقلاب خبر داد و گفت: تا پایان این دوره مدیریت شهری ساخت این المان آغاز می شود.
یک نسل سومی، کسی که شاید هیچ گاه روزهای پرفراز و نشیب انقلاب یادش نیاید اما در ضمیرش، در احساسش، جای خالی نماد انقلابی میدان را اینگونه می گوید؛ نمادی که از آن می شد تمام خاطرات مردمان نه چندان دور را بازخوانی کرد. جوانی از خاطرات کودکی اش می گوید، وقتی دست در دست مادر به این خیابان می آمد و با مشت کوچک و گره کرده اش انقلاب را تاریخ می کرد، می گوید؛ قصه نبود میدان انقلاب سالهاست که در خاطر ما جا مانده است.
مردی از نماد انقلاب و مردمانش می گوید، نماد میدان انقلاب اگرچه نیست ولی انقلاب و خاطراتش در بین مردم حاکم است و نمی توان نماد انقلاب را از مردم گرفت.
میدان انقلابی که نماد انقلاب حداقل در شهر ماست، باید از پایداری و پایاپایی بالایی برخوردار باشد، نمادی که ریشه در فرهنگ و تمدن مردم انقلاب گر داشته باشد و هر رهگذری را حداقل به قدر یک پلک زدن با انقلاب و اهدافش گره بزند، کافیست مدیران شهری رفته و آن ها که هستند، بدانند در قبال هزاران رهگذر و هزاران  نگاه هر روزه مردم در حال گذر این میدان مسئولند و همین احساس مسئولیت است که این نگاه ها را در بلندای احتزاز پرچم ایران به هم وصل می کند./ل