دیروز خیلی چیزها معلوم شد. معلوم شد مردم نیز به تأسی از رهبرشان همچنان انقلابی‌اند. معلوم شد فرزندان انقلاب، هرگز دیپلمات نشده‌اند که «مبارزه» را فدای «مذاکره» کنند. معلوم شد بصیرت ملت، هم از فتنه‌های سیاسی، بزرگ‌تر است و هم از فتنه‌های اقتصادی. معلوم شد نگرانی مردم از گرانی، معطوف به ندانم‌کاری بعضی دست‌اندرکاران است، نه اصل نظام. معلوم شد از نظر ملت، مشکلات معیشتی، متاثر از ایستادگی پای آرمان‌ها نیست. معلوم شد قوای سه‌گانه بویژه قوه مجریه باید برای این مردم خدایی، بیش از اینها کار کنند. معلوم شد «جمهور» از «رئیس‌جمهور» جلوتر است. معلوم شد سخنران اصلی مراسم، شعارهای ملت شهیدپرور است، نه حرف‌های یکی به نعل و یکی به میخ. معلوم شد «بهار انقلابی‌ها» تکراری نیست، بلکه «بهارنمایی» تکراری است. معلوم شد ملت و ولایت به هم می‌آیند، دولت و مجلس باید خود را به این منظومه برسانند. معلوم شد «وحدت ملی»، ذاتی این مردم است. معلوم شد برای این ملت، احدی نمی‌تواند دایه مهربان‌تر از مادر باشد. معلوم شد این مردم از نسخه‌پیچی‌های «وحدت ملی» و «انتخابات آزاد» بی‌نیازند. معلوم شد فتنه و انحراف، هر 2 باهم، از سرو بلندبالای ملت ایران، کوچک‌ترند. معلوم شد «وحدت» برای این ملت، فریضه است... و معلوم شد چرا «اختلاف‌افکنی تا روز انتخابات، خیانت است»؟! دو: 22 بهمن 91 دشمن فهمید در مبارزه با نظام مقدس جمهوری اسلامی، قبل از قوای سه‌‌گانه، حتی قبل از نیروهای نظامی، با آحاد ملتی طرف است که انقلاب را، اسلام جمهوری اسلامی را و ولایت‌فقیه را مال خود می‌داند. اصلا مهم نیست چند سال از 22 بهمن57 گذشته باشد. مهم این است که دشمن در مواجهه با جمهوری‌اسلامی، در وهله اول با ملت ایران طرف است؛ نه با رئیس‌جمهور ایران، بلکه با جمهور ایران. من به دشمن حق می‌دهم اگر روی شعارهای جمهور بیش از سخنان تکراری رئیس‌جمهور، حساب باز کند. از ورای همین محاسبه، نظرسنجی اخیر موسسه گالوپ، بهتر درک می‌شود. سه: 22 بهمن 91 نشان داد حتی اگر دست تفرقه و اختلاف‌افکنی از آستین فلان سر قوا بیرون بیاید، بازهم «نشاط ملی» مردم ایران صدمه نمی‌بیند. دعوای این و آن، البته مردم را ناراحت می‌کند لیکن ما نشاط ملی خود را، نه از مجلس گرفته‌ایم، نه از دولت. نشاط ملی ما محصول خود‌باوری است که آن هم از صدقه‌سر انقلاب/ جمهوری اسلامی به‌وجود آمده. در مقابله با اختلاف‌افکنی، چرا مردم به شعب ابیطالب بازگردند؟! اختلاف‌افکنان را پس می‌زنند. چرا نشاط ملی خود را خراب کنند؟! دست رد به سینه تفرقه می‌زنند. چرا دنبال جبهه‌های سیاسی حرکت کنند؟! از جبهه ولایت‌فقیه پشتیبانی می‌کنند. چهار: اما حفظ حماسه یوم‌الله 22 بهمن 91 از خود این حماسه، مهم‌تر است. مراقب باید بود. چهار-1: دعوای این و آن، نباید وجه‌المصالحه رفتارهای ناصواب و گفتارهای ناثواب شود. مقابله با بعضی بداخلاقی‌ها، نباید خود همراه با بداخلاقی‌های دیگر شود. مبارزه با برخی اختلاف‌افکنی‌ها، نباید خود باعث تفرقه شود. این عمل به فرامین رهبر نیست؛ همسویی با خط اختلاف و همراهی با خطر تفرقه است. آیا عمل وحدت‌شکنانه، آن‌هم در یوم‌الله 22 بهمن، مقابله با اختلاف است یا همصدایی با اختلاف؟! و آیا نباید دست مسموم انحراف و فتنه را در بعضی اختلاف‌افکنی‌ها متوجه بود؟! چهار- 2: یکی دانستن سهم طرفین دعوا به شیوه کاریکاتوری، یا از آن بدتر، قائل شدن حق بیشتر برای طرف خاطی‌تر، اولا دور زدن وحدت است، ثانیاً جسور کردن اعوان و انصار انحراف است. مع‌الاسف عده‌ای با مفهوم مقدس وحدت نیز کاسبی می‌کنند و علی‌الدوام به بهارنمایان باج می‌دهند. چطور لاریجانی و قالیباف به خاطر عملکردشان در فتنه 88 باید تا ابد تاوان پس بدهند، لیکن منحرفین را باید حالاحالا تحمل کرد؟! چرا بعضی‌ها آنقدر که هوای دولت را دارند، هوای انقلاب اسلامی 300 هزار شهید را ندارند؟! بحث ولایت است یا بحث کاسبی؟! لاریجانی «11 روز خانه‌نشینی» کرده یا قالیباف از «بن‌بست» سخن گفته؟! مع‌الاسف جبهه‌های سیاسی بعضاً دوست دارند ما‌به‌ازای «حزب‌الله»،‌با عرض معذرت، کمی تا قسمتی «خریت» باشد، نه «بصیرت»!! چهار- 3: باید هوشیار بود. مبادا دعوای فلانی و بهمانی، سبب شود که در مقام قضاوت درباره مسؤولان نظام جمهوری اسلامی، مرتکب جفا شویم. این درست که دوست و دشمن، جمهوری اسلامی را به «ملت» می‌شناسند اما مسؤولان نیز برآیند همین جمهوری اسلامی‌اند. از جمله مسؤولان این نظام الهی، شهید مصطفی احمدی‌روشن است؛ او که فقط «نخبه هسته‌ای» نبود! شهید حسن طهرانی‌مقدم است؛ او که فقط «نخبه موشکی» نبود! الحمدلله شمار کثیری از دست‌اندرکاران ما ادامه دهنده راه شهدا هستند. جز این بود، «آقا» شرایط امروز ما را هرگز «خیبری و بدری» نمی‌خواندند. پنج: یوم‌الله 22 بهمن 91 مقدمه مناسبی برای انتخابات خرداد 92 خواهد بود، ان‌شاءالله. مردمی که فردا به این و آن رای خواهند داد، دیروز با حضرت سیدعلی، بیعتی تاریخی و بی‌مثال کردند. قدر مسلم هر دولت و هر رئیس جمهوری، اگر خودش را از اصل 22 بهمن بزرگ‌تر بداند، از همین ملت شهیدپرور تودهنی خواهد خورد. از همین منظر «22 بهمن 91» عطر «9 دی 88» می‌دهد. «بهار» زنده‌تر از آن است که «زنده‌باد بهار» بخواهد. بعضی‌ها از صدقه سر همین ملت و همین ولایت و همین انقلاب، «شکوفه» شده‌اند؛ اینک شکوفه خود را از شکوفایی کل بهار، بزرگ‌تر می‌بینند. شکوفه‌های انقلاب اما ماییم. کوفه‌بازی هر که درآورد، سیلی می‌خورد. *** با این مردم بیدار، انقلاب اسلامی برای دفاع به تنها چیزی که نیاز ندارد «خواب» است. من نیز در این سالیان روزنامه‌نگاری، اگرچه زیاد «دیشب خواب بابا رو دیدم دوباره» اما هرگز مایل نبودم درونی دلم را بیرونی کنم. با این همه... - ایام فتنه 88 دوست و همسنگر پدرم حاج‌اصغر آب‌خضر می‌گفت: دیشب خواب پدرت را دیدم. همان لباس خاکی جبهه تنش بود. طبقه چندم ساختمانی بودیم. از پنجره، درگیری‌های خیابان را نشان اکبر دادم و گفتم: آخرش چه می‌شود؟! عکس روی دیوار را نشان داد و گفت: «با وجود این مرد، انقلاب اسلامی از پس هر فتنه ریز و درشتی بر می‌آید. ما شهدا هوای این مرد را داریم به کنار، علمدار کربلا هم عجیب هوای این مرد را دارد. هر وقت شما می‌گویید «اباالفضل علمدار، خامنه‌ای نگهدار» عباس بن‌علی(ع) به همه ما آماده‌باش می‌دهد». عکس روی دیوار، یکی از تصاویر «آقا» بود در مسجد مقدس جمکران. - چند شب پیش مادربزرگم، خواب «آقا» را دیده بود... به «آقا» گفتم «ما که از دور، دستی بر آتش داریم، فقط چند تا خبر را می‌شنویم و این همه قلب‌مان می‌گیرد، این همه ناراحت می‌شویم. شما چگونه تحمل می‌کنید این همه ماجرا را؟! چگونه تدبیر می‌کنید امور را؟!». «آقا» لبخندی زد و عکس روی دیوار را نشانم داد. عکس روی دیوار، یکی از تصاویر «آقا» بود در مسجد مقدس جمکران. *** آهای مسؤولان! مانیفست ما همان سرود «دیشب خواب بابا رو دیدم دوباره» است. مانیفست ما این است؛ «در جنگ با دشمن، ننگه که سازش کرد...».