این تصاویر زیبا و جالب برای یک مجموعه مستند حیات‌وحش موسوم به «پنگوئنها: جاسوسی در ازدحام» به ثبت رسیده‌اند.

17 دوربین رباتیک به شکل تخم پنگوئن، پنگوئن و توده‌های برف، بیش از 1000 ساعت فیلم را از زندگی این موجودات طی 300 روز شرایط سخت با دمای منفی 40 درجه سانتیگراد ثبت کرده‌اند.

از جمله جزئیات به نمایش درآمده در این مجموعه، چگونگی همسریابی پنگوئنهاست که در آن پنگوئن نر با یک صدای خاص که در مجموعه بیش از 50 هزار تایی پنگوئنها قابل تشخیص باشد، به دنبال جفت می‌گردد. در این زمان اگر یک پنگوئن ماده به آن علاقه‌مند شود، حرکات بدنی آن را تقلید کرده و تا چند دقیقه در همان حال می‌مانند تا سایرین نیز متوجه و آگاه شوند.

هر چند در نهایت، برخی از این تلاش‌ها نافرجام بوده و تعدادی از این موجودات نر تنها می‌مانند. برای پنگوئن‌های ماده، انتخاب سالم‌ترین و مناسب‌ترین همسر بسیار ضروری است و بسیاری از شرکای احتمالی در صورت برخوردار نبودن از این معیارها کنار گذاشته می‌شوند. اگرچه این انتخاب سخت نیز در جهت پرورش یک جوجه در دمای زیر 40 درجه است، از این رو جفت‌هایی مناسب‌ترند که بتوانند در این دما طاقت بیاورند.

مشاهده جفت‌گیری سایر پنگوئن‌ها باعث حسادت موجودات تنها مانده شده و پنگوئن‌های مجرد تلاش می‌کنند به هر شکل در رابطه جفت‌ها اختلال ایجاد کنند.

پس از جفت‌گیری، پنگوئن‌ها برای دو هفته صبر می‌کنند تا اولین تخم‌گذاری انجام شود. انجام این کار در سرمای شدید قطبی بسیار مشکل است. اگر تخم پنگوئن برای مدت طولانی روی یخ بماند، جنین درون آن منجمد می‌شود. پنگوئن‌های پدر به عنوان فداکارترین والد طبیعت مسؤول حفاظت از تخم پنگوئن هستند؛ اما انتقال این محموله به آن نیز کار مهارت‌آمیزی است.

پنگوئن‌های مادر در ابتدا کمی برای ترک تخم پنگوئن تردید داشته، از این رو پنگوئن پدر به نمایش کیسه نوزاد خود می‌پردازد تا اطمینان مادر را از سلامت جنین بدست آورد.

پنگوئن‌های ماده سپس برای ذخیره مواد غذایی، همسر و جنین جوجه خود را ترک می‌کنند. جوجه پنگوئن پس از دو ماه به دنیا آمده و بسیار گرسنه است ؛ از این رو مادران آنها یک مسافت 120 کیلومتری را به اقیانوس برای ماهی‌گیری طی می‌کنند که حدود دو ماه سفر است. این غذاها در بدن پنگوئن ماده ذخیره شده که برای سه ماه نگهداری می‌شود.

پس از هفته‌ها انتظار و پایان یافتن ذخیره غذایی پنگوئن پدر که در شکم آن ذخیره شده، پنگوئن‌های مادر باز می‌گردند؛ اما یافتن همسر آنها در میان هزاران پنگوئن نر آسان نبوده، از این رو نرها یک نوع رژه شناسایی انجام داده و خانواده‌ها برای اولین بار گرد هم می‌آیند. در این زمان پنگوئن پدر باید برای تامین غذا به سمت اقیانوس برود.

آب‌وهوای قطب متغیر بوده و ممکن است شرایط توفانی و شدیدتری رخ بدهد که به همین دلیل، پنگوئن‌های مادر، جوجه‌ها را در زمان غیبت پدرها در زیر پرهای خود قرار می‌دهد تا در امان بمانند. اگرچه در این زمان خطر له شدن برای جوجه‌ها وجود دارد.

با بزرگتر شدن جوجه‌ها، مادران مراقبت خود را برای پرورش و کمک به راه رفتن آنها بیشتر می‌کنند. پنگوئن‌های ماده‌ای که جفت نداشته و بالطبع جوجه هم ندارند، تلاش می‌کنند جوجه‌های دیگران را دزدیده و به لانه خود ببرند که با ممانعت شدید مادران جوجه‌ها مواجه می‌شود.

در اوایل تابستان که این جوجه‌ها دو ماهه و به قولی نوجوان شده‌اند، والدین آنها را در یک جا جمع کرده و به نگهداری از آنها می‌پردازند. در نهایت پس از پنج ماه این جوجه‌ها که کاملا بزرگ شده اند، برای آخرین بار غذای خود را دریافت کرده و سپس برای اولین شنای خود و زندگی به شکل مستقل به دریا می‌روند.

این مستند توسط فرد ریک اولیور 36 ساله، دانشمند و فیلمبردار فرانسوی- استرالیایی و مارتین پاسینگهام ساخته شده که نتیجه یک سال کار آنها در قطب جنوب برای جمع‌آوری این تصاویر است. این محققان برای ثبت زندگی پنگوئنهای امپراتور حتی دماهای منفی 40 درجه سانتیگراد را نیز تحمل کرده‌اند.

منبع: ايسنا