به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، جالب اینجاست که اغلب زوج ها از کشورهای مختلف دور هم جمع شده و به یک زبان هم صحبت نمی کنند.
خانم مون بانی خیر این مراسم تنها 5 ماه پس از مرگ شوهر 92 ساله اش چنین ازدواجی را برپا کرد.
بسیاری از زوج ها همدیگر را نیز نمی شناسند و تنها بمدت چند روز کنار هم بوده و پس از عقد در مراسم عروسی خود حاضر می شدند.
رسم ازدواج های جمعیتی از دهه 1960 در امریکا رواج یافته و بعد سراسر دنیا را فراگرفت.
ازوداج 3 هزار زوج در سال 1997 در واشنگتن و دو سال بعد از آن ازوداج 21 هزار زوج در سئول از نمونه های این گونه ازوداج هاست که توسط خیرین و سازمانهای خیریه برگزار می شود و اغلب با هدف آسان گرفتن ازدواج دنبال می شود.
در مراسم اخیر 400 زوج همگی عضوی یک کلیسا بودند که تصمیم گرفتند تا ازوداج کنند.
من کمی استرس دارم! این جمله جین دیویدسون دانشجو و داماد اهل امریکاست که همراه پدر امریکایی و مادر ژاپنی اش در مراسم حاضر شده تا با کوتونا شیموزوی 21 ساله و اهل ژاپن ازدواج کند. داماد می گوید من اصلا ژاپنی بلد نیستم و بعد از ازدواج باید یاد بگیرم و این در حالی است که مادرش ژاپنی بوده ولی وی زبان مادری یاد نگرفته است.
لیزا نیز اهل ترینیداد و توباگوست که هوبرت –داماد لهستانی- را از روی اسکایپ پیدا کرده و سپس ئالدین خود را در جریان گذاشته و حالا در این استادیوم با هم ازدواج کردند.
آهنگ انتخابی برای عروسی آهنگ ترکیبی بود تا ملتهای مختلف بتوانند با آهنگ کنار بیایند.