به گزارش خبرنگار دانشگاه باشگاه خبرنگاران، طرح بحث از ضرورت کرسي هاي آزاد انديشي به بهمن ماه سال 81 بر مي گردد، نقطه شروع ماجرا، سخنان رهبري در ديدار اعضاي انجمن اهل قلم بود و طي سال هاي گذشته در ديدارهاي مختلف ايشان با نخبگان و دانشجويان کشور شاهد تأکيد دوباره و عتاب آلود رهبر بخاطر عدم تحقق مطالبه ي معظم له در اين مورد بوديم.

منشور سخنان رهبر معظم انقلاب در مورد کرسي‌هاي آزاد انديشي

ايشان فرمودند: فکر کنيد، بگوييد، بنويسيد، در مجامع خودتان منعکس کنيد آن کرسي هاي آزاد انديشي را که من صد بار با کم و رناديش، تأکيد کردم راه بياندازيد، اين مي‌شود يک فضا، وقتي يک فضاي گفتماني به‌وجود آيد همه در آن فضا فکر مي کنند، همه در آن فضا جهت‌گيري و کار مي‌کنند، اين همان چيزي است که شما مي‌خواهيد عزيزان من روي مسائل فکر کنيد تا به نتيجه برسيد، نهضت آزادي فکري اي که من پيشنهاد کردم در دانشگاه و حوزه راه بيافتد براي همين است تريبون هاي آزاد بگذارند و با هم بحث کنند، منتها نه متعصبانه و لجوجانه و تحريک شده به‌وسيله جريانات سياسي و احزاب سياسي که فقط به فکر آينده کوتاه مدت و مقاصد خودشان هستند.پس از سخنراني، عده‌اي از دانش‌آموختگان و پژوهشگران حوزه علميه، در نامه‌اي 3 روش را به ايشان پيشنهاد دادند، (تشکيل کرسي‌هاي نظريه‌پردازي، کرسي‌هاي پاسخ به سوالات و شبهات و کرسي‌هاي نقد و مناظره) که مورد تأييد ايشان قرار گرفت و هر 3 روش علمي و معقول دانسته شدند.

با وجود تأکيد رهبري در عرصه عمل تنها کرسي هاي نظريه پردازي آن‌هم بيشتر در حوزه و کمتر در دانشگاه و تاحدودي کرسي‌هاي پاسخ به شبهات برگزار شدند.

از سال 81 تاکنون مي توان ادعا کرد هيچ نتيجه عملي و ملموسي که حاکي از تغيير فضاي حوزه و دانشگاه به طرف تحقق اين 3 پيشنهاد باشد، به دست نيامده و پيشنهادهاي مذکور همچنان بر زمين مانده‌اند.

بيانات صريح و اعتراض آميز رهبر انقلاب در ابراز عدم رضايت از برگزاري کرسي‌هاي نظريه‌پردازي، راه بهانه‌جويي را براي همه دلسوزان نظام و رهبري بسته است و ديگر نمي‌توان به بهانه مصلحت انديشي اين فرمان و فريضه عمومي را فرو گذارد.

يکي از اهداف رهبري از بيان چنين پيشنهادي به حرکت افتادن عقول و خرد ورزي در ريشه‌ها و مبناها است، نه صرفا برپايي يک ميز.

مناظره يا تريبون آزاد دانشجويي

از ديگر هدف‌هاي معظم له، ايجاد آزادي براي تفکرات و تضارت آرا با رويکرد هاي علمي و محققانه است و نه صرفا آزادي براي وارد شدن به هر عرصه‌اي بدون تخصص و امکان داوري.

رهبر معظم انقلاب در ديدارشان با نخبگان فرمودند: اگر بخواهيم در زمينه گسترش و توسعه واقعي فرهنگ و انديشه و علم حقيقتا کار کنيم احتياج به آزاد انديشي داريم. آزاد انديشي در جامعه ما يک شعار مظلوم است، تا گفته مي‌شود آزاد انديشي عده‌اي فوري خيال مي کنند که بناست همه بنيان‌هاي اصيل در هم شکسته شود و آنها چون به آن بنيان ها دلسبته‌اند مي‌ترسند، عده‌اي ديگر هم تلقي مي‌کنند که با آزاد انديشي بايد اين بنيان‌ها شکسته شود هر دو گروه به آزاد انديشي ظلم مي‌کنند.

حفظ کرسي‌هاي آزاد انديشي و روشنفکري نه‌تنها رکن عمل دانشجويان بلکه وظيفه آنهاست، با برگزاري با کيفيت کرسي‌هاي آزاد انديشي علاوه برحل معضلات سياسي، فرهنگي و اعتقادي در دانشگاه‌ها امکان ارائه راهکارهاي مناسب براي معضلات جهاني فراهم مي‌شود.

از جمله مصائب آزاد انديشي مي توان به موارد زير نام برد:

1. مشکل انگيزه و ترس
2. مشکل ندانستن و محدوديت در شيوه‌ها
3. مسئله موضوعات مورد بحث در کرسي‌ها
4. چهره هاي هميشه ثابت کرسي ها
5. نبودن متولي دانشجويي و اتاق فکر جدي براي مديريت و راه‌اندازي کرسي‌ها
6. مشکلات امنيتي
7. بي توجهي رسانه‌اي

انتهاي پيام/