امتحان الهی برای فرشتگان به مردودی ابلیس منجر شد، تکبر و غرور ابلیس را از درگاه الهی بیرون راند و خودخواهی و خود برتر بینی راهی جدا از مسیر الهی برای او رقم زد.

حضرت علی (ع) در خطبه 192 نهج البلاغه در این باره می فرماید؛ تعصب و نفرت او را فرا گرفت و به جهت خلقتش بر آدم افتخار کرد و به سبب اصل و ریشه اش به آدم تعصب ورزید از این رو این دشمن خدا، پیشوای متعصبان و سر سلسله ی مستکبران شد.

وقتی به زندگی های روزمره خودمان نگاه می کنیم کم نیستند و کم نیست اعمالی که از روی خود خواهی و تعصب انجام می دهیم، گویی حواسمان نیست که خداوند دانا به آشکار و نهان است و به همه ی افعال و افکار ما احاطه دارد.

نسبت به فقیری احساس برتری می کنیم و فکر می کنیم در جایگاه بالاتری قرار داریم.

گاهی با اندکی مال، گاهی با مقداری قدرت، گاهی حتی با توقیفات الهی که نصیبمان می شود، فریفته می شویم و فراموشمان می شود که هر چه هست از اوست.

حس و رفتار خودخواهی و خود برتر بینی، پرده ای ایجاد می کند بین ما و خدایی که همه ی عزت از اوست.