به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران زنجان به نظر می رسد، این روستا با قدمتی که به دوره ساسانی بر می گردد، می تواند در جذب گردشگر  ایفای نقش کند. درست در گذر از سر راه رودبار به زنجان درست در جنوب رودخانه قزل اوزن و دامنه های شمالی، کوهستان معروف قاپلان تی ، در غرب منجیل و شمال شرقی زنجان و روستایی با سابقه تاریخی طولانی با طبیعت بکر و زیبا قرار گرفته است. تشویر روستایی با قدمت طولانی از نواحی با اهمیت منطقه طارم به شمار می رود. آثار تاریخی برجامانده در پیرامون روستا به دوره ساسانی تعلق دارد، و حکایت از اهمیت این ناحیه در آن دوران بوده است. وجود آتشکده تشویر و سایر بناهای تاریخی در این روستا ، قدمت طولانی استقرار جامعه انسانی در این روستا را به تصویر کشیده است. این روستا در یک ناحیه کوهستانی استقرار یافته و بافت مسکونی متمرکزی دارد، طوری که به وسیله کوههای رکان ، قلعه پره و قاپلان تی محصور شده است. دامنه این کوهها به ویژه قاپلان تی ، چشم انداز های بسیار زیبایی و مناظر دلپذیری را خلق کرده اند. در گذز از میان این روستا عبور رودخانه امیر آباد ، علاوه بر جلوه زیبایی که به روستا بخشیده ، مزارع و باغات را نیز سرسبز کرده است.

 در تشویر تعدادی اثر تاریخی و فرهنگی به جامانده ، که در زمره میراث تاریخی و فرهنگی استان به شمار می رود. وجود مسجد و گورستان تاریخی در کنار آتشکده ساسانی تشویر، جزو آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری این روستا به حساب می آیند.

آتشکده تشوير

این آتشکده در میان گورستان تاریخی با سنگ و ساروج و با طرح چهار طاقی در ابعاد 4*4 متر مربع ، با پوشش گنبدی شکل ساخته شده است. این نوع ترکیب یادآور سبک معماری آتشکده های دوره ساسانی است.در مورد آتشکده رستا باید گفت، بر خلاف آتشکده های عظیم دولتی و تشریفاتی که آن زمان ها بوده، به عنوان آتشکده محلی مورد استفاده قرار می گرفته ، که با گذشت زمان ، پیرامون آن به گورستان تبدیل شده است. برگزاری مراسم ویژه شب یلدا، چهار شنبه سوری ، عید نوروز، اعیاد فطر و قربان و زاد روز بزرگان دینی و نیز ایام عزاداری ماههای محرم و صفر از مهمترین مراسم و آیین های ملی و مذهبی اهالی روستای تشویر است که کما بیش در سایر روستاهای استان برگزار می شود.

 هنرهای دستی این روستا با ، فراهم شدن زمینه مساعد دامداری و فرآوری پشم ، شرایط بافت قالی ، جاجیم و گلیم را در روستا مهیا کرده، طوری که دختران و زنان تشویری ، در طول سال به تولید انواع هنرهای دستی از جمله دستکش، شال گردن و کلاه پشمی نیز می پردازند.

پوشش محلى و سنتى زنان و مردان  اين منطقه بسیار جالب و قابل توجه است. پوشش مردان را کت و شلوار معمولی با کلاه نمدی با نام محلی کچه بورک و گیوه یا چارق تشکیل می دهد و پوشش محلى زنان نیز از چندین تكه لباس و تزیینات متفاوت چون انگشتر، النگو و... تشكیل شده كه بسته به قدرت اقتصادی افراد، زینت های مختلفی نیز با این لباس ها استفاده می شوند. برخی از این لباس ها عبارتند از: نوعی پوشش که شامل پارچه اى مخصوص برای محافظت از موى سر است.

چنه التى (زیرچانه): ابزاری است كه از سكه هاى قلاب دار به هم پیوسته و یا منجوق هاى رنگارنگ تشكیل شده و جهت حفاظت پوشن استفاده مى شود و نوعی زینت نیز به شمار می آید.

یاشماق: نوعى روسرى كه براى پوشش دهان، چانه و گردن استفاده مى شود.

جلیزقا: پوشش مخصوص بالاتنه است که بدون آستین بوده ونوع آستین دارآن یل نام دارد.

کوینک: پوششی که اندكی بلنرتر از جلیزقا بوده و زیر آن استفاده می شود. این پوشش از طرح ها و رنگ های گرم انتخاب می شود.

تومان: پوششی که به دو نوع بلند و کوتاه تقسیم می شود. نوع بلند آن شلیته و نوع کوتاه آن قصاتومان نام دارد. معمولاً شلیته توسط افراد مسن و قصاتومان توسط جوانان مورد استفاده قرار می گیرد.

شلوار: این پوشش از پارچه ضخیم و تیره رنگ انتخاب می شود.

نیم ساق: نوعی جوراب شلواری است که در میهمانی ها و مسافرت ها استفاده می شود./ع