به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مشهد، در بیست میلیون واژه‌ی پارسی، نمی توان سین هشتم را برای هفت سین‌های نوروزی پیدا کرد و این شگفتی بزرگی است.

آنچه در این سفره قرار می گیرد باید دارای پنج ویژگی باشد:

1. پارسی باشد

2. با بند واژهٔ «س» آغاز شود

3. ریشهٔ گیاهی داشته باشد

4. خوردنی باشد

5. اسم مرکب نباشد. یعنی نام آن ها از واژه های ترکیبی مانند سبزی پلو، ساخته نشده باشد

بنابراین غیر از این موارد اگر چه با بندواژهٔ «س» هم آغاز شده باشد را نمی‌توان جزء هفت سین به شمار آورد. در زبان پارسی، تنها هفت چیز این ویژگی‌ها را دارند:

• سبزه - نماد نوزایی (تولد دوباره)
• سیب - نماد زیبایی و تندرستی
• سمنو - نماد فراوانی(برکت)
• سیر - نماد پزشکی(درمان یا طب)
• سنجد - نماد عشق
• سرکه - نماد شکیبایی و عمر
• سماق – نماد رنگِ طلوع خورشید

کلمات مرکب مانند سیب زمینی و سیرترشی و کلماتی که مربوط به غیر روییدنی خوراکی مانند سپند، سنبل و سکه و غیره باشند در این محدود قرار نگرفته و از جزو سین‌های اصلی به شمار نمی آیند.

هرچند که در سفره ی هفت سین باید به هرحال هفت قلم که با آوای «سین» آغاز می‌شود چیده شوند، ولی برای زینت و چیدمان دلپذیرتر سفرهٔ هفت سین، تقریباً همهٔ خانواده‌های ایرانی اجزای دیگری هم در سفره می‌چینند و در آرایش و رنگ آمیزی سفره شان نهایت خوش سلیقگی را دارند. از دیگر اقلامی که برخی از افراد به ویژه ایرانیان در سفره های هفت سین به کار می برند می توان به این موارد اشاره کرد:

· کتاب به نشانه ی خرد و تمدن : مسلمانان قرآن می گذارند و گاه دیوان حافظ و شاهنامه.

· آینه

· یک جفت شمعدان اصیل ایرانی یا نوروزی

· ماهی سرخ

· آجیل و شکلات

· تخم مرغ رنگی

· گلاب

· کاسه‌ای از آب که یک عدد سیب به نشانه ی زمین در فضا در آن غوطه ور است.

· نوعی شیرینی ایرانی مانند باقلوا و یا شیرینی آردنخودچی./س