به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ، تمام بارقه های سپید و سیاه روزگار گاهی به خط خوش ، گاهی خط خطی هایی که بر روی صفحه ی تقدیر مان نقش می بندد.
 روزی در رویایی، شبی در دعایی، و گاهی در لبخند و اشکی مکتوب می شود.
 و تمام اندیشه ها و رویاهایمان می شود خطی، جاده ای در افق زیبای زیستن، و شاید با تدبیری سست و بی مایه کالبدی بی جان بر تن کنیم.
 گاهی می بینیم آنچه را که نداریم ولی می خندیم و امید داریم به فردایی که در پس نداشته هایمان نوشته می شود.
 و گاهی چشم فرو می بندیم بر رو همه داشته ها و خود را دست بسته تقدیم تقدیر مقرر نشده ای قرار می دهیم.
 دخترک کوچکی که سرفه های بی شمار رنگ از رخسارش ربوده بود،  از قصه ی شاپرک ها می گوید از پریان و رنگ شروع فردا.
مرد ابرو در هم کشیده ای از بد عهدی روزگار می نالد که با او نساخته و شب و روزش را گم کرده زن جوانی که صدای کودکش را سال هاست نشینده، می گوید:  همین که صدای لی لی کودکانه دخترم را می شنوم برای خوشبختی کافیست چه می شود که زندگی رنگ می گیرد؟
 دختر جوانی می گوید:  همه چیز در نگاه و عمل و تلاش خود ماست و سر نوشت در دستان تدبیر ماست مرد جوان تابلوی سفید زندگی را فرصتی می داند  که رنگ می خورد با چشم بینایی خوب می بیند و حس بودنی که هر لحظه برای توست .
گاهی رویش یک گیاه، شبنم صبحی که می چکد از گل همیشه بهار،  کوه های سفید و پایدار ، آواز خوش پرنده ای کوچک و صدای باران و بازان، خواب خوشبختی در بیداری می شود./ز