مدال و نشان با مراتب گوناگون از قدیم در تاریخ سیاسی کشورها مطرح بوده و به مرور زمان دگرگونی هایی در کم و کیف آنها به وجود آمده است.  بیشترین اطلاعات قابل توجه درمورد اعطای نشان به مفهوم امروزین آن، مربوط به عصر قاجار می باشد. در اوایل قرن نوزدهم که دولت ایران روابط سیاسی و تجاری خود را با کشورهای اروپایی بسط و توسعه داد، از طرف سلاطین کشورهای مزبور ضمن سایر هدایای ارسالی، مدال هایی نیز اهدا می شد که در عوض می بایست از طرف ایران نیز در این مورد اقدام می شد؛ بنابراین موضوع تهیه نشان از اینجا مورد توجه قرار گرفت و به تدریج این مسئله تحت ضابطه و ترتیب مشخص و معینی در آمد.

در دوره رضاشاه همچنان که در پانزدهم اردیبهشت 1304 خورشیدی قانون نسخ القاب و درجات نظامی سابق از مجلس گذشت، مسئله اعطای نشان ها نیز تا حدود زیادی محدود شد، اما در دوره پهلوی دوم، بار دیگر، انواع و اقسام نشانها رایج شد. در این دوره نشان های رسمی کشور شامل 3 دسته پهلوی، تاج ایران و همایون بود و  ریاست کمیسیون نشان های سه گانه با شخص شاه بود. 

نشان پهلوی که عالی ترین نشان کشوری بود مخصوص شاه، ولیعهد و منحصراً به سلاطین و روسای کشورهای خارجی اعطا می شد. هر کدام از نشان های تاج و همایون دارای 5 درجه بود و به تفاوت درجات از طلا و نقره و برنز ساخته می شد. پیشنهاد اعطای نشان تاج برای مستخدمین دولتی، از سوی وزارتخانه های مربوط داده می شد و پس از فوت شخص، نشان تاج به دفتر کل نشان ها مسترد می شد؛ ولی فرمان نشان نزد بازماندگان به یادگار می ماند. گاه نشان همایون به کارمندان دولتی که مدت 12 سال با لیاقت خدمت کرده بودند، داده می شد. علاوه بر اینها نشان های هفت پیکر و آریا مهر نیز مورد استفاده بود.

علاقه مندان جهت بازدید از این نمایشگاه می توانند همه روزه از ساعت 9 تا 17 به کاخ صاحبقرانیه مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران واقع در میدان شهید باهنر (نیاوران) مراجعه کنند./ي2