در اين گزارش حكمت 232 نهج البلاغه مورد بررسي قرار خواهد گرفت.

به گزارش خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران؛ درهاي آسمان هميشه گشوده اند و اهل زمين را فرا مي خوانند خوش به سعادت آناني كه به سمت آسمان در حركتنند و بد به حال آنان كه اين درهاي عظيم را نمي بينند و پايبند زمين شده اند. و هراس از آن روزي كه درهاي آسمان بسته شدند و عده اي در زمين باقي بمانند.
اهل آسمانيم و از آن خداييم و بايد به او برگرديم.
اما آنچه بسيار مهم است اين است كه در زندگي آنجه انجام مي دهيم را براي خدا بدانيم يعني اگر در معاشرت با ديگر بنده هاي خداييم هر آنچه مي كنيم نيست آن باشد كه براي خدا كنيم اگر چيزي بخشيديم انتظار پاسخ از كسي نداشته باشيم ويا اگر كم و كوچك است از بخشش آن شرم نكنيم؛ زيرا طرف حسابمان كسي است كه در مقابل كوچكترين كوچكترها، بيشترين ها را مي بخشد.
حضرت علي (ع) در حكت 232 نهج ابلاغه در اين باره اينگونه مي فرمايد؛ آن كس كه با دست كوتاه ببخشد، از دستي بلند پاداش گيرد، آنچه انسان از اموال خود در راه خير و نيكي انفاق مي كند هر چند كم باشد خداوند پاداش او بسيار مي دهد.
پس اگر نيكي و خوبي مي كنيم طرف مقابلمان را خدا بدانيم كه خوبترين براي معامله است.
اين كه خدا به ا ندازه مال و چيزي كه بخشيده ايم به ما نمي بخشد بلكه به اندازه فكر و نيت پاك و زلالمان به ما خواهد بخشيد هر چه پاكتر و زلالتر يقينا پاداش بيشتر و بالاتر است پس هميشه ببخش زماني كه دستي كه آنچه را تو مي بخشي مي گيرد دست خداست..../
گزارش از نرجس رئيسي
برچسب ها: بررسی ، خدا ، حکمت ، قرار
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
نظرات کاربران
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۱
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۰۰:۱۰ ۱۰ فروردين ۱۳۹۲
زیبا بود
آخرین اخبار