اقا محمد عزیز ...هنر مند نما جماعت و جماعت بی هویت کشته مردشون ......به مرحله ای از سقوط یا سعود رسیدن که بر خودشون واجب و لازم میبینن که حتما یه جورایی خودشونو انگشت نما و جیغ درست کنن که اون کمبوده که ناشی از دیده نشدنشونه رو به هر نحو ممکن جبران کنن(البته تو جامعه اسلامی مون ) ...حالا میخواد با ارایشهای زننده و عجیب و غریب و ناهنجار باشه یا طرز لباس پوشیدنشون ...مرداشونم همینجور ....خوب دقت کن ...قیافه های انسانی و قشنگی که نعمت خداست رو به چه شکلای نا مانوسی در اوردن ....کلاهای پت و متی النگ دولنگ اویزون کردنای خنده دار ...یا اون بنده خدای سفید پوش ابویه اون (.....) درسته سفید نشونه پاکیه نه تو مجلس عزا و ختم ...نمی شد تو هم مثل باقی مردم یه کت وشلوار معمولی تر بپوشی ؟ با اون لباس سفید گل منگولی ...مثلا من چه استنباطی از رفتار مثلا شمای الگوی جامعه داشته باشم ؟ یا اون پیره زنه ...ننه جون تو هم مثه بی بی مسن من پات لب گوره ...اخه تو دیگه دنبال چی هستی که روسریه نصفه میپوشی ؟ دیده شدن نهایت امال و ارزویه ایناست ...مفت باشه کوفت باشه ....دیده بشن تو بگو برو جهنم .....

آفرین به آقا مرتضی.شعر قشنگی بود.

روحش شاد-راستی آقا محمد! من هم بعضی مواقع اشتباه می کنم. ثواب هست، نه صواب!

مگه سنکوب نکرده بود