گلوبال ريسرچ /
تلاش آمريکا و ناتو براي دستيابي به طلاي سياه سوريه
بر اساس آمارهاي سازمان اطلاعات انرژي امريکا، ذخاير نفتي ثابت شده سوريه بالغ بر دو و نيم ميليارد بشکه برآورد شده که اين آمار بيشتر از ذخاير نفتي همه کشورهاي همسايه آن به استثناء عراق است که اين امر سوريه را به يکي از بزرگترين توليد کنندگان و صادرکنندگان نفت خام در خاورميانه تبديل مي کند.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، پايگاه اينترنتي گلوبال ريسرچ در گزارشي به قلم "مانليو دينوچي" با عنوان " جغرافياي سياسي نفت و خط لوله : تلاش امريکا - ناتو براي دستيابي به طلاي سياه سوريه " مي نويسد: اين کشور همچنين ذخاير گاز طبيعي دارد که سابقا براي مصرف داخلي اين کشور به ويژه براي نيروگاه هاي آن استفاده مي شد. اما سازمان اطلاعات انرژي امريکا گزارش داد از سال 1964 تاکنون مجوز اکتشاف و استخراج ذخاير معدني سوريه تنها براي سازمان هاي دولتي اين کشور صادر شده است.
اين کشور تا سال 2010 ميلادي درآمد ساليانه بيش از چهار ميليارد دلار از صادرات نفت به ويژه به اروپا به دست مي آورد اما اکنون با آغاز جنگ در سوريه همه چيز عوض شده است.
تلاش و تمرکز راهبردي امريکا - ناتو در سوريه اکنون به موضوع کمک به شورشيان براي تحت کنترل گرفتن ميادين نفتي براي اهداف دوجانبه خود معطوف شده است: براي محروم کردن دولت سوريه از درآمدهاي صادراتي آن و نيز اطمينان از بهره بردن از ذخاير بسيار غني سوريه در آينده از طريق شورشيان تحت کنترل شرکت هاي نفتي بزرگ غربي.
به عبارت ديگر مي توان گفت ناتو و امريکا در پايان اين راه ، کنترل خط لوله هاي اين کشور را در سر مي پرورانند. بارها شورشيان در مناطق مختلف به ويژه نزديک حمص که يکي از دو پالايشگاه سوريه قرار دارد ، خرابکاريهايي را در خط لوله هاي اين کشور انجام دادند تا مانع از عرضه فراورده هاي نفتي شوند.
" جنگ بر سر خط لوله ها" از قبل آغاز شده است : در دوران تهاجم به عراق در سال 2003 امريکا خط لوله کرکوک - بانياس که نفت خام عراق را به سوريه منتقل مي کرد ، تخريب کرد. سپس در چالشي مقابل تحريم هاي واشنگتن، دمشق و بغداد طرحي را براي احداث دو خط لوله نفتي و يک خط لوله انتقال گاز از طريق سوريه که ميادين نفتي عراق را به مديترانه و سپس به بازارهاي بين المللي منتقل مي کرد ، پيش گرفتند.
حتي اقدام خطرناک تر براي منافع غرب، توافقنامه اي بود که ماه مه سال 2011 ميلادي بين دمشق، بغداد و تهران امضا شد و در خصوص احداث خط لوله انتقال گاز از طريق عراق بود که گاز طبيعي ايران را به سوريه و از آنجا به بازارهاي خارجي منتقل مي کرد.
