خاطره‌ای از علامه سیدهبةالدین شهرستانی
وبلاگ پيچک سر به هوا نوشت:در یکی از سال‌ها رودخانۀ دجله طغیان کرد و سیلاب، قسمتی از ساختمان‌های کنار سد دجله را خراب کرد و تلفات جانی و مالی به بار آورد......
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،
علامه علی دوانی:
"… در یکی از سال‌ها رودخانۀ دجله طغیان کرد و سیلاب، قسمتی از ساختمان‌های کنار سد دجله را خراب کرد و تلفات جانی و مالی به بار آورد.
"… در یکی از سال‌ها رودخانۀ دجله طغیان کرد و سیلاب، قسمتی از ساختمان‌های کنار سد دجله را خراب کرد و تلفات جانی و مالی به بار آورد.
در همان ایام روزی در محضر مرحوم [علامه سیدهبةالدین] شهرستانی (+) از طغیان دجله و جریان آب و تلفات آن سخن به میان آمد. یک نفر در آن میان گفت: آری، تمام اینها از گناه و معصیت و نکبت اعمال ما سرچشمه گرفته است.
مرحوم شهرستانی گفت: آری، این بلا و سانحه از نکبت اعمال ما و بر اثر گناه ماست، اما کدام گناه؟ دروغ گفتن، غیبت کردن، نماز نخواندن، روزه نگرفتن؟ اینها همه گناه است و مسلماً تأثیر سوء و عاقبت بدی دارد. اما نه در اینجا! طغیان دجله و آمدن سیل چه مناسبتی با این گناهان دارد؟ گناه ما در اینجا این است که چرا قبلاً و به موقع سد را تعمیر نکردیم و آن را تبدیل ننمودیم و علاج واقعه را قبل از وقوع نکردیم و دست روی هم نهاده و بی‌خبر نشستیم تا سیل آمد و این صدمات را وارد ساخت… آری از گناه ماست، اما این نوع گناه!”
[مفاخر اسلام، علی دوانی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ج۱۳، صص۱۰۳-۱۰۴]
