در مراسم اعلام نامزدی شما دو نفر از فرزندان آقای هاشمی‌ رفسنجانی در همایش حضور داشتند. حضور «فاطمه» و «یاسر» هاشمی پیام خاصی داشت؟

این‌گونه حوادث و حضورها یک برداشت‌هایی در جامعه ایجاد می‌کند. برداشت همه هم آزاد است. این سوال را من خیلی نباید پاسخ دهم. خود مردم و مخاطبان برداشت‌هایی‌ خواهند داشت. من با آیت‌الله هاشمی روابط کاری نزدیکی داشته‌ام. بیش از 30 سال ما با هم کار کردیم، 9 سال در مجلس، هشت‌ سال در زمان جنگ، در مجمع تشخیص مصلحت و در مجلس خبرگان رهبری با هم بوده‌ایم و الان هم هستیم. در دوره‌ای که آقای هاشمی رئیس دولت بودند، همکار بودیم. طبیعی است که من به آقای هاشمی نزدیک باشم. مشی ایشان را هم که مشی معتدلانه است و برنامه‌هایشان براساس خردگرایی و اعتدال است، می‌پسندم. این‌گونه قرابت و نزدیکی فکری وجود دارد. کما اینکه با دیگر بزرگان این کشور هم من روابط کاری داشته‌ام.

شما پس از اطمینان از عدم حضور هاشمی و خاتمی نامزدی خود را اعلام کردید. درست است؟

من برای کاندیداتوری با خیلی از دوستان مجمع تشخیص، مجلس شورای اسلامی، خبرگان و سیاسیون که رابطه نزدیک دارم، مشورت کردم. در این زمینه با آقای هاشمی و آقای خاتمی هم مشورت کردم. از آنها سوال کردم که کاندیدا خواهند شد یا نه؛ آقای هاشمی گفتند که من قصد کاندیداتوری ندارم. آقای خاتمی هم گفتند که من قصد کاندیداتوری ندارم. بنابراین اگر من گفتم این دو بزرگوار کاندیدا نخواهند شد، مستند به کلام خودشان بود.

در زمان دبیری شورایعالی امنیت ملی در 23 تیرماه سال 78 بعد از حوادث 18 تیر سخنرانی کردید و در قامت دبیر این شورا به دانشجویان و مردم وعده دادید مسببان حمله به کوی دانشگاه به سزای اعمالشان برسند. الان که به گذشته نگاه می‌کنید توانسته‌اید این وعده را در آن دوره محقق کنید؟

در وقایع 18 تیر بسیار مهم بود که بین کار دانشجویان و کار آشوبگران تفکیک صورت گیرد. همه تلاش ما این بود که به مردم بگوییم اینها که در خیابان اتوبوس آتش می‌زنند و چادر زن چادری را از سرش می‌کشند یا به مغازه‌ها حمله می‌کنند، دانشجو نیستند. عده‌ای از حرکت و انتقادات دانشجویی سوء‌استفاده کردند. ضمن اینکه ما خواستیم ناامنی که در تهران آغاز شده بود، سریع‌تر جمع شود. من فکر می‌کنم کار بسیار بزرگی انجام شد. در سخنرانی 23 تیر هم گفتم که آمده‌ایم دامن دانشگاه و دانشجو را تنزیه کنیم. به مردم بگوییم این اقدامات تخریبی ربطی به دانشجویان ندارد. دانشجویان ممکن است انتقاداتی داشته باشند که حق آنهاست. خود قانون اساسی راه را برای اظهارنظرات مردم پیش‌بینی کرده است. به اعتقاد من کار مهمی صورت گرفت. یادتان باشد در 18 تیر با سیستم امنیتی قضیه حل نشد. با حضور مردم کار تمام شد. کاری که ما در 18 تیر کردیم این بود که وقتی دیدیم مساله به آشوب خیابانی تبدیل ‌شد و دیگر بحث دانشجو و دانشگاه نیست، از خود مردم خواستیم بیایند و اعلام نظر کنند و ماجرا با حضور مردم در 23 تیر تمام شد.

این دو موضوع و حوادث متفاوت بود. من سکوت نکردم و مواضع‌ خود را در مصاحبه‌ها گفتم اما مسائل متفاوت است. ضمنا من در آن زمان مسئولیت برای حل‌ و فصل مسائل را داشتم ولی در این زمان من مسئولیتی برای حل مساله نداشتم.

به‌طورکلی نظر شما درمورد حوادث انتخابات سال 88 چه بود؟

حوادث را تا روز جمعه 29 خرداد 88 و بعد از جمعه باید متفاوت ببینیم. تا قبل از روز جمعه عده‌ای واقعا معترض بودند که به خیابان آمدند و نظرشان را مطرح کردند. بعد از جمعه 29 خرداد شرایط متفاوت بود. اگر اعتراضات می‌خواست ادامه پیدا کند، باید به شیوه دیگری مطرح می‌شد. همه مسائل را باید به قانون بسپاریم. ما قانون اساسی و قوای سه‌گانه را داریم که باید هر موضوعی را در چارچوب قانون مورد بررسی قرار دهیم. اینکه ما در یک اتاقی بنشینیم و درباره مسائل نظر دهیم، کار دقیقی نیست. فکر می‌کنم از آن زمان چهارسال گذشته و باید تسلیم قانون باشیم و مسائل را قانونی حل‌ و فصل کنیم.

منبع : ایسنا