به گزارش باشگاه خبرنگاران، آلفردو جیمز «اَل» پاچینو متولد ۲۵ آوریل ۱۹۴۰، هنرپیشه آمریکایی و از برندگان جایزه اسکار است. از دید اکثر منتقدین و بینندگان وی بزرگترین و بهترین بازیگر تاریخ سینما محسوب می شود.

آلفردو جیمز پاچینو در نیویورک متولد گردید و پدرش سالواتور پاچینو کارمند شرکت بیمه و مادرش رز پاچینو خانه‌دار بود. والدین او هنگام کودکی او از هم جدا شدند. پدربزرگ و مادربزرگ او در اصل اهل سیسیل بودند.

وی در دوران جوانی و در حالی که بیش از ۲۲ سال از زندگی‌اش نمی‌گذشت، مادرش را از دست داد. پاچینو پیش از مرگ مادرش، زندگی چندان لذت‌بخشی را پشت سر نگذاشته بود و چون والدینش خیلی زود از هم جدا شده بودند، مجبور شد به همراه مادرش به خانه پدربزرگش نقل مکان کرده و در آن‌جا اقامت کند.

ورود او به عرصهٔ بازیگری را باید سال ۱۹۶۹ دانست. پاچینو در این سال در فیلم ناتالی و من بازی کرد و دو سال پس از آن نیز ایفای نقشی در وحشت در نیدل پارک را پذیرفت. اما بازی در این دو فیلم هرگز او را راضی نکرد تا اینکه فرانسیس فورد کاپولا تصمیم به ساخت یکی از شاهکارهای تاریخ سینما یعنی فیلم پدرخوانده گرفت و نقش «مایکل کورلئونه» به او واگذار شد. در ابتدا کاپولا جک نیکلسون را برای ایفای نقش در پدر خوانده انتخاب کرد اما نیکلسون این پیشنهاد را رد کرد چراکه به گفته خودش نقش یک ایتالیایی را باید یک ایتالیایی بازی کند و با این کار ناخواسته بزرگترین شانس زندگی پاچینو را به او بخشید. پاچینو برای این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد که به آن نرسید.

در سال ۱۹۷۳ او در فیلم‌های مترسک و سرپیکو بازی کرد. در مترسک نقش آدمی سرگشته را داشت که در پی هویت خویش است و در سرپیکو نیز یک پاچینوی تمام عیار بود. وی در این فیلم نقش فرانک سرپیکو افسر پلیسی را بازی کرد که فساد افسران مافوق خود را افشا می‌کند. پاچینو در همان سال بار دیگر نامزد دریافت اسکار شد اما باز هم این جایزه نصیبش نشد. اما منتقدان، جایزهٔ گلدن گلوب را به سبب بازی در سرپیکو به وی اهدا کردند. از دیگر بازی‌های چشمگیر پاچینو می‌توان به حضورش در فیلم‌های پدرخوانده ۲ (۱۹۷۴)،بعد از ظهر سگی(۱۹۷۵)و فیلم و عدالت برای همه(۱۹۷۹) اشاره کرد. پاچینو برای بازی در همه این فیلم‌ها نامزد اسکار شد ولی بدان دست نیافت. او می‌گوید:

"من برای اسکار بازی نمی‌کنم، چون بازیگری عشق من است، عشقی که هرگز نمی‌توانم رهایش کنم"

او برای بازی در فیلم‌هایی چون کرامر علیه کرامر(۱۹۷۹)، اینک آخرالزمان و متولد چهارم ژوئیه (۱۹۸۹) دعوت شد ولی او این پیشنهادها را قبول نکرد. هنگامی که کاپولا برای فیلم اینک آخرالزمان او را دعوت کرد، پاچینو در یک جمله پاسخ منفی به او داد: "من با تو به جنگ نخواهم آمد".

دههٔ ۱۹۹۰ را برای باید دههٔ نوینی برای پاچینو دانست، زیرا او که پس از بازی در فیلم انقلاب(۱۹۸۵) مبتلا به ذات الریه شده و مدت چهار سال نیز از عالم سینما دور مانده بود، در فیلم دریای عشق(۱۹۸۹) بار دیگر خوش درخشید. از فیلم‌های معروف او در این دهه می‌توان به دیک تریسی، پدرخوانده ۳ (۱۹۹۰)، فرانکی و جانی(۱۹۹۱)، گلن گری گلن راس(۱۹۹۲)، راه کارلیتو (۱۹۹۳)، مخمصه (۱۹۹۵)، تالار شهر(۱۹۹۶)، وکیل مدافع شیطان، دنی براسکو (۱۹۹۷) و خودی (فیلم) (۱۹۹۸) اشاره کرد. اما برترین فیلم او در این دهه، بوی خوش زن در سال ۱۹۹۲ است که جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد. او در این فیلم ایفاگر نقش مرد نابینایی بود که عشق به همنوع را به بهترین شکل ممکن بیان می‌کند. علاوه بر جایزهٔ اسکار، جایزه گلدن گلاب نیز برای این فیلم از سوی منتقدان، به او اعطا شد. زمانی که نقش شیطان در فیلم وکیل مدافع شیطان (۱۹۹۷) را ایفا کرد، همه بزرگان، نامداران و تماشاگران سینما و مردم عادی او را نابغه خواندند.طبق معمول آکادمی اسکار این فیلم را بنا به دلایل سیاسی نادیده گرفت.فیلمی که در مرحله اول نظام اداری آمریکا را نظامی فاسد و یک زندگی آمریکایی را با پایه هایی بسیار سست و توام با خیانت به تصویر میکشد و در راس این فیلم شاهد یک نقش آفرینی به یادماندنی از بازیگر بزرگ آل پاچینو هستیم.

در سال ۱۹۹۶ از سوی انجمن گوتام جایزه ویژهٔ یک عمر فعالیت هنری نصیبش شد و پیش از آن نیز از سوی فستیوال بین‌المللی فیلم سن سباستین اسپانیا، جایزه مشابهی به او اهدا شد.

او در سال ۲۰۰۲ در فیلم بی خوابی نقش یک کاراگاه را بازی کرد که در تعقیب یک قاتل حرفه‌ای است. تاجر ونیزی(۲۰۰۴) را باید بهترین فیلم او از سال ۲۰۰۰ به بعد دانست.

پاچینو در بازیگری دارای سبک ویژه‌ای است و به واقع سرشار از استعداد است و به خوبی می‌تواند ایفاگر هر نقشی باشد. نکتهٔ برجسته در بیشتر بازیهای او این است که مخاطب را با خود همراه می‌سازد. صدای گرم و دلنشین او در بازی به پاچینو کمک فراوانی می‌کند، گویی اعضای بدنش همه هنگام بازی واقعاً بازیگر هستند.

"آل پاچینو" تا کنون جوایز بسیاری را به خود اختصاص داده که از آن جمله میتوان به این جوایز اشاره کرد:

۱۹۷۲ - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد - پدرخوانده.

۱۹۷۳ - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - سرپیکو.

۱۹۷۴ - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - پدرخوانده ۲.

۱۹۷۵ - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - بعدازظهر سگی.

۱۹۷۹ - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - عدالت برای همه.

۱۹۹۰ - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد - دیک تریسی.

۱۹۹۲ - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد - گلن گری گلنراس.

۱۹۹۲ - برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - بوی خوش زن.

۱۹۷۵ - برنده جایزه بفتا بهترین بازیگر نقش اول مرد - بعدازظهر سگی.

۱۹۷۵ - برنده جایزه بفتا بهترین بازیگر نقش اول مرد - پدرخوانده ۲.

۲۰۰۳ - برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - فرشتگان در آمریکا.

۱۹۹۲ - برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - بوی خوش زن.

۱۹۷۳ - برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - سرپیکو.

۲۰۰۷ - تقدیر از او در مراسم AFI به خاطر یک عمر تلاش در عرصه سینما و بازیگری...

۲۰۱۱ - برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - فیلم تلویزیونی تو جک را نمی‌شناسی.

۱۹۷۹ عدالت برای همه و...

۱۹۸۵ انقلاب

۱۹۷۷ بابی دیرفیلد

۱۹۹۰ بدنام محلی

۱۹۷۵ بعدازظهر سگی

۱۹۹۶ به دنبال ریچارد

۱۹۹۲ بوی خوش زن

۲۰۰۲ بی‌خوابی

۱۹۷۲ پدرخوانده

۱۹۷۴ پدرخوانده ۲

۱۹۹۰ پدرخوانده ۳

۲۰۱۱ پسر هیچکس

۲۰۰۴ تاجر ونیزی

۲۰۰۳ تازه کار

۱۹۹۶ تالار شهر

۲۰۱۰ تو جک را نمی‌شناسی

۲۰۱۱ جک و جیل

۱۹۸۹ دریای عشق

۱۹۹۷ دنی براسکو

۱۹۹۵ دو روی سکه

۲۰۰۵ دو نفر برای پول

۱۹۹۰ دیک تریسی

۱۹۹۳ راه کارلیتو

۱۹۷۳ سرپیکو

۲۰۰۷ سیزده یار اوشن

۲۰۰۲ سیمون

۱۹۸۳ صورت زخمی

۱۹۹۱ فرانکی و جانی

۲۰۰۳ فرشتگان در آمریکا

۲۰۰۸ قتل عادلانه

۲۰۰۰ کافه چینی

۱۹۷۳ مترسک

۱۹۹۵ مخمصه

۲۰۰۲ مردمی که می‌شناسم

۱۹۶۹ ناتالی و من

۱۹۹۹ نفوذی

۱۹۸۲ نویسنده! نویسنده!

۱۹۹۹ هر یکشنبه موعود

۲۰۱۱ وایلد سالومه

۱۹۷۱ وحشت در نیدل پارک

۱۹۹۷ وکیل مدافع شیطان

۱۹۸۰ گشت زنی

۱۹۹۲ گلن گری گلن راس

۲۰۱۳ گوتی

۲۰۰۳ گیگلی

۲۰۰۷ ۸۸ دقیقه