به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک ، استفاده از «بندانگشت» که بعضی از افراد به آن عادت دارند، برای مشخص کردن مقدار کرم موردنیاز نواحی مختلف بدن مناسب است.

یک واحد بندانگشت یعنی مقدار کرمی که از یک تیوب کرم با قطر دهانه خروجی 5 میلی‌متر خارج شود و روی بند اول انگشت اشاره یک فرد بالغ قرار بگیرد. این مقدار تقریبا برابر نیم گرم است.

مقدار کرم لازم برای پوشاندن یک دست، یک واحد بندانگشت است و برای یک کف دست، نصف واحد بندانگشت نیاز است.

نکته مهم دیگر، تفاوت کرم، پماد و لوسیون است. کاربرد هر یک از این سه تفاوت اساسی دارد.

پمادها، روغن‌های نیمه جامد هستند که فاز آبی ندارند و دچار آلودگی میکروبی نمی‌شوند و نیاز به اضافه کردن مواد نگهدارنده به آنها نیست

لوسیون و کرم، نوعی امولسیون، یعنی مخلوط آب و روغن هستند. اگر مقدار آب بیشتر باشد، به آن لوسیون و اگر مقدار روغن بیشتر باشد، به آن کرم می‌گویند، اما چون آب و روغن به راحتی با هم ترکیب نمی‌شوند، در تهیه کرم‌های آرایشی-بهداشتی ماده سومی که حل‌کننده است، اضافه می‌کنند. اما این ماده حلال ممکن است چربی‌های خود پوست را هم حل کند.

به همین دلیل بعد از استفاده از برخی کرم‌ها، گاهی احساس سوزش می‌کنیم. به‌خصوص اگر صورت کمی تحریک‌شده و تحت‌درمان با داروهای لایه‌بردار باشد.

اما پمادها، روغن‌های نیمه جامد هستند که فاز آبی ندارند و دچار آلودگی میکروبی نمی‌شوند و نیاز به اضافه کردن مواد نگهدارنده به آنها نیست.

با وجود این، چون پمادها خیلی چرب هستند، استفاده از آنها خیلی خوشایند نیست و فقط به عنوان دارو مصرف می‌شوند، زیرا داروهای موضعی در قالب پماد بهتر اثر می‌کنند.

معروف‌ترین پماد، وازلین طبی است که با یک پوشش قوی، مانع تبخیر آب پوست می‌شود و رطوبت آن را حفظ می‌کند./س