جدایی عاطفی چیست؟

وقتی دختر و پسری ازدواج می‎کنند، فرض‎شان بر این است که مرگ یکی از آنها، تنها علت جدایی‎شان خواهد بود. با هم هستند تا آخر عمر و به اصطلاح به پای هم پیر می‎شوند. نگران این هستند که نکند نتوانند با هم سازگار شوند و مجبور شوند طلاق بگیرند. در نظر بیشتر مردم ازدواج دو نتیجه دارد:

1 باهم زندگی می‎کنند و خوشبخت می‎شوند

2 با هم سازگار نیستند و جدا می‎شوند.

اما شکل سومی هم وجود دارد که چون در جایی ثبت نمی‎شود و سر و صدایی به پا نمی‎کند، از نظرها پنهان می‎ماند:

3 از هم جدا می‎شوند اما باهم زندگی می‎کنند.

گاهی به زنان و مردانی بر می‎خوریم که مدت هاست نسبت به یکدیگر مهر، دوستی و علاقه ندارند و حتی گاهی زمینه روابط آنها را خشم و نفرت تشکیل می‎دهد، اما به زندگی مشترک خود ادامه می‎دهند.

آنها دلایلی برای این کار خود دارند که از آن جمله می‎توان به نبودن شرایط بهتر، وجود بچه‏‎ها و نگرانی از بابت واکنش خانواده‎ها، مشکلات اقتصادی، ترس از آینده و... اشاره کرد.

زمانی یک ازدواج در شرایط سفید و بی‎خطر است که طرفین بتوانند در آن تمام نیازهای زیستی، روانی و اجتماعی خود را تامین کنند.

هرگاه ازدواج از ارضا کردن یکی از جنبه‎ها ناتوان باشد، محکوم به شکست خواهد بود حتی اگر از هم به صورت رسمی جدا نشوند.

اگر زن و شوهر نتوانند شریک خوبی برای برطرف کردن نیازهای جنسی هم باشند، اگر نتوانند هم صحبت تنهایی‎های هم شوند، اگر مقابل رشد اجتماعی هم بایستند و اگر... هر کدام از اینها می‎تواند زندگی را گورستان عشق کند.

در طلاق عاطفی دو نفر جسمشان کنار هم خواهد بود اما روز به روز از هم دورتر می‎شوند. این اتفاق ممکن است یکطرفه یا دو طرفه باشد و در اغلب موارد به مرور زمان رخ می‎دهد.

جذابیت، کشش، علاقه و عاطفه مثبتی که نسبت به هم داشته‎اند در بین آنها رنگ باخته است. به عبارتی حساسیت‎ها، کنجکاوی‎ها و نگرانی‎هایی که آنها نسبت به هم نشان می‎دادند فروکش می‎کند و باعث ایجاد کرختی در بین آنها می‎شود.

اما این مشکل هم مانند هر مشکل دیگری راه حل هایی دارد که با هم مرور می‎کنیم.

نه گامی عقب‎تر نه گامی جلوتر، کنار هم باشیم

اگر مانند روزهای نامزدی موقع دیدن همسرتان، رنگ به رنگ نمی شوید یا چون مکالمات تلفنی که تا نیمه شب طول می‎کشید، ساعت‎ها از آرزوها و رویاهایتان برای هم نمی‎گویید، جای نگرانی نیست.

طبیعی است که هر کدام از شما به علایق و خواسته‎های خود فکر کنید اما این طبیعی نیست که همسرتان را از دنیای خود آگاه نکنید. انسان‎ها در طول زمان تغییر می‎کنند اگر از تغییرات هم با خبر نشوند، نمی‎توانند کنار یکدیگر بمانند. ازدواج مانند رسیدن دو خط به یکدیگر است و نقطه تلاقی دو خط، آغاز مسیر باهم بودن می‎شود.

اگر دو خط بعد از تلاقی مماس هم حرکت کنند یا لا اقل به صورت موازی و در کنار هم به مسیر ادامه دهند، مشکلی پیش نمی‎آید اما کار از آنجا خراب می‎شود که بعد از تلاقی دو خط، هر دو از نقطه مشترکشان بگذرند و به سمت و سویی بروند. هرچه بیشتر حرکت می‎کنند، از هم دورتر می‎شوند.

برای انتخاب همسر، با هم گفت وگو می‎کنید و تقریبا می‎دانید هر کدام تان کجای جهان ایستاده اید اما بعد از این که وارد زندگی مشترک می‎شوید، یادتان می‎رود از خیلی چیزها با هم حرف بزنید. کل صحبت هایتان حول خانه، خرید، بچه ها، مهمانی و مسائلی از این قبیل خواهد بود و هیچ تلاشی هم برای همراهی هم نمی کنید.

هر کدام مشغول زندگی خویش هستید. سال ها می‎گذرد و یکی از همسران تا مدرک دکترا پیش می‎رود و آن یکی هنوز دیپلم دارد البته این به خودی خود مشکل ساز نیست اما زمانی مشکل ساز است که آن همسری که دیپلم باقی مانده، سطح اطلاعات و دانش خود را بالا نبرده باشد.

در حرف زدن، لباس پوشیدن و اظهار نظر کردن همان آدم ده سال پیش باقی مانده اما همسرش دنیایی تغییر کرده است. این دو حتی نمی توانند با دوستان خانوادگی مشترک در رفت و آمد باشند چون خواسته هرکدام از آنها از ارتباط متفاوت است.

گاهی این تفاوت در تربیت بچه ها هم خیلی آزاردهنده می‎شود. البته منظور ما این نیست که زن و شوهر باید مانند کپی و رو نوشت هم باشند یا هر کاری یکی از آنها انجام داد،آن یکی هم انجام دهد بلکه می‎خواهیم بگوییم، یکدیگر را در رویاها و انتظارات خود شریک کنید.

بگذارید اگر قرار است به سمت و سویی بروید، همسرتان هم با خبر باشد از او کمک بگیرید و گام هایتان را به کمک هم بر دارید. آن وقت اگر هر کدام تغییری کردید، به جایی رسیدید،رد پای حمایت همسرتان نمی گذارد او را فراموش کنید.

نگذارید تکراری شوید

چشمانش را باز می‎کند. باز روزی دیگر شروع شد. با بی حوصلگی به سمت آشپزخانه می‎رود. یک غذای تکراری دیگر را انتخاب می‎کند و با دلسردی مشغول پخت و پز می‎شود. نگاهی به خانه می‎اندازد. خاک روی تمام وسایل خانه را گرفته اما فقط لوازم نیستند که زیر خاک فراموشی رفته اند. احساس می‎کند قلبش نیز غبارآلود شده. یاد روزهایی می‎افتد که همیشه خانه برق می‎زد. بوی غذایش در راهرو می‎پیچید.

وقتی به ساعت برگشت همسرش به خانه نزدیک می‎شد، با اشتیاق چند بار جلوی آینه می‎رفت و خودش را برانداز می‎کرد. چقدر برایش مهم بود که در نگاه همسرش رضایت و تحسین را ببیند. به دنبال ذره‎ای از اشتیاق آن روزها می‎گردد اما انگار بی فایده است.

نمی داند از چه زمانی جای صدای خنده شان را روزنامه هایی پر کرد که در دستان همسرش بود و کنترل تلویزیون که در دستان او. نمی داند چه زمانی زندگی شان را خاک فراموشی گرفت.

رابطه دو نفره زناشویی نمی تواند خود به خود در طول زمان به همان اشتیاق و گرمای روزهای اول باقی بماند. یکنواخت شدن زندگی پس از ازدواج امری طبیعی است، اما ادامه دار شدن آن می‎تواند آسیب جدی به زندگی مشترک برساند.

ارزشمندترین چیزهایی که ما روزی برای به دست آوردنش بسیار تلاش کردیم، بعد از مدتی برایمان عادی می‎شود. این موضوع در مورد افراد دور و برمان هم صدق می‎کند. چند وقت است که به صورت مادرتان با دقت نگاه نکردید؟ آخرین باری که به پدرتان گفتید که برای تان چون تکیه گاهی ارزشمند است، کی بود؟ ما به بودن عزیزانمان آنقدر عادت می‎کنیم که فراموش مان می‎شود، آنها هم هستند.

شاید در روابطی مثل خواهر و برادری و دوستی این عادت کردن مشکل خاصی ایجاد نکند اما رابطه زن و شوهری به گونه‎ای است که اگر هر سال، هر ماه، هر هفته و شاید هر روز با هم عقد نکنید، حلقه ازدواج در دستانتان یک تشریفات بی پشتوانه خواهد بود. رابطه زن و شوهری مانند گلدان یاس است که باید هر روز آبیاری شود تا بوی گل هایش مستتان کند.

برای تکراری نشدن رابطه باید هر دو نفر تلاش کنند اما اگر دیدید که زندگیتان یکنواخت شده و قلب تان چون گذشته برای همسرتان نمی تپد، خودتان دست به کار شوید. شاید نوشتن یک نامه، خرید یک دسته گل، یک قرار شام دو نفره، تغییر در ظاهر و رسیدگی به سر و لباس و هر کار دیگری که به ذهن خودتان می‎رسد، بتواند دوباره شما را به هم نزدیک تر کند.

زندگی زناشویی

زن و مردی که باهم پیمان زناشویی می‎بندند، قرار است تمام نیازهای یکدیگر را به بهترین شکل برطرف کنند. شما قرار است تنها شریک جنسی همسرتان باشید و او هم همین طور. اگر برای این رابطه برنامه مشخصی نداشته باشید، تکراری و از روی اجبار عمل کنید، خیلی زود از کیفیت و کمیت آن کم خواهد شد و این موضوع خود علتی برای دور شدن شما از هم می‎شود.

حرف‎هایی مثل نمی خواهم همسرم مرا برای این رابطه بخواهد یا دوست داشتن ما والاتر از این رابطه است، تنها خودتان را گول می‎زند. در دنیای پرجاذبه امروز، زن و مردی می‎توانند همسر خوبی باشند که بهترین شریک جنسی ممکن برای همسرشان شوند.

به رابطه زناشویی، نگاه صرفا جنسی نداشته باشید. این رابطه، زمان مناسبی است برای بده بستان های عاطفی. بگذارید در هر شرایطی که هستید، اتاق دونفره تان، یک فضای آرام و رمانتیک باشد برای ساختن بهترین لحظات.

اگر شما رابطه جنسی‎تان را در اوج نگه دارید، زندگی تان ضدضربه می‎شود. بسیاری از نارضایتی هایی که با عناوین دیگر مطرح می‎گردد در اصل به دلیل همین بی توجهی به رفع نیاز جنسی همسر است. کمی اطلاعات خود را بالا ببرید و در مورد فیزیک و نیازهای جنس مخالف مطالعه کنید. بهتر است وقت بگذارید و با همسرتان برای این رابطه برنامه ریزی کنید.

دنیای کلمات و خط قرمزهایش

تو آنقدر بی مسئولیتی که نمی دانم چرا با تو ازدواج کردم؟ در آینه به خودت نگاه کرده ای؟ چرا مثل زن های امروزی نیستی؟ همان بهتر که صبح زود از خانه بروی و دیر وقت برگردی، حضور تو فقط کار مرا زیادتر می‎کند. نه اشتباه نکنید اینها جملات یک نمایشنامه کمدی نیست بلکه مکالماتی است که در خیلی از خانواده ها، عادی شده است.

برخی همسران وقتی مدتی از ازدواجشان می‎گذرد و با هم خودمانی می‎شوند، فکر می‎کنند هرچیزی که به ذهنشان رسید را به هر نحوی که بخواهند باید ابراز کنند. اما از این موضوع غافلند که حرف‎های خیلی ساده که گاهی در وسط دعوا و بدون منظور بیان می‎شود، می‎تواند قلب طرف مقابل را جریحه‎دار کند و اثر آن برای همیشه بماند. بسیاری از سرد شدن‎ها و دور شدن های زناشویی به این علت است که دو نفر نمی‎دانند هر حرف آنها می‎تواند چه تاثیری بر زندگی‎شان داشته باشد.

کلماتی چون دوستت دارم، عزیزم، تو زیباترینی مرد رویاهای منی مثل شارژر زندگی عمل می‎کنند اما توهین، ناسزا و کلمات نامناسب مانند بمبی تمام داشته های عاطفی زن و شوهر را دود کرده و بین شان فاصله می‎اندازد.

روابط خارج از خانه، یک تهدید جدی

یک جمله معروف است که می‎گوید: هرچه روابط خارج از خانه با جنس مخالف گرم‎تر شود، روابط داخل خانه سردتر می‎شود. روابط خارج از خانه با جنس مخالف یعنی چه؟ یعنی همان ارتباط ساده با همکارتان که ممکن است به نظر شما خیلی عادی بیاید و مدعی باشید بسیار پاک و دوستانه است اما به مرور صمیمیت ایجاد شده، ناخودآگاه در صمیمیت شما با همسرتان تاثیر خواهد گذاشت.

برخی به بهانه روشنفکری و به روز بودن، می‎گویند روابط زن و مرد می‎تواند در اوج صمیمیت و نزدیکی، پاک بماند. به بهانه‎های مختلف ساعت ها با هم به صورت حضوری، تلفنی و اینترنتی در ارتباط هستند و فراموش می‎کنند قصه زن و مرد، داستان آتش و پنبه است.

آمار و ارقام می‎گویند، بیشتر آنها که در دریا غرق می‎شوند، شناگران ماهر هستند. کسانی که بیش از حد به خودشان و تواناییشان اعتماد دارند، وقتی تن به آب می‎زنند، فکر غرق شدن هم نمی کنند به همین دلیل بی محابا جلو می‎روند و هر چه به آنها بگویی: بیشتر این جلو نرو، می‎گویند: حواسم هست! اما غافل از این که دریا هزاران بازی پنهان دارد. این موضوع شبیه روابط با جنس مخالف خارج از خانه است.

وقتی با جنس مخالفی در دانشگاه و محل کار یا حتی فامیل بیش از حد صمیمی می‎شوی، هراز گاهی که از درونت چیزی به تو هشدار می‎دهد، می‎گویی حواسم هست! به خودت اطمینان داری و شاید خودت را گول می‎زنی که این رابطه فقط یک دوستی ساده است اما غافل از این که این روابط ساده هزاران بازی پنهان دارد. یک زمان به خودت می‎آیی و خود را در حال غرق شدن می‎بینی.

ارتباط صمیمانه خارج از چارچوب یکی از بزرگ ترین آفت هایش این است که رنگ و جلای رابطه با همسرت را کم می‎کند. علتش هم معلوم است. وقتی در خانه با همسر خود رابطه دارید، به علت صمیمیت و زندگی روزمره و مشکلات آن، طبیعی است که دلخوری، اختلاف یا بی توجهی پیش می‎آید.

رابطه های خارج از خانه همیشه به نوعی ساختگی و همراه با بار هیجانی حباب وار خواهد بود به همین علت وقتی در کنار هم قرار می‎گیرید، ناخود آگاه احساس می‎کنید، شریک خانگی مشکلی دارد که رابطه با او همیشه با خنده و حرف های قشنگ همراه نیست. روزبه روز از او فاصله می‎گیرید و دورتر می‎شوید.

بچه ها قربانیان طلاق خاموش

فراموش نکنید که شما باعث به دنیا آمدن فرزندتان هستید پس وظیفه دارید تا آنجا که می‎توانید در خوشبختی آنها بکوشید. فکر نکنید برای خوشبخت کردن آنها باید اسباب بازی های گران بخرید یا آنها را در مدارس غیرانتفاعی ثبت نام کنید. عاملی که فرزند شما را خوشبخت می‎کند این است که او احساس کند در فضایی سرشار از عشق و علاقه زندگی می‎کند. بچه ها باهوش تر از آنی هستند که فکر می‎کنید.

طلاق روی آنها آسیب های بی شماری وارد می‎کند. زندگی زناشویی با دعوا و اختلاف هم آنها را آزار می‎دهد اما طلاق خاموش، صدمه هایی جبران ناپذیر به احساس و آینده آنها خواهد زد.

بدترین آسیب این است که فرزندان شما احساس می‎کنند زندگی زناشویی دوست داشتنی نیست. یاد می‎گیرند تا سرد و خاموش رفتار کنند.

ابراز علاقه به همسر، مشورت، همدلی، با هم بودن و بسیاری از مهارت های همسرداری، باید در خانه و توسط والدین به کودکان آموزش داده شود. وقتی سرمای رابطه شما فضای خانه را یخ زده می‎کند، آنها همسران خوبی برای زندگی بعدی نخواهند بود.

این هشدار را جدی بگیرید

زن و مردی که از هم جدا می‎شوند اما طلاقشان جایی حک نمی شود، آسیب های زیادی می‎بینند. آنها سرشار از نیازهای ارضا نشده باقی می‎مانند در حالی که اگر جدایی شان رسمی بود، این امکان وجود داشت هر کدام با فرد دیگری شروعی دوباره و منطقی داشته باشند.

آنها به خاطر منع شرعی و قانونی و اجتماعی ممکن است که خطا نکنند اما دنیای پر از تنهایی، نبود یک همدم، دوست نداشتن و دوست داشته نشدن،هرکدام می‎تواند از نظر روحی برای شان بسیار تخریب کننده باشد.

اگر تقیدات مذهبی و خود کنترلی بالایی نداشته باشند، به سمت روابط خارج از خانه روی می‎آورند که این روابط می‎تواند از چت روم ها تا ارتباط با همکاران را شامل شود.

جامعه‎ای که در آن زنان و مردان نیازهایشان را این گونه برطرف کنند، سرشار از بی اعتمادی و بیماری و ناامنی خواهد بود. طلاق عاطفی زنگ خطری است که همه باید آن را جدی بگیرند.