به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ هر قدر "نگار جواهریان" دوز حرکاتش را در "حوض نقاشی" پایین گرفته، "شهاب حسینی" آن را بالا  برده است؛ بنابراین اینجا مدام با حرکات دست، میمیک اغراق شده، دهان باز و فک کج روبه روییم.
اما مشکل این نیست؛ مشکل اینجاست که این جنس بازی نیاز به حفظ راکورد دارد، مثلا در سکانس استحمام بچه، شل حرف زدن و حرکات ناخودآگاه دست و فک فراموش شده و در صحنه ی بعد، همه ی اینها باز ظاهر شده. انگار در سکانس هایی خط معیار بازی" نگار جواهریان" بوده و کل صحنه بر اساس جنس بازی او تنظیم شده و در بعضی صحنه ها این "شهاب حسینی" بوده که کل صحنه را می گردانده و تحت تأثیر قرار می داده است.
"شهاب حسینی" گفته که برای بازی در حوض نقاشی تأثیر شون پن در فیلم من سام هستم بوده. در منبع الهام او، شون پن با مهارت تمام برای 90 دقیقه راکورد بازی و میمیک را حفظ می کند و در لحظات آرامش و بحران هم موتیف هایی می گذارد تا تماشاگر «حال» او را «باور» کند.
اما بازی حسینی در "حوض نقاشی" این موتیف ها و نوسانات را ندارد و اگر هم دارد کنترل شده و به اندازه نیست. در نتیجه آنچه که به کل بازی او آسیب زده حفظ نکردن راکورد است./ث