به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، نوجوانی یکی از مهم ترین مراحل زندگی انسان است که فرد در صدد دستیابی به هویت و فردیت خوش است اما گاه در جریان میل به اظهار وجود و اثبات خویش دست به رفتارهایی می زند که نه تنها از سوی خانواده بلکه از سوی جامعه به عنوان یک آسیب شناخته شده و موجب تاثیرات منفی بر زندگی فردی و اجتماعی می شود نکته قابل تامل این که پرخاشگری و رفتارهای نابهنجار نوجوانان که امروزه به عنوان پرچالش ترین معضل در میان والدین و فرزندان دیده می شود نه به عنوان یک آسیب بلکه  به عنوان یک اختلال روانی تحت عنوان اختلال سلوک مورد بررسی قرار می گیرد.

علیزاده روانشناس در این خصوص با اشاره به این که اختلال سلوک از پر شمارترین اختلالات روانی است که کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر قرار می دهد اخلال سلوک را در پسران 3 تا 4 برابر دختران دانست و افزود: اغلب بروز این اختلال در پسران قبل از 10 سالگی و در دختران 12 تا 16 سالگی است.

وی پرخاشگری نسبت به انسان ها و حیوانات، زورگویی و ارعاب، تخریب اموال و آسیب رساندن به دیگران و به سر بردن تا دیروقت در خارج از خانه علی رغم منع والدین را از ملاک های تشخیص اختلال سلوک دانست و افزود: پرخاشگری و عدم اطاعت ویژگی غالب اختلال سلوک است.

علیزاده با تاکید بر خانواده به عنوان زمینه اولیه و عمده اجتماعی شدن انحراف و طلاق والدین افراد مبتلا به اختلال سلوک دختران انضباط و نظارت بر روابط فرزندان را از عوامل گرایش افراد به این اختلال دانست و اظهار داشت: الگوهای افراطی ترتطيرالكيسم  به ویژه در پدر، کودک را به طرز خاصی در معرض خطر اختلال سلوک قرار می دهد.

وی تصریح کرد: مشکلات سلوک شامل ترکیبی از اعمال تکانشی، بیش فعالانه، پرخاشگرانه و بزهکارانه نظير فرار از خانه و مدرسه ، آتش افروزی، دزدی از خانه و جاهای دیگر، استفاده از الکل و اعمال خرابکارانه است.

علیزاده ادامه داد: اغلب کودکان و نوجوانان دارای اختلال سلوک، یک پایش از یک اختلال دیگر نظیر افسردگی و اضطراب را تجربه کرده و در اغلب موارد به نظر معلمان ، بی علاقه به مدرسه و فاقد اشتیاق به تحصیل هستند.

وی تاکید کرد: گر چه عوامل بسیاری رابطه مشکلات سلوک کودکان و رفتارهای اجتماعی بزرگسالان را متاثر می سازد با این وجود اختلال سلوک در کودکی پیش بینی کننده گرایش فرد به انواع وسیعی از فعالیت های ضد اجتماعی از جمله مصرف الکل و مواد در بزرگسالی است.

علیزاده در پایان خاطر نشان کرد: آموزش مهارت های لازم به والدین در برخورد با کودکان از بین بردن تعاملات خانوادگی قهر آمیز، تشویق رفتار صحیح و متوقف ساختن پاداش به رفتار نامطلوب، مشاهده و ثبت فراوانی رفتار مطلوب از عوامل موثر در درمان اختلال سلوک است.

گفتنی است با توجه به این که سلوک به عنوان یک اختلال روانی اگر کنترل نشود منجر به عواقب زیانباری خواهد شد لذا آگاهی و آموزش الگوهای صحیح به افراد و ارائه الگوهای صحیح رفتاری در این راستا ضرورت می یابد./ز