وی ادامه داد: قشر اعظم از جانبازان شیمیایی از این جهت مظلوم هستند كه در خیلی از جاها آنها را به عنوان جانباز شیمیایی نمی‌شناسند؛ چون معمولاً فقط ایراد فیزیكی به عنوان جانبازی تلقی می‌شود.

این جانباز شیمیایی با اشاره به خاطره‌ای از دیدار مجدد با پزشك معالج خود در ژاپن گفت: بنده بعد از 16 سال با پزشك متخصصم در ژاپن ملاقات كردم؛ علی‌رغم اینكه دیده بوسی در میان خارجی‌ها رواج ندارد او با دیدن من، مرا محكم در آغوش گرفته و می‌فشرد؛ او از من پرسید: «چطور زنده‌ای؟! من فكر می‌كردم بیشتر از یك ماه زنده نخواهی ماند»؛ چون این پزشك در برگه پزشكی نوشته بود كه بیش از یك ماه زنده نمی‌ماند؛ من هم در جواب گفتم: «ما دكترهایی داریم كه از شما دكترتر هستند» منظورم ائمه اطهار(ع) و حضرت زهرا(س) و حضرت معصومه(س) بودند. پزشك متخصصم مشتاق بود كه دكتر ما را ببیند لذا دعوت كردیم كه طی سفری به ایران بیاید.

جلالی افزود: طی هماهنگی انجام شده، هیئت ژاپنی از سفیران صلح به ایران آمدند؛ هماهنگ كردیم كه طی سفری به قم برویم؛ روحانیون جانباز شیمیایی لشكر 17 علی بن ابیطالب(ع) هم به این جمع پیوستند؛ قرار شد برای معرفی پزشك‌مان به حرم حضرت فاطمه معصومه(س) برویم؛ قبل از ورود به خانم(س) سلام كردم و گفتم: «مهمان‌هایی از خارج آمدند كه مسلمان هم نیستند، خودتان آبروداری كنید». وقتی وارد حرم می‌شدیم، یكی از خادمین مرا در آغوش گرفت و بعد فهمیدم رزمندگان اراك، در آن شیفت خادمی حرم حضرت معصومه(س) را بر عهده داشتند؛ با احترام به حرم وارد شدیم.

مدیركل بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌‌های دفاع مقدس استان مركزی خاطرنشان كرد: داخل حرم آیات قرآن كریم، قرائت می‌شد؛ این گروه 5 ـ 6 نفره به محض ورود شروع به گریه كردند؛ پزشك‌مان را معرفی كردیم؛ آنها مقابل ضریح حضرت معصومه(س) ایستادند و در حالی كه دست‌هایشان را برای ادب، مقابل صورت گرفته بودند، با ایشان حرف می‌زدند؛ قرار بود زیارت ما 5 دقیقه طول بكشد اما 45 دقیقه طول كشید؛ مهمان‌های خارجی به سختی از حرم جدا شدند. پزشكی كه همراه ما آمده بود، گفت: «ما در اینجا به آرامش عجیبی رسیدیم» و خطاب به من گفتند: «علی تو انرژی درمانی كردی، چون ما انرژی خاصی در اینجا گرفتیم». آنها قول گرفتند كه در سفرهای بعدی آنها را به قم ببریم.