به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران  به نقل از سایت آی پرس، جنگ احد، یکی از خاطرات تلخ مسلمانان صدر اسلام است، جنگی که در آن سرپیچی گروهی از صحابه از دستور نبی اکرم (ص) منجر به شکست مسلمین شد و بیش از 70 تن از مجاهدان مسلمان به شهادت رسیدند. سرشناس‌ترین شهید این جنگ، «حضرت حمزه سیدالشهدا سلام‌الله علیه» بود که داستان شهادتشان مشهورتر از آن است که نیازی به باز تکرار آن باشد.

آن‌چه شهادت حضرت حمزه (ع) را تلخ‌تر می‌کرد ماجرایی بود که پس از شهادت آن بزرگوار پیش آمد: «مثله شدن بدن آن شهید عزیز به‌دستور "هند"، همسر ابوسفیان و سرانجام واقعه‌ای شنیع که نام مادر معاویه را تحت عنوان هند جگرخوار در تاریخ ثبت کرد.»

اگر چه حقوق بشر دارای مبانی مختلفی است و هر یک از مبانی در حقوقی که برای انسان متصور می‌شوند با یکدیگر اختلاف دارند اما بعید است هیچ‌یک از مبانی مشهور حقوق بشری به اهانت به قبر یک انسان و یا مثله کردن انسان کشته شده در جنگ و «خوردن قلب او» رضایت دهد.

این هر دو عمل وقیح را تروریست‌‌های تکفیری سوریه طی چند هفته اخیر مرتکب شده‌اند. چنین رفتاری اگر چه شنیع است اما از سلفی‌ها بعید نیست چرا که تاریخ معاصر نشان می‌دهد این جماعت پلیدتر از آن هستند که از جنایت علیه بشریت ابایی داشته باشند.

پیروان مادر «معاویة ابن ابوسفیان» با ارتکاب این جنایات نشان داده‌اند که مدعیان غربی حقوق بشر از چه کسانی در سرزمین آشوب‌زده سوریه حمایت می‌کنند.

دست‌کم یکی از بهانه‌های حمایت از شورشیان سوریه مسائل حقوق بشری بوده است. در این تردیدی نیست که رسانه‌ها و مقامات غربی از حکومت سوریه به‌عنوان حکومتی یاد می‌کنند که مرتکب جنایت علیه بشریت شده است و به این دلیل، دیگر صلاحیت حکومت بر این کشور را ندارد.

جنایتکاران سلفی در شرایطی این دو جنایت شنیع را مرتکب شده‌اند که هم‌پیمانان غربی شورشیان سوریه در حال رایزنی‌های مختلف درخصوص نحوه افزایش کمک‌ها به آنان هستند. اصرار مکرر دو کشور بریتانیا و فرانسه مبنی بر لغو تحریم تسلیحاتی شورشیان عملا به‌معنای افزایش امکانات نظامی شورشیان سوریه و در نتیجه قوای سلفی است. درست است که تمام شورشیان سوری را تکفیری‌ها تشکیل نمی‌دهند اما تردیدی نیست که قدرت‌مندترین بازوی نظامی آنها را سلفی‌ها تشکیل می‌دهند.

به‌عبارت دیگر، غربی‌ها نمی‌توانند از یک‌سو مدعی تقویت نظامی شورشیان سوریه باشند و از دیگر سو، ادعا کنند که سلفی‌ها به تسلیحات آنها دست نخواهند یافت. سلفی‌هایی که در شرایط تحریم تسلیحاتی اتحادیه اروپا از طریق عربستان سعودی، قطر و ترکیه به سلاح دست یافته‌اند، چگونه ممکن است در شرایط رسمیت یافتن ارسال سلاح برای شورشیان سوریه، از آن محروم بمانند؟

تاکنون هر جنایتی که از سوی تکفیری‌ها انجام شده است، به‌نوعی توسط رسانه‌ها و حکام غربی به حکومت سوریه نسبت داده شده است، حتی پس از آنکه از سوی سازمان ملل متحد هم عنوان شد که شورشیان سوری مسوول استفاده از تسلیحات شیمیایی در این کشور هستند. اما این دو جنایت اخیر، با وضوح کامل مرتبط با جریان تکفیری است.

این تکفیری‌ها هستند که سابقه طولانی در اهانت به قبور دارند و تکریم قبور بزرگان را هم‌ردیف شرک می‌دانند و از سوی دیگر، کسی که با مثله کردن جسد سرباز سوری، اقدام به خوردن قلب وی کرده است، از سوی همان رسانه‌های غربی و حتی نزدیکان خودش به‌عنوان یکی از فرماندهان قوای سلفی در سوریه شناسایی شده است؛ بنابراین رسانه‌ها و مقامات غربی قادر نیستند که این موارد را به‌پای دولت سوریه بنویسند.

این دو جنایت که به‌معنای باخت بزرگ حقوق بشری شورشیان تکفیری در سوریه است، با سکوت مقامات غالب کشورهای غربی و عربی متحد شورشیان مواجه شده است اما خواه‌ناخواه، تاثیر خود را بر افکار عمومی جهانیان خواهد گذاشت.

در عصری که امکانات جهانی شدن، حاکمیت مطلق، انحصاری و بدون قید و شرط حکومت‌ها را با چالش مواجه کرده است، سکوت مقامات غربی نمی‌تواند از نفرت عمومی از شورشیان تکفیری سوریه جلوگیری کند.

ادامه این روند، به مرور منجر به زدودن مشروعیتی می‌شود که غربی‌ها با ابزارهای رسانه‌ای برای حمایت از شورشیان سوری ایجاد کرده بودند.