انزواي دولت ترکيه در پي پذيرش کنفرانس "ژنو 2" ؛
عقب نشيني آشکار اردوغان از مواضعش پيرامون بحران سوريه
روزنامه "تودي زمان" چاپ ترکيه در مقاله اي درباره بحران سوريه و نقش ترکيه در آن اذعان مي کند که دولت ترکيه بازيگري تعيين کننده در مورد بحران سوريه نيست و به همين خاطر مجبور به عقب نشيني از مواضع پيشين خود شده است.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از تودي زمان،"گوخان باجيک" تحليلگر اين روزنامه با اذعان به عقب نشيني "رجب طيب اردوغان" نخست وزير ترکيه از مواضع پيشين خود در قبال بحران سوريه مي افزايد "اخيرا رجب طيب اردوغان نخست وزير ترکيه با "باراک اوباما" رييس جمهور آمريکا در کاخ سفيد ديدار نمود. در اين ديدار اردوغان نيز مجبور به موافقت با برگزاري کنفرانس "ژنو 2" شد. اين کنفرانس ادامه روند نشست ژنو است که در سال 2012 ميلادي برگزار شده بود و با ابتکار روسيه و آمريکا تشکيل شده بود. اين کنفرانس هدف خود را رفع بحران سوريه از طريق راهکارهاي سياسي و انتقال تدريجي قدرت اعلام کرده است. با اين حال پرسش اصلي آنست که دولت ترکيه چگونه متقاعد شد که با برگزاري کنفرانس مذکور موافقت نمايد (؟)"
نويسنده اذعان مي کند دولت ترکيه در قبال بحران سوريه با انزوايي آشکار مواجه شده و در اين باره مي افزايد "آنکارا مشاهده مي کند متحدانش که در موضع ضد "بشار اسد" رييس جمهور سوريه قرار دارند خواهان برخورد جدي تر در قبال بحران سوريه نيستند. بحران دو ساله سوريه نشان داد که دولت ترکيه قدرت تعيين کننده منطقه اي نيست و توانايي ايجاد تغييرات اساسي در سوريه را ندارد."
نويسنده با اذعان به قدرت طرفهاي هوادار دولت سوريه (محور مقاومت) مي افزايد " کشورهايي که معتقد به حل بحران سوريه از طريق ديپلماتيک هستند بسيار فعالانه عمل مي کنند و موفق شده اند در مقابل ترکيه و قطر بعنوان قدرت هاي منطقه اي ، آمريکا و کشورهاي غربي بعنوان قدرت هاي بين المللي مخالف دولت اسد مقاومت نمايند. واقعيت آنست که مخالفان اسد تنها دولت قطر و ترکيه هستند که فعالانه به تروريست هاي سوري کمک مي رسانند. ساير کشورهاي مخالف اسد نيز تاکنون کم و بيش از افزايش فعاليت هاي عملي خود عليه دولت سوريه اجتناب ورزيده اند ."
نويسنده در ادامه به تصميم قدرتهاي جهاني در مورد آينده سياسي سوريه اشاره مي کند و مي افزايد "اخيرا "جان کري" وزير امور خارجه آمريکا با مقامات مسکو در مورد بحران سوريه مذاکره نمود. کري با تکرار ادعاهاي گذشته آمريکا و همپيمانانش اظهار داشت که انتظار ندارد در کوتاه مدت اسد از قدرت کناره گيري نمايد بلکه مي داند که اين موضوع با گذر زمان امکان پذير خواهد بود." اما آنچه که مبرهن است اين است که دولت اسد قطعا به مسکو نيازمند است اما در نهايت اين خود دمشق خواهد بود که در مورد آينده آن کشور تصميم گيري خواهد کرد.
نويسنده در ادامه اذعان مي کند که تروريست هاي سوري توانايي قبضه قدرت در سوريه را ندارند و در اين باره مي افزايد "نکته ديگر آنست که که تروريست هاي سوري با توجه به شرايط خاص جغرافيايي سوريه قادر به قبضه قدرت در آن کشور نيستند. آيا مي توان تصور کرد که گروه موسوم به "ارتش آزاد سوريه" وارد سوريه شود و در قدرت با دولت سوريه شريک شود (؟) آيا اين تصوري منطقي است (؟) پاسخ اين پرسش ها منفي است. در نتيجه بايستي اين واقعيت را پذيرفت که انتقال قدرت در سوريه زماني طولاني را مي طلبد."
تحليلگر "تودي زمان" همچنين به ماهيت تروريستي بسياري از گروههاي معارض سوري بعنوان مانعي در مقابل مذاکرات سياسي اذعان مي کند و در اين باره مي افزاد "آيا معارضين سوري حاضر به مذاکره با دولت سوريه خواهند شد (؟)به نظر مي رسد که مسکو تا حدودي موفق شده دولت آمريکا را قانع سازد که در اختيارگيري قدرت توسط گروههاي تندروي سوري بسيار خطرناک خواهد بود. آشکار است که در داخل سوريه گروههايي تروريستي حضور دارند که مخالف روند مذاکرات صلح با دولت آن کشور هستند."
نويسنده در پايان اذعان مي کند که قدرتهاي غربي بدليل نقش تعيين کننده ايران و روسيه دربحران سوريه نمي توانند به منافع خود در آن کشور دست يابند و در اين باره مي افزايد "بطور خلاصه مي توان گفت که در طرح حل بحراني که در آن جمهوري اسلامي ايران و روسيه هم حضور داشته باشند کشورهاي غربي موفق نخواهند شد تا به اهداف و منافع خود در سوريه دست يابند."
