بنا بر این گزارش متن کامل سخنرانی دکتر محمد حسن طریقت منفرد در این اجلاس به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

آقای رئیس،

سرکار خانم مدیرکل،

وزرای عالیمقام،

هیئتهای محترم نمایندگی،

خانم ها و آقایان،

 اجازه بدهید سخن خود را با تبریک به جنابعالی و هیئت رئیسه به مناسبت انتخاب شایسته تان برای این پست مهم آغاز کنم. مایلم بهترین آرزوهای خود را برای موفقیت شما در ریاست این مجمع تقدیم نمایم. هم چنین مایلم از مدیرکل و کارکنان توانای ایشان به خاطر تلاش خستگی ناپذیرشان برای آماده سازی این نشست قدردانی کنم.

 ما در اینجا فرصت مهم و به موقعی را برای تبادل نظر در مورد نحوه شکل دهی به دستور کار توسعه در حوزه سلامت برای پس از سال ۲۰۱۵ در اختیار داریم. یقینا سازمان بهداشت جهانی در قلب این تحول مهم قرار دارد. اهداف هزاره از آن جهت که کشورها را به اتخاذ رویکردهای نظام مند ترغیب کرده اند، در زمینه سرعت بخشیدن به پیشرفت در نیل به دستاوردهای حوزه سلامت، نقش کلیدی را ایفا نموده اند. اهداف هزاره به ویژه در زمینه جلب توجه جهانی و بسیج حمایت های لازم در سطح بین المللی کارآمد بوده اند. با وجود این، پیشرفت های حاصله برابر نبوده است. شکاف ها و نابرابری ها میان کشورها و در داخل کشورها هم چنان وجود دارند.

در گام هایی که به سمت دستور کار توسعه در حوزه سلامت برای پس از سال ۲۰۱۵ بر می داریم، بایستی فرصت های ایجاد شده به مدد اهداف هزاره را هم چنان مغتنم بشماریم. نقاط قوت، موفقیت های حاصله و موانعی که با آنها مواجه شده ایم و نهایتا درس هایی که فرا گرفته ایم را باید به دقت مرور کرده و در شکل دهی به دستور کار جدید مد نظر قرار دهیم.

 

چارچوب توسعه ـ محور برای مقطع پس از سال ۲۰۱۵ پیش از هر چیز مستلزم تجدید عهد در سطوح جهانی، منطقه ای و ملی است. اهداف بایستی بر نتیجه بخشی متمرکز و به سهولت قابل درک بوده و در مرحله طراحی قابلیت تطبیق با نیازها و الزامات کشورها با سطوح مختلف توسعه را داشته باشند.

آقای رئیس،

بر اساس تجربیاتی که در زمینه نیل به بخش مهمی از اهداف هزاره در زمینه بهداشت در جمهوری اسلامی ایران در اختیار داریم، بایستی تاکید کرد که رعایت اصل مالکیت کشوری در مراحل سیاستگذاری و اجرا، عنصر کلیدی است که می تواند توفیق هدف گذاری های پس از سال ۲۰۱۵ را تضمین کند.

           

 ایجاد یک محیط توانمند کننده بین المللی که قادر به حمایت از تلاش های ملی باشد در نیل به نسل بعدی اهداف توسعه ای در حوزه سلامت بسیار راهگشا است. این محیط می بایستی به ویژه بتواند د‌سترسی فراگیر، غیر تبعیض آمیز، به موقع و ارزان به داروها، واکسنها، اقلام، تجهیزات و فنآوری های بهداشتی و نیز اطلاعات و دانش حوزه سلامت را که برای تدارک جامع خدمات بهداشتی در سطوح ملی ضروری هستند، تضمین کند. تنها در این صورت است که می توان جامعه جهانی را از رعایت حقوق بشر بنیادین زنان، کودکان، نوجوانان، سالمندان و سایر گروههای آسیب پذیر حیاتی مطمئن ساخت.

تحریم های یکجانبه تجلی رویه های غیر انسانی و تبعیض آمیزی هستند که مانع ارایه خدمات بهداشتی با کیفیت مورد نیاز برای زندگی روزمره مردم عادی در کشورهای هدف می شوند. جامعه جهانی می بایستی چنین رویه هایی را که مغایر اصول بنیادین حقوق بین الملل بشر از جمله حق حیات به نحو مندرج در منشور ملل متحد و معاهدات حقوق بشری است، متوقف سازد. بدیهی است، در صورتی که مرتکبین چنین رویه های ستمگرانه و غیرموجه به دلیل تضییع آشکار حقوق بنیادین مردم عادی مورد مواخذه قرار نگیرند، مفهوم همکاری های بین المللی ارزش و اعتبار خود را از دست خواهد داد.

در مورد تحریم های غیر انسانی یاد شده علیه جمهوری اسلامی ایران، اگرچه کشورم همچون گذشته از این تهدید فرصت دیگری را خلق خواهد کرد و با افزایش تولید و ورود به ساخت داروهای با تکنولوژی بالا از این دوران مشکل عبور خواهد کرد؛ اما بی تردید مردم از این کمبودهای دارویی به درجاتی آسیب خواهند دید که مسئولیت انسانی و حقوقی آن بر عهده آنهایی است که در راستای مقاصد غیراصولی سیاسی، دامنه تحریم های غیرقانونی خود را به حوزه دارو و تجهیزات پزشکی نیز گسترش داده اند.

آقای رئیس،

از توجه شما تشکر می کنم.