از شيدايي ديروز تا مانياي امروز
در دنيايي كه عده اي به دلايل گوناگون دچار افسردگي اند و بدنبال راهي جهت درمان و شادي هستند، افرادي وجود دارند كه شادي بيش از حد آنان مسئله ساز است.
به گزارش خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران، گاه در زندگي و تعاملات خود با ديگران با افرادي مواجه مي شويم كه داراي احساس شادي عجيب و شوخي و خنده هميشگي هستند، كه در برخي مواقع اين رفتار از سوي ديگران خيلي مهم و پسنديده و گاه در خور تحسين است، اما وقتي اين صفت به صورت افراطي و در تمام موقعيت ها تداوم يابد نه به عنوان يك حسن بلكه به عنوان يك اختلال تلقي مي شود.
عليزاده، روانشناس با اشاره به شيوع يك درصدي و برابري مانيا (شيدايي) در زنان و مردان سن متوسط شروع اين بيماري را در سي سالگي دانست و افزود: اين بيماري در مطلقه ها و مجردها و نيز طبقات بالاتر اقتصادي و اجتماعي بيشتر نمايان مي شود.
وي، با اشاره به اينكه نشانه اصلي مانيا به صورت سرخوشي، تحريك پذيري، پركاري و عقايد خود مهم انگاري، خلق بالا به صورت شادي و افكار مثبت بيش از حد تظاهر مي كند، افزود: گاهي اوقات شادي مفرط در اين بيماران با دوره هايي كوتاه و ناگهاني افسردگي همراه مي شود.
عليزاده، با بيان اينكه ظاهر بيمار منعكس كننده خلق اوست، افزود: بيمار لباس هايي با رنگ روشن مي پوشد اما در صورت تداوم بيماري به دليل همراهي افسردگي ظاهر بيمار دچار تشويش شده و نامرتب به نظر مي رسد.
وي فعاليت بيش از اندازه بيماران مانيك را منجر به خستگي و فراواني كارهاي نيمه تمام و شروع كار جديد در آنان دانست و افزود: غالباً در اين افراد خواب كاهش و اشتها افزايش مي يابد.
عليزاده ادامه داد: بيمار مانيك زياد و سريع صحبت مي كند، كه اين امر بيانگر سرعت بالاي تفكر اوست و همين سرعت تفكر سبب پرش افكار در آنان مي شود.
وي با اشاره به وجود برخي صفات مانند ولخرجي و افكار خود بزرگ بيني در اين افراد گفت: وجود توهم و هذيان گزند و آسيب در موارد شديد منجر به تفكر توطئه ديگران در حق او مي شود.
وي، ادامه داد: مانيا به سه نوع خفيف، متوسط و شديد تقسيم مي شود، كه در نوع شديد بينش اين افراد همواره مختل است و بيمار دليلي جهت جلوگيري از افكار خود بزرگ بيني نيافته و بدليل عدم قبول خود به عنوان بيمار نيازي به درمان احساس نمي كند.
عليزاده در پايان با اشاره به تداوم زندگي خوب و سازنده در افراد مبتلا به مانيا در صورت درمان آنان خاطرنشان كرد: علاوه بر درمان هاي دارويي، رفتار درماني، كنترل رفتارهاي تكانشي از طريق تقويت مثبت، خانواده درماني، اصلاح تعاملات معيوب در خانواده به دليل رفتار تكانشي بيمار و در اين افراد از مهمترين شيوه هاي درماني در اين افراد است.
گفتني است، درست است كه شادي امري پسنديده است، اما حواسمان باشد كه حد افراطي آن نه تنها ممكن است دردسرساز باشد بلكه به عنوان اختلال تلقي شده، لذا بهتر است گاهي توصيه هاي ديگران را در مورد رفتارهاي خود جدي بگيريم./ز
گزارش از بابارشاني
عليزاده، روانشناس با اشاره به شيوع يك درصدي و برابري مانيا (شيدايي) در زنان و مردان سن متوسط شروع اين بيماري را در سي سالگي دانست و افزود: اين بيماري در مطلقه ها و مجردها و نيز طبقات بالاتر اقتصادي و اجتماعي بيشتر نمايان مي شود.
وي، با اشاره به اينكه نشانه اصلي مانيا به صورت سرخوشي، تحريك پذيري، پركاري و عقايد خود مهم انگاري، خلق بالا به صورت شادي و افكار مثبت بيش از حد تظاهر مي كند، افزود: گاهي اوقات شادي مفرط در اين بيماران با دوره هايي كوتاه و ناگهاني افسردگي همراه مي شود.
عليزاده، با بيان اينكه ظاهر بيمار منعكس كننده خلق اوست، افزود: بيمار لباس هايي با رنگ روشن مي پوشد اما در صورت تداوم بيماري به دليل همراهي افسردگي ظاهر بيمار دچار تشويش شده و نامرتب به نظر مي رسد.
وي فعاليت بيش از اندازه بيماران مانيك را منجر به خستگي و فراواني كارهاي نيمه تمام و شروع كار جديد در آنان دانست و افزود: غالباً در اين افراد خواب كاهش و اشتها افزايش مي يابد.
عليزاده ادامه داد: بيمار مانيك زياد و سريع صحبت مي كند، كه اين امر بيانگر سرعت بالاي تفكر اوست و همين سرعت تفكر سبب پرش افكار در آنان مي شود.
وي با اشاره به وجود برخي صفات مانند ولخرجي و افكار خود بزرگ بيني در اين افراد گفت: وجود توهم و هذيان گزند و آسيب در موارد شديد منجر به تفكر توطئه ديگران در حق او مي شود.
وي، ادامه داد: مانيا به سه نوع خفيف، متوسط و شديد تقسيم مي شود، كه در نوع شديد بينش اين افراد همواره مختل است و بيمار دليلي جهت جلوگيري از افكار خود بزرگ بيني نيافته و بدليل عدم قبول خود به عنوان بيمار نيازي به درمان احساس نمي كند.
عليزاده در پايان با اشاره به تداوم زندگي خوب و سازنده در افراد مبتلا به مانيا در صورت درمان آنان خاطرنشان كرد: علاوه بر درمان هاي دارويي، رفتار درماني، كنترل رفتارهاي تكانشي از طريق تقويت مثبت، خانواده درماني، اصلاح تعاملات معيوب در خانواده به دليل رفتار تكانشي بيمار و در اين افراد از مهمترين شيوه هاي درماني در اين افراد است.
گفتني است، درست است كه شادي امري پسنديده است، اما حواسمان باشد كه حد افراطي آن نه تنها ممكن است دردسرساز باشد بلكه به عنوان اختلال تلقي شده، لذا بهتر است گاهي توصيه هاي ديگران را در مورد رفتارهاي خود جدي بگيريم./ز
گزارش از بابارشاني
