دردسر‌های زندگی در آپارتمان‌های 50 متری / گمشده‌ای به نام سبک زندگی اسلامی
آپارتمان‌نشینی که طی سال‌های اخیر در کشورمان افزایش چشمگیری داشته جدای از خانه‌دار کردن افراد مختلف، چالش‌های اجتماعی و فرهنگی گسترده‌ای را نیز به همراه خود پدید آورده است.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، سال‌ها از زمان آپارتمان‌نشینی می‌گذرد اما مشکلات زندگی در این قبیل مکان‌ها همچنان پابرجاست. این مشکلات به دلیل آن است که خانواده‌ها همچنان پیرو زندگی سنتی خود در خانه‌های بزرگ و قدیمی هستند به گونه‌ای که رفت و آمد و صحبت کردن با صدای بلند در هر زمان از شبانه‌روز را حق خود می‌دانند چون معتقدند "چهاردیواری اختیاری است".
شروع ساخت و ساز مجتمع‌های آپارتمانی از دهه 40 شمسی در ایران آغاز شد. قانون تملک آپارتمان‌ها در سال 1343 در حالی که تعداد آپارتمان‌ها از تعداد انگشتان دست فراتر نمی‌رفت، به تصویب رسید.
آئین‌نامه اجرایی آن نیز چهار سال بعد یعنی درسال 47 تدوین شد اما به دلیل نقصان در برخی مفاد آن، آئین‌نامه مذکور در دهه 60 شمسی در حالی مورد بازبینی مجدد قرار گرفت که مردم در این دهه به زندگی در آپارتمان روی آورده و در کشاکش زندگی در این مجتمع‌ها با مشکلات مختلفی روبه رو شده بودند.
اما بسیاری از کسانی که به دلایل مختلف به ویژه قیمت پائین خانه‌های آپارتمانی زندگی در این چهاردیواری‌ها را بر خانه‌های قدیمی ترجیح می‌دهند نتوانستند خود را با فرهنگ جدید زندگی در آن تطبیق دهند.
فازهای اجرای مسکن مهر از سال 86 یکی پس از دیگر کلید می‌خورد و ساختمان‌ها در درون و اطراف شهرها قد علم می‌کند...
اما سوال اینجاست که آیا در بحث فرهنگ‌سازی زندگی آپارتمان‌نشینی کاری انجام شده است یا نه؟
علی رضایی که ساکن یک آپارتمان 50 متری در شهر سنندج است درباره آپارتمان‌نشینی و مشکلات آن چنین می‌گوید؛ متاسفانه با وجود گسترش آپارتمان‌نشینی اما فرهنگ این نوع زندگی نهادینه نشده و مردم هنوز حق و حقوق همسایه‌ها را در این مجتمع‌های مسکونی به درستی ادا نمی‌کنند.
به گفته وی، عدم سنخیت فرهنگ کسانی که در این آپارتمان‌ها ساکن می‌شوند از مهم‌ترین دلایل بروز مشکلات است.
به اعتقاد این شهروند سنندجی، در صورتی که فرهنگ خانواده‌هایی که در آپارتمان‌ها با هم زندگی می‌کنند به هم نزدیک باشد درک متقابل آنها از یکدیگر و جلوگیری از ایجاد تنش و ناراحتی‌ها بیشتر می‌شود و مسائل و مشکلات کم‌رنگ خواهد شد.
سحر محمدی 22 ساله نیز از ساکنان یکی از واحدهای مجتمع آپارتمانی در بهاران شهر سنندج است که زندگی در این مکان را تابع برخورداری از یک شرایط خاص می‌داند که به نوعی با زندگی قدیمی در سراهای بزرگ و مستقل 180 درجه تفاوت دارد.
وی با بیان اینکه صمیمیتی که در بین همسایه‌ها در خانه‌های قدیمی وجود دارد در زندگی آپارتمان‌نشینی کم‌تر دیده می‌شود، گفت: عدم پرداخت به موقع پول شارژ و آب و برق از برخی از واحدها ضمن ایجاد مشکل برای دیگر ساکنان حتی گاهی موجب دعوا و دلگیری می‌شود.
سامان رحیمی نیز داشتن تعامل بین ساکنان واحدهای آپارتمانی را بسیار ضروری دانست و می‌گوید: نبود تعامل در بین افراد گاهی زندگی را برای دیگر ساکنان مجتمع‌های مسکونی تلخ می‌کند.
به گفته وی، برخی از ساکنان واحدهای آپارتمانی به صرف اینکه صاحبخانه هستند انجام هر کاری حتی به ضرر دیگران را حق خود می‌داند.
به گفته وی، هم تراز و هم فرهنگ نبودن خانواده‌ها در واحدهای آپارتمانی بر رفتار کودکان نیز تاثیر زیادی می‌گذارد.
سارا حمیدی هم خانه‌های آپارتمانی را قوطی کبریت می‌خواند و می‌گوید: گاهی اوقات زندگی در آپارتمان قابل تحمل نیست و کاروانسراهایی هستند که تنها در زمان خواب می‌توان از آنها استفاده کرد.
وی افزود: خانه‌ها حتی اگر متراژ کمی داشته باشند اما با داشتن حیاط و باغچه ای هر چند کوچک تاثیر بسزایی در روحیه انسان باقی می‌گذارند در حالی که در خانه‌های آپارتمانی در بسیاری از مواقع حیاط‌ها ماکتی بیش نبوده و ساکنین به خاطر دیگر همسایه‌ها حق استفاده از آن را ندارد.
کریم جولایی 40 ساله نیز می‌گوید؛ زندگی در آپارتمان در صورتی که فرهنگ این نوع زندگی نهادینه شده باشد راحت است.
یک کارشناس علوم اجتماعی با وجود اینکه حقوق عمومی و احترام به حق همسایه یکی از الزامات آپارتمان‌نشینی است افزود: متاسفانه فرهنگ احترام به همسایگان در زندگی آپارتمان‌نشینی کاملا نهادینه نشده و همین امر موجب بروز مشکلات زیادی در حوزه زندگی افراد می‌شود.
همایون قسمتی افزود: منازل آپارتمانی به دلیل ارتباط نزدیکی که خانه‌ها با یکدیگر دارند مراعات حال همسایگان حتی اگر از فامیل‌های نزدیک فرد باشد حالت ظریف‌تری به خود می‌گیرد که باید مورد توجه قرار گیرد.
وی خاطرنشان کرد: از آنجا که هر خانواده حق دارد رفت و آمدهایی با بستگان و اطرافیان خود داشته باشد در این رفت و آمدها و مهمانی‌های گاه و بیگاه نباید موجبات اذیت همسایگان را فراهم کرد.
به گفته این مشاور اجتماعی، احترام به زندگی خصوصی دیگر ساکنان آپارتمان همواره باید مورد توجه قرار بگیرد.
وی در پایان بر توجه به نوع پوشش در بخش‌های مشترک ساختمان تاکید کرد و گفت: همسایگان در یک مجموعه مسکونی باید رفتاری محترمانه داشته باشند و از ظاهر شد‌ن با پوشش نامناسب در راه‌پله‌ها و مکان‌های عمومی ساختمان پرهیز کنند.
با این اوصاف و تعابیر درمی‌یابیم که زندگی در مجتمع‌های مسکونی با رعایت الزامات آن آسان است ولی هر چند با زندگی در خانه‌های مستقل و بزرگ تفاوت زیادی دارد.در این میان به نظر می‌رسد که مسئولین نیز باید دقت نظری بیشتری بر ساخت‌و ساز‌های کلان علی‌الخصوص در حوزه مسکن مهر داشته باشند تا هویت زنگی اسلامی ایرانی در متراژ‌های کوچک آپارتمان‌ها که نمادی از سبک زندگی غربی است گم نشود.
در حالی که هنوز در بحث فرهنگ‌سازی زندگی آپارتمان‌نشینی کار چندانی صورت نگرفته بود شاهد روند رو به رشد این سبک از ساختمان‌سازی در مناطق مختلف کشور بودیم که این مساله در سال‌های اخیر و با پروژه‌های انبوه‌سازی مسکن مهر تشدید شده است.
