به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، عبدالکریم لاهیجی، در سال ۱۳۲۱ در تهران بدنیا آمد و در سال ۱۳۳۹ در دانشگاه تهران در رشته حقوق پذیرفته شد وی بعد از 7 سال و با تأیید دستگاه ساواک موفق به دریافت مدرک دکترای خود شد. از سال 1350 هم زمان با آغاز همکاری رسمی با ساواک به تدریس در دانشگاه پرداخت. وی از لحاظ فکری به  اعضای جبهه ملی نزدیکی زیادی داشت و در سال‌های منتهی به انقلاب اسلامی وکالت شاپور بختيار، داريوش فروهر و برخی دیگر از این جبهه را برعهده داشت.


با توجه به اسناد فراوانی که بعد از سال‌های 60 رمزگشایی شد ارتباطات گسترده لاهیجی با ساواک محرز و قطعی می‌باشد و با توجه به اینکه در اکثر پرونده‌های سیاسی وی به عنوان وکیل مدافع مبارزان سیاسی حضور داشته است این نظریه که وی به عنوان عامل ساواک در این پرونده‌ها به جمع‌آوری اخبار می‌پرداخته قطعی محسوب می‌شود. به نحوی که علی‌رغم همه سختگیری‌هایی که در سال‌های منتهی به انقلاب اسلامی به مردم گرفته می‌شد وی هر روز حداقل یک و گاهی چند پرونده را به عهده می‌‌گرفت. به عنوان نمونه در مرحله فرجام‌خواهی در پرونده آیت‌الله طالقانی که در دادگاه نظامی محاکمه شد، به عنوان وکیل اختیاری حضور یافته است ولیکن هیچ دفاع قابل ملاحظه‌ای از مرحوم طالقانی به عمل نیاورده است.

با پیروزی انقلاب اسلامی و انتصاب مهدی بازرگان به نخست‌وزیری وی مأموریت همکاری و نفوذ در نهضت آزادی را بر عهده داشت تا بتواند از اعتباری که به واسطه اولین نخست‌وزیر بدست آمده بود استفاده کند. به همین علت نزدیکی خود را به آنها حفظ نمود تا جایی که به وی پیشنهاد وزارت دادگستری از طرف بازرگان داده شد.


در سال‌های اولیه انقلاب، لاهیجی با این تصور غلط که نظام توانایی ایستادگی و استمرار ندارد در درون مرزها به فعالیت منافقانه و ظاهراً حقوقی خود ادامه داد و در طی این دوسال مترصد فرصتی مناسب بود تا ضربه خود را وارد آورد.


بعد از تهیه شدن پیش‌نویس اولیه قانون اساسی، به خاطر وجود اصل ولایت فقیه در آن به مخالفت آشکار با این پیش‌نویس پرداخت و با سخنرانی‌ها و مقاله‌های مختلف سعی در تضعیف آن داشت و نهایتاً در ابتدای سال 58 به صراحت اعلام کرد در رفراندوم قانون اساسی و ریاست جمهوری شرکت نخواهد کرد. وی در سال 59 سخنگوی تشکیلاتی با نام «جمعیت ایرانی دفاع از آزادی و حقوق بشر» بود که به خاطر تبلیغات علنی علیه قانون اساسی مصوب و نهادهای آن در مهرماه 1359 با حکم دادگاه تعطیل گردید.


بعد از وقایع خرداد ماه سال 1360، وی وکالت سران منافقین و و فدائیان خلق را به عهده گرفت و با اطلاعاتی که از پرونده این افراد بدست می‌آورد تبلیغات بسیار گسترده‌ای را در روزنامه‌ها و رسانه‌ها علیه قوه قضائیه و نهادهای امنیتی انجام داد.
وی در همین سال نسبت به تأسیس نهاد جدیدی با نام «جمعیت حقوقدانان ایران» برآمد و اولین کار رسمی خود در این تشکیلات را در اردیبهشت سال 1360 با تدوین و تنظیم جزوه‌ای در مخالفت شدید با لایحه قصاص آغاز نمود. وی به خاطر مخالفت‌های شدیدی که در بین مردم دین‌مدار آن زمان نسبت به تفکرات و جزوات وی بوجود آمده بود مجبور شد به زندگی مخفی روی بیاورد. وی بعد از 10 ماه زندگی مخفیانه در اسفند سال 1360 از طریق کردستان و ترکیه به سرزمین آرزوهایش فرانسه، که از جوانی در دانشگاه تهران سودای آن را در سر داشت رفت.


وی در همان سال نهاد دیگری در پاریس تأسیس کرد و بعد از 4 سال آن را به تشکیلات موسوم به فدراسیون جامعه جهانی حقوق بشر ـ که امروزه ریاست آن را برعهده دارد ـ متصل کرد. وی طی دهه 60 و 70 در پاریس رابطه خوبی با شاپور بختیار و دیگر فراریان جبهه ملی داشت. در این سال‌ها وی جز تبلیغ و سیاه‌نمایی علیه جمهوری اسلامی وظیفه دیگری را برای خود متصور نبود به نحوی که با نگارش سه کتاب «پلوراليسم در جمهوری اسلامی»، «قوه قضائيه در جمهوری اسلامی» و «دموکراسی و حقوق بشر در ايران (سومين دهه جمهوری اسلامی)» و چندین مقاله دیگر از هیچ دروغی علیه ایران فروگذار ننمود.


لاهیجی طی این سال‌ها هر ساله در نشست‌های کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل و بعدها شورای حقوق بشر به صورت مستمر فعالیت داشته و نسبت به تبلیغ علیه ایران اسلامی اقدام نموده است. وی در این نشست‌ها با شیرین عبادی وکیل مدافع بهائیان و صهیونیست‌ها نیز ارتباطات خوب و صمیمی را برقرار نموده است. شیرین عبادی نیز بعد از فتنه 88 و خروج از ایران، فعالیت‌های خود را با لاهیجی علیه ایران گسترش داده ‌است. نمونه این همکاری عضویت کانون مدافعان حقوق بشر (تشکیلاتی که به ریاست عبادی در ایران در سال 1381 تاسیس شد و در سال 1385 به فعالیت غیرقانونی آن خاتمه داده شد) در تشکیلات لاهیجی می‌باشد.



همچنین پیش‌بینی می‌شود «مرکز حامیان حقوق بشر» که جدیداً توسط عبادی تأسیس شده به عضویت تشکیلات لاهیجی در خواهد آمد.


لاهيجی همکاری نزدیکی با دستگاه امنیتی فرانسه (DCRI) نیز داشته که سابقه آن به 12 سال می‌رسد. لاهیجی از سال 1362 تا سال 1387 با پوشش مشاور حقوقی، رئيس بخش حقوقی و مسئول اداره احوال شخصی در مرکز پناهندگی فرانسه مشغول به ارزیابی پناه‌جویانی که ظرفیت همکاری با دستگاه امنیتی فرانسه را دارند نیز بوده است.


خدمات مؤثر وی به دستگاه امنیتی فرانسه باعث شده تا این همکاری درازمدت با دستگاه‌های امنیتی ادامه یابد. وی پاداش این همکاری را نیز دریافت کرده است و با جلب اعتماد دستگاه DCRI، فعالیت‌های وی در رسانه‌های مختلف به طور گسترده پوشش داده شد تا مقدمات ریاست بر فدراسیون جهانی جوامع حقوق بشری آماده گردد. و نهایتاً این برنامه به هدف خود رسید و وی در هفته گذشته و در سی و هشتمین کنگره خود در استانبول به ریاست فدراسیون جهانی جوامع حقوق بشری درآمد.


بعد از گذشت یک سال از فتنه 88 و خارج شدن مدیریت فتنه از کشور و منتقل شدن آن به فرانسه (محل فعالیت‌های امیرارجمند مشاور ارشد موسوی) به دستور دستگاه امنیتی فرانسه، لاهیجی سعی در ارتباط گرفتن با حلقه پاریس نمود. بعد از ایجاد شدن این ارتباط لاهیجی سرخط جدید این حلقه را به بهترین نحو در دستور کار خود قرار داده است. به نحوی که سیاست ابلاغی از این حلقه (تمرکز بر روی موضوع حصر سران فتنه) در دستور کار لاهیجی در سمت جدید خود قرار گرفته است. لاهیجی در اولین سخنرانی خود بعد از انتصاب در این سمت گفت: «نخستین پیام من به تمام مدافعان حقوق بشر است که در سراسر جهان خودسرانه در حبس هستند. ما بی‌وقفه خواهان آزادی فوری و بی‌قید و شرط آن‌ها خواهیم بود.»


بنابراین باید منتظر بود تا اقدام هماهنگ بعدی لاهیجی با شیرین عبادی، امیرارجمند، حلقه پاریس و ایادی داخلی آن را مشاهده کرد.اقداماتی از قبیل‌ شعارهایی که در حاشیه سخنرانی اخیر یکی از کاندیداها در جماران انجام پذیرفت در راستای تکمیل ماموریت مذکور محسوب می‌شود.